موش‌های نیویورک بر اثر فشار زندگی به عادت‌های انسانی روی آوردند
رأی دهید
به گزارش ایندپندنت، موش‌هایی که در شهرهایی مثل نیویورک زندگی متراکم‌تری دارند و همانند انسان‌های همسایه‌شان دچار بیماریی‌ها و مرض‌های ناشی از آلودگی و خورد و خوراک شهری می‌شوند.
محققان توانسته‌اند ده‌ها ژن همبسته با خورد و خوراک، رفتار و حرکات موش های نیویورک را شناسایی کنند که به آن‌ها امکان داده است با محیط این شهر سازگاری پیدا کنند.
آربل هارپاک نویسنده اصلی این تحقیق و متخصص ژن‌شناسی جمعیت از دانشگاه کلمبیا به مجله علمی طبیعت گفت: هم اهل نیویورک هستم و هم متخصص زیست‌شناسی تکاملی هستم و به راستی از روش‌های سازگار شدن موش‌ها با محیط‌های شهری شگفت‌زده شده‌ام.
در این تحقیق حدود ۴۰۰ موش قهوه‌ای معمولی از سراسر شهر نیویورک را گردآوری کردند و توالی ژنگان کامل ۲۹ موش را مشخص کردند تا با توالی ژنگان موش‌های روستایی شمال شرق چین مقایسه کنند که خاستگاه این جوندگان است.
این تحقیق نشان داد که شماری از ژن‌ها فرایندی تکاملی به نام «روبش گزینشی» را طی می‌کنند که در آن بسامد جهش‌های سودمند تکاملی افزایش می‌یابد تا در جمعیتی تثبیت شود.
نمونه‌ای از روبش گزینشی که در انسان رخ می‌دهد توزیع ژنی است که به انسان امکان می‌دهد تا در بزرگ‌سالی بتواند شیر را هضم کند و دچار نابردباری لاکتوزی نشود.
آقای هارپاک می‌گوید: «مقایسه با نمونه برگرفته از موش‌های قهوه‌ای نواحی روستایی شمال شرق چین که گمان می‌رود نیاکان موش‌های نیویورک باشند نشان می‌دهد که بسیاری از نمونه‌های موش نیویورکی منطبق با الگوهای واگرایی هستند که با روبش رخ داده بعد از جدایی از گروه نیاکان(در چند صد سال گذشته) هم‌خوانی دارد.
طبق نوشته محققان در این بررسی «شاید بتوان گفت که شگفت‌انگیزترین شباهت بین انسان و موش در خورد و خوراک است... هم‌اکنون بخش بزرگی از غذای انسان شهرنشین را چربی و قندهای بسیار فراوری‌شده تشکیل می‌دهد که نگرانی‌های متعددی برای سلامت عموم مردم ایجاد کرده است.»
«برخی از این نگرانی‌ها در مورد موش‌ها هم محتمل است».
این محققان خاطرنشان کردند گونه‌هایی از پشه‌ها در شهرها هم خون انسان و هم خون موش را می‌مکند که می‌تواند علت «بیماری‌های جدید مشترک در شهرها» باشد.
در نتیجه‌گیری این بررسی آمده است «چون موش در قیاس با اکثر پستاندارهای دیگر همزیستی نزدیک‌تری با انسان دارد، شناخت داشتن از چگونگی تکامل و سازگاری آن‌ها اثر مستقیمی روی زندگی انسان دارد.»
