مسی و رونالدو؛ ستاره‌هایی که بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم به هم شباهت دارند

بی بی سی :بعید به نظر می‌رسد که در فوتبال امروز جهان سئوالی بیشتر از این پرسیده شود: "رونالدو یا مسی؟ کدام یک بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال است؟"

این دو فوق ستاره جهان پس از نزدیک به دو سال و نیم بار دیگر در مسابقه بارسلونا و یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا باهم بازی کردند و بار دیگر این سوال مطرح شد؛ گرچه غیرممکن است که بتوان گفت کدام ستاره بهتر است اما جواب به این سئوال بسیار ساده است: هر دوی آن‌ها بهترین هستند.

به نظر من مسی بهترین بازیکن تاریخ فوتبال و رونالدو بهترین مهاجم تاریخ این ورزش است. اما نکته‌ای که بسیاری احتمالا نمی‌دانند این است که مسی و رونالدو بیشتر از آن چه ما می‌دانیم بهم شباهت دارند....
پیش‌زمینه مشترک
رونالدو و مسی در خانواده‌هایی نه چندان پر زرق و برق به دنیا آمده‌اند. کریستیانو چهارمین فرزند خانواده بود و در مادیرا به دنیا آمد. پدرش، ژوزه دنیس آویرو یک باغبان فقیر بود و مادرش ماریا دولورس یک آشپز.

لئو فرزند سوم از چهار فرزند خانواده است. پدرش خورخه کارگر کارخانه فولاد بود و مادرش سلیا کوچیتینی در یک کارگاه شاغل بود.
هر دو بچه از همان زمان که توانستند راه بروند، دیوانه‌وار عاشق فوتبال شدند. هر دو نفر در راه تبدیل شدن به فوتبالیستی بزرگ حاضر به قبول هر ریسکی شدند؛ نه فقط به این دلیل که انسان‌های شجاعی بودند بلکه در واقع گزینه دیگری نداشتند. در ذهن آن‌ها انتخاب دیگری وجود نداشت و همین طور هیچ شکی در راه رسیدن به هدف؛ تردید قاتل آرزوهاست.

سفر رونالدو در راه موفقیت از ۱۲ سالگی شروع شد. او مادیرا را برای نخستین بار ترک کرد و در حالی که اسمش روی پیراهنش نوشته شده بود برای بازی در اسپورتینگ به لیسبون سفر کرد. کریستیانو ماه‌ها تنهایی را تحمل کرد در حالی که در تمام این مدت هم‌تیمی‌هایش لهجه "دهاتی" مادریایی او را مسخره می‌کردند.

مسی نیز در ۱۲ سالگی آرژانتینی که عاشقش بود را ترک کرد و راهی اسپانیا شد. برخلاف رونالدو او خانواده‌اش را همراه داشت؛ دست‌کم بعضی وقت‌ها. در پایان اراده انعطاف‌ناپذیر او موجب شد خطر جدایی از خانواده کاملا از بین برود.
درخشش از همان آغاز کار
رونالدو ۷ اکتبر ۲۰۰۲ نخستین بازی خود برای اسپورتینگ را انجام داد؛ او آن موقع ۱۷ سال و ۸ ماه و ۲ روز سن داشت. مسی زمانی که ۱۶ سال، ۴ ماه و ۲۳ روز داشت، نخستین بازی خود برای تیم بزرگسالان بارسلونا را تجربه کرد. او ۱۶ نوامبر ۲۰۰۳ و در دقیقه ۷۵ بازی دوستانه مقابل پورتو (با هدایت ژوزه مورینیو) وارد زمین شد.

هر دوی آن‌ها از همان اولین مسابقه نشان دادند که تبدیل به بازیکنانی بزرگ در کلاس جهانی خواهند شد.
جرج بست، اسطوره منچستر یونایتد سال ۲۰۰۳ در مورد رونالدو گفت: "در سال‌های اخیر به تعدادی از بازیکنان لقب «جرج بست جدید» داده‌اند، اما این اولین باری است که چنین لقبی تعریف از من به شمار می‌آید." از سوی دیگر هنک تن‌کاته، کمک مربی بارسلونا پس از اولین حضور مسی گفت: "به نظر می‌رسید که او تمام زندگی‌اش با ما بازی کرده است."

رونالدینیو، یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنان فوتبال جهان، پس از این که برای اولین بار تمرین مسی را دید، گفت: "او به زودی بهترین بازیکن جهان خواهد شد."
نقش حیاتی در موفقیت تیم‌هایشان
توانایی مسی در تعداد زیادی بازی پشت سر هم در مورد تبدیل یک شکست واضح به یک پیروزی موجب شده که لغت جدیدی در فوتبال جهان اختراع شود: " Messidependencia" (وابستگی به مسی).

ستاره آرژانتینی در سه سال گذشته آقای گل لالیگا شده و در ۱۱ فصل گذشته نیز ۷ بار به این عنوان دست یافته است. در سه سال از چهار سال باقیمانده هم این افتخار به رونالدو رسید.

نمایش ستاره‌گونه رونالدو بیش از هم وقتی به چشم رسید که رئال مادرید توانست در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۷ یوونتوس را شکست دهد؛ او برای پنجمین بار (چهار بار همراه با رئال مادرید) قهرمان معتبرترین رقابت فوتبال باشگاهی جهان شد.

رونالدو در یکی از دعواهای بسیاری که با رئال داشت (سرچشمه گرفته از طرز فکرش که معتقد بود، احترامی که بارسلونا به مسی می‌گذارد از او دریغ می‌شود)، به فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه گفت: "اگر مسئله پول است من با ۱۰۰ میلیون یورو برمی‌گردم." پرس بلافاصله پاسخ داده بود: "اگر می‌خواهی بروی، برای من پولی را بیاور که بتوانم با مسی قرارداد امضا کنم."

رئال مادرید از سال ۲۰۱۸ که رنالدو این تیم را ترک کرده نتوانسته از مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان بالاتر برود.
تنفر از شکست
هر دو بازیکن به شیوه‌ای متفاوت نشان داده‌اند که شکست چقدر برایشان دردناک است. رونالدو نفرتش از باخت را بی‌محابا، بلند، عصبانی و باصراحت نشان می‌دهد و مسی آرام و درونگرا و گاهی حتی چند روز بعد از مسابقه.

در حالی که شاید آن‌ها غم ناشی از شکست را هیچگاه آشکارا بروز ندهند، نشانه‌های حس درونی آن‌ها در لحظاتی خاص می‌توان مشاهده کرد.

 

در دوران بچگی هیچکدام از آن‌ها هرگز با تمام وجود از پیروزی تیم‌شان خوشحال نمی‌شدند، اگر در آن نقش اساسی نداشتند.

برد، باخت یا تساوی فرقی نداشت؛ مسی در دوران کودکی اگر نمی‌توانست در یک مسابقه گل بزند، با چشم گریان از زمین بیرون می‌رفت. اشک‌های کریستیانو رونالدو پس از پیروزی منچستر یونایتد مقابل چلسی را بسیاری به حساب اشک شوق ناشی از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دانستند در حالی که کریس به عنوان تنها بازیکن یونایتد که پنالتی‌اش را از دست داده بود، احساس حقارت می‌کرد.
تغییر شیوه بازی به طور کامل

هر دو بازیکن در طول دوران حرفه‌ای به طور کامل شیوه فوتبالشان را تغییر داده‌اند. مصدومیت‌های پیاپی زانو و آگاهی از این حقیقت که از آن سرعت فوق‌العاده که ترس به دل مدافعان می‌انداخت، کاسته شده، موجب شد رونالدو خودش را از یک بال سریع به مرگبارترین مهاجمی که فوتبال به خود دیده است، تبدیل کند.

 

مسی قبل از این که تبدیل به مهاجم (کاذب یا معمولی) شود در پست بال بازی می‌کرد. او سپس تبدیل به بهترین شماره ۱۰ تاریخ فوتبال شد؛ بله مطمئن باشید که پله و دیه‌گو مارادونا را فراموش نکرده‌ام.

به نظر می‌رسد که مسی دیگر فقط از گل زدن لذت نمی‌برد، او حالا نزیک‌تر به میانه زمین بازی می‌کند و برای بقیه هم شانس گلزنی ایجاد می‌کند. به بیان دیگر حالا نه تنها بهترین گلزن لالیگا است بلکه عنوان بهترین گل‌ساز لیگ اسپانیا را هم در اختیار دارد؛ یک مهاجم کامل.
نیاز به دیگری برای موفقیت بیشتر
آیا مسی و رونالدو اگر با یکدیگر رقابت مستقیم نداشتند، به همین اندازه موفق می‌شدند؟ احتمالا خیر.

یک بار وقتی نیکی لائودا در مورد رقابتش با جیمز هانت صحبت می‌کرد، گفت: "داشتن یک دشمن موهبت است."

۲۷ ژانویه ۲۰۱۳ رونالدو مقابل ختافه هت‌تریک کرد، تنها چند ساعت بعد از این که مسی چهار گل به اوساسونا زده بود. فکر می‌کنید تصادفی بود؟ من که قبول ندارم.

 

پدرو گومز، نویسنده و مربی بدنسازی می‌گوید، یک بار هنگامی که برای زندگینامه مسی تحقیق می‌کردم به من گفت که از نظر او: "سطحی که آن‌ها برای خودشان طلب می‌کنند نسبت به دستاوردهای دشمن‌شان متغیر است و با آن افزایش پیدا می‌کند."

"اگر کوچک فکر کنیم، رشدمان هم ناچیز خواهد بود. اگر سطحی که از خودمان انتظار داریم، روزانه زیاد نشود، تکامل پیدا نمی‌کنیم. اگر یکی از آن‌ها نبود، دیگری احتمالا به زدن ۲۵ گل راضی می‌شد."

به همین دلیل هم آن‌ها در رقابت باهم، قبلا در اسپانیا و حالا در اروپا، موجب پیشرفت دیگری شده‌اند.