تفسیر اشتباه از دو احساس لذت‌بردن و خوشبختی + ویدیو
رأی دهید
اما چه تفاوت‌هایی بین لذت و خوشبختی هست؟ به گمان من هفت تفاوت عمده وجود دارد:
۱- لذت گذرا است، درحالی‌که خوشبختی بلندمدت است.
۲- لذت مادی است ولی خوشبختی معنوی است.
۳- لذت گرفتن است، درحالی‌که خوشبختی بخشیدن است.
۴- لذت را با مادیات می‌توان به‌دست آورد، اما خوشبختی با مادیات به‌دست نمی‌آید.
۵- لذت را در تنهایی تجربه می‌کنیم، ولی خوشبختی را در گروه‌های اجتماعی.
۶- لذت افراطی منجر به اعتیاد می‌شود، چه اعتیاد به مواد مخدر و چه اعتیاد به رفتار؛ درصورتی‌که چیزی به‌نام اعتیاد به خوشبختی وجود ندارد.
۷- و هفتمین تفاوت که مهم‌ترینشان هم هست این است که لذت بر پایه «دوپامین» است ولی خوشبختی بر پایه «سروتونین».
این دو بیوشیمی (سروتونین و دوپامین) دو ناقل عصبی هستند. این دو ماده شیمیایی را مغز تولید می‌کند و سلول‌های عصبی از طریق این مواد با یکدیگر در ارتباط هستند. خب، این‌ها چه ربطی به ما دارد؟ دوپامین منجر به تحریک نورون بعدی می‌شود و تحریک مکرر نورون‌ها معمولا به مرگ آنها منجر می‌گردد. بنابراین نورون‌ها یک مکانیزم دفاعی ایجاد کرده‌اند که باعث کاهش تعداد گیرنده‌ها شده تا آسیب را کم کنند.
مجری: منظورتان از تحریک‌شدن همان برانگیخته‌شدن است؟
بله، همان برانگیخته‌شدن است. این‌کار سرکوب محرک نامیده می‌شود و مواد شیمایی مختلفی در بدنمان این‌کار را انجام میدهند. پس هرچه بیشتر مواد مصرف کنید، میزان تحریک بیشتر می‌شود و درنتیجه گیرنده‌ها کاهش می‌یابد.
بنابراین دفعه بعدی برای اینکه به میزان تحریک قبلی برسید مجبور هستید مواد بیشتر و بیشتر و بیشتری مصرف کنید، تا اینکه درنهایت در ازای یک عالمه محرک هیچ‌چیز دستگیرتان نمی‌شود؛ این وضعیت حد مجاز (تلورانس) نامیده می‌شود و اعتیاد وقتی است که نورون‌ها شروع به مردن می‌کنند. اما درعوض سروتونین بازدارنده است نه محرک. گیرنده را مهار می‌کند تا بتواند خرسندی را به‌وجود آورد و قدرت مراقبت را افزایش دهد. بنابراین اصولا نمی‌توانید در مصرف سروتونین زیاده‌روی کنید.
مجری: وقتی می‌گویید گیرنده را مهار می‌کند منظورتان چیست؟
یعنی به گیرنده می‌چسبد، اما این فرایند را فراتر از گیرنده فعال نمی‌کند. کاری که سروتونین می‌کند در حقیقت کاهش سرعت نورون‌ها به‌جای سرعت‌بخشیدن به آنها است. این‌کار به فرایند خرسندی منجر می‌شود و اگر بخواهید می‌توانید به احساس یکی‌بودن با جهان برسید که ما آن‌را خوشبختی می‌نامیم. اما یک چیز وجود دارد که سروتونین را کم‌رنگ می‌کند، دوپامین. بنابراین هرچه بیشتر به دنبال لذت باشید، خوشبختی کمتری به‌دست می‌آورید.
لاس‌وگاس، خیابان مدیسون، وال‌استریت، سیلیکون‌ولی، واشنگتن‌دی‌سی همه و همه به روشی خاص و هماهنگ اصطلاح خوشبختی و لذت را به‌جای‌هم به‌کار می‌برند و درهم می‌آمیزند تا ما بتوانیم خوشبختی را بخریم. بنابراین آنها می‌توانند آشغال‌هایشان را به ما بفروشند و اقتصاد آمریکا نیز بر همین اساس است، یعنی بر اساس موادعشرت‌طلبانه این‌کار انجام می‌شود. موادی که بر اساس لذت پیش‌میروند نه خوشبختی و در این روند ما قطعا ناراضی‌تر شده‌ایم و مسأله اینجاست که تا پی‌نبریم مشکل از کجاست نمی‌توانیم برطرفش کنیم.
