ارزش غذایی و خواص میگو برای بدن

میگو یکی از غذاهای دریایی است که مصرف آن در سراسر جهان، حتی کشورهایی مثل ایران که سرانه مصرف آبزیان در آن پایین است، رایج است. گوشت بدن این حیوان بسیار مغذی است و مقادیر زیادی از مواد مغذی خاصی مانند ید را که در بسیاری از مواد غذایی یافت نمی شود، در خود جای داده است. از سوی دیگر، برخی از افراد ادعا می کنند که میگو به علت داشتن کلسترول زیاد، ماده غذایی ناسالمی است. علاوه بر این، معمولا اعتقاد بر این است که میگو پرورشی نسبت به میگوهای وحشی، ممکن است اثرات منفی بر روی سلامت بدن داشته باشد. در این مقاله به شواهدی می پردازیم که علاوه بر بیان خواص میگو به این سوال نیز جواب می دهد که آیا گوشت بدن این حیوان ماده غذایی سالمی است؟
خواص میگو
این ماده کم کالری است و غنی از مواد مغذی می باشد میگو دارای ارزش غذایی چشمگیری است. این ماده کالری بسیار کمی دارد. یعنی تنها ۸۴ کالری در یک وعده ۳ اونسی (۸۵ گرم) گوشت میگو یافت می شود و هیچ کربوهیدراتی ندارد. تقریبا ۹۰ درصد کالری موجود در میگو از پروتئین حاصل شده و بقیه کالری آن مربوط به چربی است.
 
علاوه بر این، همان مقدار گوشت میگو، بیش از ۲۰ ویتامین و ماده معدنی مختلف، از جمله ۵۰ درصد نیاز روزانه بدن به سلنیوم را که می تواند باعث کاهش التهاب و افزایش سلامت قلب شود، شامل می شود.
 
در هر یک وعده ۳ اونسی (۸۵ گرم) گوشت میگو مواد مغذی زیر وجود دارد:
 

 
میگو همچنین یکی از بهترین مواد غذایی حاوی ید است. ید ماده معدنی مهمی برای بدن می باشد و بسیاری از افراد در معرض کمبود آن هستند. برای کنترل عملکرد تیروئید و سلامت مغز، بدن ما نیاز به ید دارد. میگو همچنین منبع خوبی از اسیدهای چرب امگا ۶ و امگا ۳ است، علاوه بر آنتی اکسیدان های استاتاکسانتیون، که ممکن است از مزایای مختلفی برای ما برخوردار باشند.

این ماده کلسترول زیادی دارد میگو یک ماده غذایی غنی از کلسترول است. یک وعده ۳ اونسی (۸۵ گرم) آن حاوی ۱۶۶ میلی گرم کلسترول است. این مقدار تقریبا ۸۵٪ بیشتر از مقدار کلسترولی است که در دیگر انواع غذاهای دریایی مانند ماهی تون یافت می شود.
 
بسیاری از افراد از مصرف غذاهایی که کلسترول زیادی دارند، به دلیل اعتقاد بر این که کلسترول خونشان را افزایش می دهند و بیماری قلبی به وجود می آورند، می ترسند. با این حال، تحقیقات نشان داده اند که این قانون ممکن است برای بسیاری از افراد صادق نباشد، زیرا تنها یک چهارم جمعیت جهان به کلسترول موجود در غذا حساس هستند. برای بقیه افراد، کلسترول موجود در رژیم غذایی ممکن است تنها بر میزان کلسترول خون تاثیر بگذارد.
 
این به این دلیل است که اکثر کلسترول موجود در خون توسط کبد تولید می شود و وقتی غذاهای حاوی کلسترول می خورید، کبد کلسترول کمتری تولید می کند. به علاوه، میگو حاوی مواد مغذی متعددی، مانند اسیدهای چرب امگا ۳ و آنتی اکسیدان های آساکسانتین است که در واقع می توانند سلامت بدن را ارتقا دهند.
 
یک مطالعه نشان داد که بزرگسالانی که ۳۰۰ گرم میگو در روز مصرف می کنند، میزان کلسترول خوب در خونشان ۱۲ درصد افزایش و تری گلیسیرید آن ها ۱۳ درصد کاهش پیدا می کند. هر دو این عوامل، در کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی دخیل هستند.
 
مطالعه دیگری نشان داد که ۳۵۶ خانمی که به طور منظم میگو استفاده می کردند، میزان تری گلیسیرید و فشار خونشان به میزان قابل توجهی پایین تر از افرادی بود که در رژیم غذایی خود میگو استفاده نکردند.
 
تحقیقات همچنین نشان داده اند که افرادی که منظم میگو می خورند، در مقایسه با افرادی که اصلا از این ماده مصرف نمی کنند، بیشتر با خطر ابتلا به بیماری قلبی مواجه نیستند.

این ماده حاوی آنتی اکسیدان ها است یکی از آنتی اکسیدان های موجود در میگو یک کاروتنوئید به نام آساتکسانتین است. آساتکسانتین یکی از اجزای بدن جلبک هایی است که توسط میگوها مصرف می شوند. به همین دلیل، میگو یک منبع بسیار غنی از آساتکسانتین ها است. در واقع، این آنتی اکسیدان مسئول ایجاد رنگ قرمز در میگوها می باشد.
 
هنگامی که شما آساتکسانتین مصرف می کنید، ممکن است بتوانید از ایجاد رادیکال های آزاد و آسیب دیدن سلول ها جلوگیری کرده و از بدن در برابر التهاب محافظت کنید. بنابراین چند مطالعه به تاثیر نقش خواص میگو در کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن پرداخته اند.
 
بسیاری از مطالعات نشان داده اند که آساتکسانتین ممکن است به تقویت شریان ها کمک کند و خطر ابتلا به حملات قلبی را کاهش دهد. همچنین ممکن است سطح کلسترول HDL (کلسترول خوب) را افزایش دهد. علاوه بر این، آساتکسانتین ممکن است برای سلامت مغز نیز مفید باشد. خواص ضد التهابی این ماده ممکن است باعث جلوگیری از آسیب دیدگی سلول های مغزی شود. این اسیب اغلب منجر به کاهش قدرت حافظه و بیماری های نورودنراتیو مانند آلزایمر می شود.
 
علیرغم این یافته ها، به تحقیقات انسانی بیشتری برای تعیین نقش کلی آستاکسانتیون های موجود در میگو بر روی سلامت عمومی بدن نیاز داریم.
استفاده از آنتی بیوتیک ها در میگوهای پرورشی با توجه به تقاضای فراوانی که برای میگو در ایالات متحده وجود دارد، واردات این ماده به این کشور رونق دارد. بیش از ۸۰ درصد میگوی که در این کشور مصرف می شود از کشورهای خارجی مانند تایلند، هند و اندونزی وارد می شود. بیشتر میگو های وارداتی پرورشی هستند. این به معنی است که در مخازن صنعتی رشد می کنند.
 
بیشتر پرورشی دهنده ها، به دلیل حساس بودن میگو به بیماری ها، مجبورند از آنتی بیوتیک استفاده کنند. با این حال، مقامات بهداشتی ایالات متحده اجازه استفاده از آنتی بیوتیک ها را برای میگو و سایر ماهی های دریایی صادر نکرده اند.
 
به همین دلیل واردات میگوی حاوی آنتی بیوتیک به این کشور ممنوع است. اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) مسئول بازرسی میگوهای وارداتی است تا اطمینان حاصل کند که حاوی آنتی بیوتیک نیستند. با این حال، به دلیل حجم زیادی واردات میگو، FDA قادر به بررسی همه آنها نیست. به همین دلیل، میگو های آلوده با آنتی بیوتیک ممکن است به بازار وارد شوند.
 
یک مطالعه که میزان آنتی بیوتیک موجود در غذاهای دریایی در ایالات متحده را مورد بررسی قرار داد، دریافت که یک نمونه از میگوهای پرورشی شامل مقدار قابل تشخیصی از سولفادیمتوکسین است. این دارو یک آنتی بیوتیک است که استفاده از آن برای میگوها در ایالات متحده مجاز نیست.
 
استفاده از آنتی بیوتیک برای حیوانات پرورسی، منجر به مقاومت در برابر آنتی بیوتیک در بدن انسان شود. این چرخه می تواند موجب شیوع بیماری هایی شود که به درمان با آنتی بیوتیک پاسخ نمی دهند.
بسیاری از افراد به میگو آلرژی دارند
برخی از غذاهای دریایی مانند میگو، همراه با ماهی، بادام زمینی، آجیل درختی، گندم، شیر و سویا، جزء ۷ ماده غذایی اصلی آلرژی زا محسوب می شوند. شایع ترین عامل ایجاد کننده این آلرژی، تروپومیوئین است. تروپومیوئین پروتئینی است که غذاهای دریایی یافت می شود. دیگر پروتئین های موجود در میگو که ممکن است موجب واکنش آلرژیک شوند عبارتند از:
 

 
علائم آلرژی به میگو در هر شخصی متفاوت است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 

 
برخی از افراد مبتلا به آلرژی به میگو ممکن است واکنش های آنافیلاکتیک داشته باشند. این واکنش یک واکنش خطرناک و ناگهانی است که در نهایت منجر به تشنج، اغما و حتی مرگ می شود. البته اگر فورا درمان نشود. اگر به میگو حساسیت دارید، تنها راه جلوگیری از واکنش های آلرژیک این است که از خوردن این غذای دریایی اجتناب کنید.
 
در برخی موارد، حتی بخارات متساعد شده از پخت و پز میگو نیز می تواند در بدن افراد حساس واکنش ایجاد کند. بنابراین، کسانی که به این آلرژی مبتلا هستند باید حتی از تماس غیر مستقیم با این ماده نیز اجتناب کنند.
نحوه انتخاب میگو با کیفیت
هنگام خرید میگو خام باید مطمئن شوید که پوست آن قوی، شفاف و خاکستری، قهوه ای صورتی یا صورتی رنگ باشد. پوست سیاه شده و یا حضور لکه های سیاه روی بدن این حیوان ممکن است نشان دهنده افت کیفیت آن باشد. علاوه بر این، هنگام پختن آن باید بوی آمونیاک را استشمام کنید. میگو پخته شده باید گوشتی سفید یا قرمز مایل به صورتی داشته باشد.
نکته آخر
این غذای دریایی حاوی بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی  است و منبع غنی از پروتئین می باشد. خوردن میگو، ممکن است به دلیل وجود اسید چرب امگا ۳ و آنتی ا اکسیدان آساکسانتین، باعث تقویت سلامت قلب و مغز شود. گرچه کلسترول این مادع غذایی بالا است، اما تأثیر منفی بر روی سلامت قلب ندارد. حتی مصرف آن واقعا می تواند باعث کاهش سطح تری گلیسیرید و کلسترول بد (LDL ) شود.
 
به طور کلی، میگو یک غذای سالم است که می توانید آن را به رژیم غذایی خود اضافه کنید و چند بار در ماه آن را مصرف کنید.