ناسا: وجود آب در ماه بیش از آنچه است که تصور می‌شد
رأی دهید
این آب‌ها منبع خوبی برای تامین نیاز فضانوردان در ماموریتهای آینده خواهد بود.
تا سال ۲۰۰۸ میلادی این باور وجود داشت که ماه یک قمر خشک است. اما در این سال دانشمندان توانستند مولکول‌های آب را درون ماگماهایی که فضانوردان از مأموریت‌های آپولو با خود به زمین آورده بودند، کشف کنند.
اکنون نیز دانشمندان توانسته‌اند ملکولهای آب را به شکل یخ، در دهانه‌هایی پیدا کنند که نزدیک به قطبهای ماه هستند و همیشه در سایه قرار دارند؛ یعنی جایی که دما بشدت پایین است.
بر اساس گزارش منتشر شده در مجله «Nature Astronomy» این آب در واقع در مکان‌هایی پیدا شده که به آنها «تله‌های سرما» می‌گویند.
پل هاین، از گروه اخترفیزیک دانشگاه کلرادوی آمریکا می‌گوید: «تصور کنید که روی ماه هستید، نزدیکی یکی از قطبهای آن. در آنجا هزاران سایه کوچک را می‌بینید که مانند لکه‌هایی، سطح ماه را پر کرده‌اند. بیشتر آنها به کوچکی یک سکه هستند. هر کدام از آنها بشدت سرد است، آنقدر سرد که می‌تواند یخی را درون خود نگه دارد.»
تیم پل هاین از داده‌های جمع آوری شده توسط دو مدارگرد ناسا موسوم به LRO که به کار شناسایی ماه مشغولند، استفاده کرده است. آنها با ترکیب این اندازه گیری‌ها ئ طراحی مدل‌های سه بعدی توانسته‌اند به اندازه و میزان گستردگی این سایه‌ها پی ببرند.
به گفته آنها دما در این دهانه‌ها حدود منهای ۱۶۰ درجه سانتیگراد است. ارزیابی تیم تحقیق حاکی از آن است که در ۴۰ کیلومتر مربع از سطح ماه، گنجایش دخیره سازی آب وجود دارد.
منبعی برای فضانوردان
گزارش دیگری در مجله «Nature Astronomy» نیز نشان می‌دهد که بر اساس تحقیقات شیمیایی، آنچه در زیر این دهانه‌ها پنهان شده واقعا ملکولهای آب هستند.
پژوهشگران به کمک داده‌های تلسکوپ رصدخانه استراتوسفر برای نجوم مادون قرمز (SOFIA) برای اولین بار موفق شدند به وضوح مولکول H2O (فرمول شیمیایی آب) را از یک ترکیب شیمیایی دیگر (هیدروکسیل OH) که با آن مخلوط شده، تشخیص دهند.
این آب از کجا آمده است؟
دانشمندان احتمال می‌دهند که آب موجود در سطح ماه، در اثر سقوط تعداد زیادی سیارک و برخورد آنها به ماه که میلیاردها سال پیش اتفاق افتاده به این قمر رسیده باشند. آنها احتمال می‌دهند که همین عامل نیز باعث پدیدار شدن آب روی سیاره زمین باشد.
فرانسیس روکارد، متخصص منظومه شمسی در مرکز ملی مطالعات فضایی می‌گوید که در زمان برخورد این سیارکها با ماه، ملکولهای آب به درون این دهانه‌ها افتاده و در آنجا برای همیشه به یخ تبدیل شده‌اند.
دانشمندان امیدوارند با توسعه تکنیک‌های استخراج بتوانند از این ملکولهای منجمد شده به عنوان منبع بالقوه‌ای از آب برای فضانوردان استفاده کنند. حتی فضانوردانی که در آینده رهسپار سفری ۶ ماهه به مریخ می‌شوند، بتوانند پس از ترک زمین، توقفی روی سطح ماه داشته باشند و در آنجا آب مورد نیاز خود را تامین کنند.
