نابودی سلول‌های سرطانی با «ویرایش دی ان ای»
رأی دهید
به گفته دانشمندان، این فناوری که روی موش‌ها به‌کار گرفته شده است، به زودی در دو سال آینده امکان استفاده برای انسان‌ها را خواهد یافت.
به گزارش نشریه تایمز پروفسور دن پیر، متخصص سرطان توضیح داد هیچگونه «عوارض جانبی» در این روش وجود نداشته است. به اعتقاد آن‌ها «سلول‌های سرطانی‌ای که از این طریق مورد مداوا قرار بگیرند هرگز فعال نخواهند شد.» او گفت: «این فناوری می‌تواند میزان امید به زندگی در میان بیماران سرطانی را افزایش دهد و ما امیدواریم یک روز باعث مداوای کامل این بیماری شود.»
این پژوهش که به دست محققان دانشگاه تل‌آویو، دانشگاه نیویورک و دانشکده پزشکی هاروارد انجام شد، در نشریه علمی «ساینس ادونسز» منتشر شده است. دانشمندان ادعا می‌کنند این اولین بار در دنیا است که فناوری ویرایش ژن «کریسپر» که از طریق بریدن قطعه‌ای از دی‌ان‌ای عمل می‌کند، به گونه‌ای کارآمد برای درمان سرطان در یک حیوان به کار گرفته شده است.
پروفسور پیر توضیح داد اگر این فناوری طی سه دوره درمانی به کار بسته شود «می‌توانیم غده سرطانی را از بین ببریم» چرا که می‌تواند «به صورت فیزیکی، دی‌ان‌ای داخل سلول‌های سرطانی را قطع کند و در این صورت آن سلول‌ها نمی‌توانند به زندگی خود ادامه دهند.»
او اعتراف کرد این فناوری هنوز باید «پیشرفت بیشتری» کند، ولی گفت نکته کلیدی پژوهش فعلی نشان می‌دهد این فناوری می‌تواند «سلول‌های سرطانی را بکشد.»
دانشمندان اشاره کردند موش‌های مبتلا به سرطان که این درمان را دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل، میزان زندگی دو برابر بیشتری داشتند و میزان زنده ماندن آن‌ها نیز ۳۰ درصد بیشتر بود. پروفسور پیر اشاره کرد وقتی این فناوری برای استفاده در انسان‌ها تنظیم شود، می‌تواند کاملا شخصی‌سازی شده و برای هر بیمار کاملا اختصاصی طراحی شود تا به شکل تزریق معمولی یا تزریق مستقیم به غده سرطانی، وارد عمل شود.
برای این پژوهش، محققان بر دو مورد از مرگ‌آورترین انواع سرطان تمرکز کردند: سرطان تخمدان متاستاتیک و گلیوبلاستوما، که نوع وخیمی از سرطان مغز است. در گلیوبلاستوما، میزان امید به زندگی و زنده ماندن معمولا خیلی پایین است.
اما بنا به این پژوهش، تزریق دارو به غده گلیوبلاستوما منجر به «محدود شدن رشد غده سرطانی تا ۵۰ درصد» شد و «میزان زنده ماندن را تا ۳۰درصد افزایش» داد در حالی‌که در مورد سرطان تخمدان «میزان زنده‌ماندن تا ۸۰ درصد افزایش یافت.»
این پژوهش اظهار داشت: «امکان تغییر فعالیت ژن در غده‌های سرطانی داخل بدن، راه‌های جدیدی را برای درمان سرطان پیش روی ما می‌گشاید و همچنین امکان تحقیق و اعمال احتمالی این روش، با هدف قرار دادن ژن و ویرایش دی‌ان‌ای بافت‌های غیرسرطانی را هم فراهم می‌آورد.»
