رازگشایی از نئاندرتال‌های ۱۰۰ هزار ساله با تکنیک جدید شناسایی دی‌ان‌ای از رسوبات کف غار
رأی دهید
در این روش که برای اولین بار عملیاتی شده است رسوبات کف غار « گالریا د لاس استاتواس» در شمال اسپانیا، که شامل خون و فضولات نئاندرتال‌های ۱۰۰ هزار سال پیش بوده، مورد بررسی قرار گرفته است.
پروفسور کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی لندن با بیان اینکه «پتانسیل این فناوری خارق‌العاده است»، می‌گوید: «شما نیازی به داشتن یک ابزار سنگی یا استخوان فسیلی ندارید تا بفهمید آیا یک انسان ماقبل تاریخ در مکانی زندگی کرده یا کار کرده است. تنها آنچه نیاز دارید دی‌ان‌ای ای است که آنها در خرابه‌های خانه‌های خود در غارها به جا گذاشته‌اند. به کار گیری این روش جدید تاثیرات فراوانی خواهد داشت و نتایج‌اش در تحقیقات آینده مشخص خواهد شد.»
تا پیش از این فقدان شواهد مستحکم از دلایل عمده‌ای بوده است که کار محققان را برای شناخت انسان نئاندرتال با مشکل روبه رو کرده بود. با این حال دانشمندان می‌گویند تکنیک تازه به محققان امکان می‌دهد دی‌ان‌ای بازیابی شده از رسوبات غارها را مطالعه کنند.
روش شناسایی دی‌ان‌ای از رسوب کف غارها چهار سال پیش توسط دانشمندان مستقر در رم و در موسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک آلمان ساخته شد. دانشمندان در نتایجی که از یافته‌های خود در سال ۲۰۱۷ در نشریه ساینس منتشر کردند، نشان داده بودند که می‌توانند دی‌ان‌ای نئاندرتال را در میان سایر مواد ژنتیکی کف غارها جدا کنند. فناوری تازه که بر مبنای شناسایی هویت ژنتیکی نئاندرتال‌ها شکل گرفته، سطحی جدیدی از فناوری پیشین است.
بنیامین ورنو، محقق در موسسه ماکس پلانک که هدایت تحقیق تازه را برعهده داشت، در این باره گفت: « ما شواهد روشنی در دست داریم که نئاندرتال‌ها ده‌ها سال در غار «گالریا د لاس استاتواس» زندگی کرده‌اند.»
وی درباره اینکه آیا احتمال دارد وجود دی‌ان‌ای انسان‌ها به این دلیل باشد که آنجا محل دفن نئاندرتال‌ها به شمار می‌رفته گفت: «ما فکر نمی‌کنیم که آنها مردگان خود را در آنجا دفن کرده باشند، بلکه معتقدیم آنها ممکن است آنجا گوشت قصابی کرده باشند. در این فرایند گاهی اوقات آنها دست خود را می‌بریدند و خون‌شان بر کف غار می‌ریخته است. به همین ترتیب، ادرار و مدفوع نوزادان آنها نیز در کف غار به جا می‌مانده و دی‌ان‌ای آنها باقی می‌مانده است.»
دانشمندان با استفاده از روش جدید، دی‌ان‌ای لایه‌های مختلف رسوب در غار را به طور دقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و دریافته‌اند تیپ جمعیتی که در حدود ۱۰۰ هزار سال پیش در غار زندگی می‌کرده‌اند توسط گروه کاملا متفاوتی از نئادرتال‌ها جایگزین شده‌اند.
بنیامین ورنو می‌گوید: «به نظر می‌رسد جمعیتی از نئاندرتال‌های اروپایی توسط جمعیتی از نئاندرتال‌های شرقی جایگزین شده‌اند. با این حال ما هنوز نمی‌دانیم که آیا این یک تغییر دفعی و خشن بوده یا یک روند نسبتا کند و آرام.»
محققان می‌گویند تکنیک جدید همچنین می‌تواند نوری تازه بر زندگی نئاندرتال‌های اندونزی، موسوم به هابیت‌ها که ۵۰ هزار پیش می‌زیستند و بقایای اندکی از خود به جا گذاشته‌اند، بتاباند.
دانشمندان امیدوارند با روش انقلابی جدید، زمان دقیق خروج انسان مدرن از آفریقا و ورود آنان به اروپا را در ده‌ها هزار سال پیش تعیین کنند.
پیشتر در هفته گذشته وزارت فرهنگ ایتالیا اعلام کرده بود باستان‌شناسان بقایایی فسیلی از ۹ نئاندرتال را در غار غار «گوآتاری» (Guatta
این استخوان های فسیلی کشف شده شامل جمجمه، بخش هایی از جمجمه، دو دندان و دیگر اجزای استخوانی بوده است و قدمت بقایای یکی از این آنها به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار سال پیش بر می‌گردد. این در حالی است که باستان شناسان قدمت بقایای هشت نئاندرتال دیگر را ۵۰ تا ۶۸ هزار سال تخمین می‌زنند.
