چطور با بچه‌ها درباره نژاد و نژادپرستی حرف بزنیم

بی بی سی :مادر و پدرها باید به ناچار درباره مسائل سختی با فرزندان خود گفتگو کنند از بحث درباره سکس تا کارکرد اعضای بدن. اما بحث نژاد و نژاد‌پرستی یکی از مسایل حساس است و شاید کار چندان ساده‌ای نباشد.

فارغ از اینکه از چه نژادی باشید مسایل مربوط به آن برای بسیاری از بچه‌ها جالب است و باعث کنجکاوی.

شما چگونه به این پرسش‌ها جواب می‌دهید؟ فردی هرل، کارآفرین، وبلاگ‌نویس و مادر یک فرزند و دکتر پراگیا آگاروال، رفتار‌شناس و مشاور در زمینه گوناگونی‌های فرهنگی که خود سه دختر دارد تجربه‌ها و توصیه‌های شخصی خود را این طور در میان گذاشتند.
۱. زود شروع کنید
دکتر پراگیا آگاروال می‌گوید:"هیچ‌زمانی برای شروع گفتگو در مورد گوناگونی‌های فرهنگی و مطرح کردن این تفاوت‌ها برای بچه‌ها زود نیست. صحبت از رنگ پوست را به گفتگویی عادی تبدیل کنید و کنجکاوی همراه با احترام در مورد آن را تشویق کنید. هیچوقت بچه‌ها را وادار به سکوت در این مورد نکنید و طوری رفتار نکنید که انگار صحبت کردن از رنگ پوست دیگری کاری ناراحت‌کننده یا شرم‌آور است".

فردی هرل می‌گوید: "مردم می‌گویند "بچه‌های من کوچک‌تر از آن هستند که با آنها درباره نژاد حرف بزنم" اما وقتی مدام در حضور آنها درباره مسایل مختلف و گاها دشوار حرف می‌زنید، می‌توانند حرف‌های دیگری را هم بشنوند".
۲. گفتگوهای سخت را اول با خودتان تمرین کنید
پراگیا می‌گوید: " والدین به طور معمول تمایلی به گفتگو در مورد نژاد با فرزندان خود ندارند چون فکر می‌کنند در این زمینه اطلاعات کافی ندارند و کم می‌دانند و ممکن است اشتباه کنند. این مسئولیت فردی هر یک از ماست که یاد بگیریم و از سوگیری‌ها و پیش‌داوری‌های ذهنی که بر کلام و رفتار ما در حضور بچه‌ها اثر می‌گذارد، آگاه باشیم. بچه‌ها این نشانه‌های نهفته را به سرعت جذب می‌کنند".

فردی می‌گوید: "اول باید از خودتان شروع کنید، از ترس‌ها و ناامنی‌های خودتان، از سوگیری‌ها و تعصبات، از نگرانی‌ها. من فکر می‌کنم بیشتر افراد حتی از گفتگو با خودشان هم وحشت دارند چون نمی‌خواهند چیزهایی بیابند که نشان می‌دهد آنها آدم‌های خوبی نیستند. اگر در این زمینه احساس ناراحتی می‌کنید از خودتان بپرسید چرا؟ تلاش کنید دریابید چه چیزی باعث ناراحتی شما می‌شود، آن بدترین حس نخواستنی بودن، احساس نامناسب و نابجا بودن را پیدا کنید. این به شما سرنخی برای شروع می‌دهد.
۳. از رنگ پوست به عنوان علامت مشخصه استفاده نکنید
پراگیا می‌گوید: "نژاد مهم است اما تنها چیزی نیست که در مورد هر فردی اهمیت دارد پس تلاش کنید از رنگ پوست به عنوان علامت مشخصه استفاده نکنید، برای مثال نگویید "آن بچه سیاه‌‌پوست". وقتی ما از شخصیت‌های گوناگون و سرمشق‌ها و الگو‌های فردی مختلفی صحبت کنیم، بچه‌ها می‌فهمند که آدم‌ها با رنگ پوست یکسان هم مثل هم نیستند".
۴. ادعا نکنید که به رنگ پوست افراد توجه نمی‌کنید
فردی می‌گوید: "من موافق نیستم که بگوییم "رنگ پوست آدم‌ها را نمی‌بینم"، اگر شما بتوانید ببینید که لباس من قرمز است می‌توانید ببینید که رنگ پوست من هم تیره است. همه رنگ‌ها را می‌بینند و مشکل دیدن رنگ‌ها نیست، مشکل ارزش‌گذاری ما برای رنگ پوست افراد است، این است که آزارنده است. مشکل موانع ذهنی است که داریم".

۵. به خوبی‌ها اهمیت دهید و تشویق کنید که درباره‌ احساسات خود حرف بزنند
فردی می‌گوید:"پسر‌بچه‌ها (در جامعه) بخصوص پسر‌های رنگین‌پوست به سرعت از موجودی دوست‌داشتنی به موجودی ترسناک تبدیل می‌شوند که می‌خواهند کیف شما را بدزدند. از بچه‌ای مامانی به بچه‌ای تخس و شیطان و اگر کسی بخواهد کمی زیاده‌روی کند آنها را موجوداتی منفی و خیلی خبیث می‌بیند. برای من خیلی مهم است که مدام این آگاهی را تقویت کنم که پسرم آدم خیلی خوبی است. مهم این است که به احساسات او گوش بدهم، بگذارم بگوید چرا ناراحت یا عصبانی است و نشان بدهم که همه این احساسات می‌تواند وجود داشته باشد. دلیلی برای سرکوب و پنهان کردن آنها وجود ندارد".
۶. به درس‌هایی که یاد گرفتید فکر کنید
فردی تعریف می‌کند که والدین خودش به ماجرا‌های منفی کمتر توجه داشتند و تلاش می‌کردند تا اعتماد‌به‌نفس او را تقویت کنند. "آنها می‌گفتند تمام تلاشت را بکن و دیگر دلیلی برای عذر‌خواهی نیست. مادرم همیشه می‌گفت تو بی‌نظیری، آن را نشان بده و در‌همان حال مرا تشویق می‌کرد که باید مشت بزنی و پیش بروی تا فرصت‌هایی پیدا کنی و نشان بدهی چه بی‌نظیری". ‌

"من در مدارسی درس خواندم که تنها دختر سیاه‌پوست کلاس بودم، برای من مهم این است که حالا، ۳۰ سال بعد، پسرم احساس تنهایی نمی‌کند و دیگران به او نمی‌گویند که قیافه‌ات عجیب‌و‌غریب است و با آن محدودیت‌ها هم روبرو نیست. من دلم نمی‌خواهد تاریخ تکرار شود، تمام تلاشم همین است".
۷. به پیشینه و فرهنگ خود افتخار کنید
پراگیا می‌گوید:"نشان دادن سرمشق‌ها و الگو‌های فردی و مراسم و نقل آداب و داستان‌هایی از فرهنگ خودتان به بچه‌ها کمک می‌کند که به پیشینه و میراث فرهنگی خود افتخار کنند و هم‌چنین کمک می‌کند احساس هویت و تعلق داشته باشند که برای سلامت روانی آنها به همان اندازه سلامت جسمی مهم است".

فردی می‌گوید: "خیلی مهم است که محیط مناسبی در اطراف خود ایجاد کنید. ما چنین فضایی در اطراف پسر خود ایجاد کردیم و همین به ما کمک می‌کند راحت‌تر با او در مورد موضوعات مختلف گفتگو کنیم".
۸. آنها را چنان توانمند کنید که تغییر ایجاد کنند
پراگیا می‌گوید: "ما می‌توانیم به فرزندان خود کمک کنیم تا بدانند که می‌توانند بخشی از راه‌حل باشند نه بخشی از مشکل. با آنها در مورد افراد و سازمان‌هایی که با نژادپرستی مبارزه و دگرگونی‌های مثبتی ایجاد کردند، حرف بزنید".
۹. همه باید دست به دست هم دهیم
فردی می‌‌گوید:"خیلی مهم است که همه نسبت به این موضوع حساس باشند. خوب است که از من خواستید در مورد این موضوع حرف بزنم اما من زنی سیاه‌پوست هستم. سفید‌پوستان هم لازم است چنین گفتگوهایی با فرزندان خود بکنند. همانطور که با دخترتان درباره دختر بودن حرف می‌زنید و با پسرتان درباره پسر بودن ، همانطور که با آنها درباره‌ تماس‌های جنسی و جنسیت گفتگو می‌کنید، نژاد هم همین‌طور است. چطور می‌توانید به بچه‌های خود یاد بدهید که ما همه با هم برابریم، همه احساسات یکسانی داریم و همه می‌توانیم رنج ببریم یا احساس خوشحالی کنیم. همه باید دست به دست هم بدهیم".