برای اتصال به اینترنت در زمان قطع ارتباط چه می‌توان کرد؟
رأی دهید
این سوال به دلیل تسلط حکومت ایران بر زیرساخت‌های ارتباطی، پاسخ‌های محدودی دارد اما در این گزارش تلاش شده تا حد ممکن پاسخ‌هایی به آن داده شود. بعضی از این روش‌ها، احتمالا پرهزینه خواهد بود و بعضی دیگر نیاز به دانش فنی بالاتر از حد کاربران عادی اینترنت دارد.
استفاده از مودم‌های آنالوگ
در سال‌هایی که اینترنت تازه وارد ایران شده بود، تنها راه اتصال به اینترنت، مودم هایی بود که به خط تلفن وصل می‌شدند و با سروصدای زیاد شماره می‌گرفتند و به اینترنت وصل می‌شدند. با آمدن اینترنت پرسرعت این مودم‌ها از رده خارج شدند اما در صورت قطع اینترنت در ایران، اتصال با مودم به یک کشور خارجی برای دریافت اینترنت ممکن است.
استفاده از سیم کارت‌های کشورهای همسایه
این روش تنها در بعضی از استان‌های مرزی امکان‌پذیر است و عملا باید به شبکه مخابرات کشور همسایه متصل شد. شبکه موبایل کشورهای همسایه، در بعضی از استان‌های ایران قابل دریافت است. البته هزینه استفاده از این شبکه‌ها بر حسب ارز کشور همسایه می‌تواند گران باشد. این امکان برای کسانی که در استان‌های مرکزی زندگی می‌کنند وجود ندارد.
دریافت اطلاعات از ماهواره (Data Cast)
شرکت‌هایی وجود دارند که روزانه اطلاعات محدود و گزیده‌ای را با ماهواره ارسال می‌کنند. برای ایران سرویس توشه به همین منظور ایجاد شده است. باید قبل از قطع اینترنت نرم افزار توشه را روی کامپیوتر (ویندوز) یا موبایل (اندروید) نصب کرده باشید. در سایت توشه راهنمای جامعی برای دریافت اطلاعات و مشاهده آنها وجود دارد. این روش البته محدودیت‌هایی دارد.
در مورد اینترنت ماهواره‌ای شما امکان انتخاب ندارید بلکه گردانندگان این خدمات هستند که اطلاعات مشخصی را برای شما در نظر می‌گیرند و ارسال می‌کنند. در واقع این روش برای دسترسی به اطلاعات در مواقع قطع اینترنت و بی‌خبری از دنیا است و البته نیاز به دیش و رسیور ماهواره هم هست.
امیر رشیدی درباره موسساتی که این خدمات را ارائه می‌کنند می‌گوید: "کاربر بدون آنکه توان انتخاب داشته باشد، محتوایی را که شرکت خدمات دهنده برای او انتخاب کرده است دریافت می‌کند و در صورت متعهد نبودن این شرکت‌ها به داده‌های آزاد، کاربر مثلا به انواع مختلف منابع مختلف یک خبر دسترسی نخواهد داشت و عملا روایت شرکت خدمات دهنده را خواهد دید."
تونل SSH
این روشی بود که در زمان قطع اینترنت به کمک آمد. به بیان ساده، با استفاده از دو سرور، یکی در داخل ایران و دیگری در خارج از ایران می‌توان به اینترنت وصل شد. همانطور که از اسم این روش پیدا است باید از کامپیوتر خودتان به سرور درون ایران یک تونل باز کنند و سپس از سرور درون ایران یک تونل دیگر به بیرون از ایران. به این روش ترافیک کامپیوتر شما به جای آنکه از طریق شرکت خدمات دهنده منتقل شود از تونلی که ساختید عبور داده می‌شود.
نزدیک‌ترین تعبیر برای این روش همان کاری است که در فیلم‌ها برای فرار برخی زندانیان استفاده می‌شود یعنی با ساختن تونل به جای آنکه از روی زمین عبور کنند، از تونل حفر شده زندانیان را فراری می‌دهند.
البته استفاده از این روش، نیاز به اطلاعات فنی دارد و برای کاربران معمولی مناسب نیست و در صورتی که بدرستی از این روش استفاده نشود، ممکن است امنیت کاربر در خطر جدی قرار بگیرد.
اینترنت ماهواره‌ای
استفاده از ماهواره برای دسترسی به اینترنت تقریبا اولین گزینه‌ای است که به ذهن همه می‌رسد و تصور عمومی این است که استفاده از اینترنت ماهواره‌ای بسادگی استفاده از تلویزیون‌های ماهواره‌ای است در حالی که چنین نیست.
این روش با دریافت اطلاعات یک طرفه از ماهواره که بالاتر به آن اشاره شد فرق دارد. در این روش اینترنت از طریق ماهواره دریافت می‌شود، و کاربر هم درخواست خود را از طریق دستگاه مخصوصی به ماهواره ارسال می‌کند یا در مواردی درخواست‌ها از طریق خط تلفن ارسال می‌شود.
البته برای ارسال سیگنال از نقطه الف به نقطه ب، نیاز به تجهیزاتی است که تهیه آنها آسان و ارزان نیست. اشتراک چنین اینترنتی نیز از انواع اتصال به اینترنت فعلی بسیار گران قیمت‌تر خواهد بود.
نکته دیگر در مورد استفاده از این تجهیزات شناسایی محل آنها است. اگر کاربر نخواهد از زیرساخت مخابراتی کشوری که در آن زندگی می‌کند استفاده کند، شناسایی محل ارسال این سیگنال‌ها کار بسیار آسانی است و بنابراین امکان قطع آن نیز وجود دارد.
شبکه یا ابزارهای نظیر به نظیر یا Peer-to-peer (فقط برای اطلاع رسانی محلی)
این روش برای زمانی کاربرد دارد که دسترسی به اینترنت وجود ندارد و می‌خواهیم بدون داشتن اینترنت شبکه ایجاد کنیم و پیام‌هایی را از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر منتقل کنیم.
این نوع شبکه برعکس نوع مرسوم فعلی به جای آنکه برای ارسال و دریافت پیام‌ها بر یک سرویس دهنده مشخص متمرکز باشد، با تکیه به افرادی که از این شبکه استفاده می‌کنند پیغام خود را به گیرنده می‌رساند. بسیاری از ابزارهای که در این شبکه‌ها برای ارسال و دریافت پیام یا فایل استفاده می‌شوند از بلوتوث یا شبکه‌های محلی به عنوان زیرساخت ارتباطی استفاده می‌کنند.
برای استفاده از این ابزارها خود کاربران باید گروهی تشکیل دهند تا پیغام بتواند بین آنها گردش کند. مشکل عمده آن است که اکثر این برنامه‌ها از بلوتوث برای ارسال و دریافت پیغام‌ها استفاده می‌کنند و به دلیل برد کم بلوتوث، عملا افراد باید به هم خیلی نزدیک باشند تا پیغام ارسال شود. مشکل دوم این است که اگر گیرنده پیغام در شبکه شما حضور نداشته باشد، دریافت تقریبا غیر ممکن یا بسیار سخت و طولانی خواهد شد.
