آیا پرورش ماهی در خشکی می‌تواند جای روش سنتی را بگیرد؟
رأی دهید
فاز اول این حوضچه پرورش ماهی که بلوهاوس نام دارد، پارسال راه‌اندازی شد با این هدف که بزرگ‌ترین حوضچه پرورش ماهی در خشکی شود. مالک شرکت آتلانتیک سافایر است که هدف اولیه‌اش تولید سالانه ۹۵۰۰ تن ماهی است اما قصد دارد تا سال ۲۰۳۱ آن را به ۲۲۲ هزار تن برساند. این برای تامین ۴۱ درصد مصرف سالانه آزادماهی در آمریکا، معادل یک میلیارد وعده غذا کافی است. این شرکت پیشتاز رشد فزاینده پرورش آبزیان در خشکی و در محیط‌های سربسته در اروپا، آسیا و آمریکا است. ولی این رویکرد چه تاثیر بر پرورش سنتی آزادماهی در دریا دارد و از آن مهم‌تر، چه تاثیری بر زندگی ماهی‌ها در چنین حوضچه‌هایی دارد؟
این فناوری جدید نیست ولی بکارگیری آن در مقیاس تجاری در چند سال گذشته میسر شده است. در این سیستم که "سامانه پرورش آبزیان بازچرخشی" نام دارد همه چیز را کنترل میشود، دما، شوری، اسیدی یا قلیایی بودن و میزان اکسیژن آب، ایجاد جریان مصنوعی در آب، چرخه نوردهی، تصفیه دی اکسید کربن و فضولات. ضایعات تصفیه شده و آب بازیافتی دوباره استفاده میشود. در این سیستم بسته، ماهی‌ها در معرض بیماری‌های دریایی و انگل‌ها قرار نمی‌گیرند. به همین دلیل آتلانتیک سافایر می‌گوید ماهی‌هایش بر خلاف حوضچه‌های کنار دریا، نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک یا آفت‌کش ندارند.
در حال حاضر آتلانتیک سافایر ۴۰۰ میلیون دلار (۲۸۷ میلیون پوند) در آمریکا سرمایه‌گذاری کرده و قصد دارد در مجموع دو میلیارد دلار هزینه کند. این شرکت تا سال ۲۰۳۱ قصد دارد ۳۷۲ هزار متر مربع حوضچه در ۶۵ هکتار زمینش داشته باشد.
ولی چرا یک شرکت نروژی به فکر احداث یک مرکز عظیم پرورش ماهی در فلوریدا افتاده است؟ دلیل اول این است که بتواند بدون نیاز به وارد کردن ماهی با هواپیما از اروپا، بازار آمریکا را تامین کند. و دلیل دوم ماهیت منحصر به فرد زمین‌شناسی فلوریدا، این ایالت جنوبی آمریکا است.
آقای آندریاسن در باره کوتاه کردن زنجیره تامین و تدارک می‌گوید همه‌گیری کرونا باعث توجه مردم به این موضوع شده است: "مردم می‌خواهند زنجیره تامین و تدارک کوتاه و سرراست باشد و بتوانند آن را ردیابی کنند و افراد کمتری مواد غذایی را ار قبل از اینکه به دستشان برسد لمس کنند. هزینه حمل هوایی هم با زمین‌گیر شدن پروازهای مسافری به آسمان رسیده است".
ماه مارس امسال هم یک اشکال در طراحی باعث مرگ ماهی‌های بیشتری شد که شرکت باید آن را گزارش می‌کرد. در روزهای گذشته هم گزارش شد سه کارگر این تاسیسات به دلیل مسمومیت به دلیل نشت گازی نامعلوم در بیمارستان بستری شده‌اند.
جای تعجب ندارد که یک گروه حمایت از حقوق حیوانات به نام بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی برای حیوانات (پتا)، بلوهاوس و دیگر مراکز پرورش ماهی در خشکی در کشورهای مختلف را محکوم می‌کند، از جمله مرکزی که برای پرورش باراماندی (ماهی بس آسیایی) قرار است در آریزونا ساخته شود.
داون کار مدیر پروژه‌های گیاهخواری مطلق (وگان) موسسه پتا می‌گوید: "پرورش ماهی چه در دریا چه در خشکی پر از کثافت است. ماهی، تکه‌ای غذای سرخ‌شده نیست که باله‌ای به آن چسبیده و منتظر خورده شدن باشد. ماهی‌ها صاحب فکر و قادر به احساس شادی و درد هستند و زندگی‌شان به خودشان تعلق دارد نه به انسان‌ها. پرورش ماهی، وحشتناک بی‌رحمانه و قطعا غیرضروری است".
آقای آندریاسن می‌گوید در بلوهاوس شاخص‌های سلامت ماهی‌ها مثل شکل باله‌ها و سرعت شنا دائم بررسی می‌شوند.
با وجود همه این نگرانی‌ها، آزادماهی فلوریدایی شرکت آتلانتیک سافایر طرفدار زیادی در بین مصرف‌کنندگان آمریکایی پیدا کرده است. سال گذشته فیله‌های آن کیلویی۱۲ دلار به فروش رسید که بیش از دو برابر قیمت نوع وارداتی از نروژ است.
آیا آنها که به روش قدیمی در کنار دریا در اسکاتلند و نروژ پرورش ماهی دارند باید نگران باشند؟
آلن تینچ، مدیر فنی خدمات آبزی‌پروری شرکت اسکاتلندی بنچمارک جنتیکز پیش‌بینی می‌کند پرورش‌دهندگان ماهی در اسکاتلند، پرورش ماهی در قفس‌های دریایی را ادامه دهند هرچند برخی اکنون آزادماهی‌های جوان موسوم به اسمولت را مدتی در حوضچه‌هایی در خشکی نگهداری و بعد به تاسیسات دریایی منتقل می‌کنند.
او می‌گوید: "به نظر من مزیت آزادماهی اسکاتلندی این است که به مرغوبیت معروف است که تاحدی به دلیل همین روش سنتی پرورش ماهی در قفس در آب باکیفیت دریا است."
