آیا زمان آن نرسیده که مردان نیز از قرص‌های ضد بارداری استفاده کنند؟
رأی دهید
بیش از نیم قرن است که دانشمندان بر روی قرص ضدبارداری مردان تحقیق می‌کنند. با وجود گزارش‌های دلگرم کننده، تعداد این قرص‌ها در داروخانه‌ها محدود است.
کمبود بودجه و احتمالا بی‌علاقگی مردان به مصرف این قرص ها باعث شده که این دارو هرگز به صورت انبوه تولید نشود؛ انگار انتظار عمومی این است که زنان همچنان مسئولیت باردار نشدن را برعهده بگیرند.
با این حال پژوهش‌ها نشان می‌دهند چنانچه این قرص ها در دسترس باشد بسیاری از مردان از آن استفاده می کنند.
در یک نظرسنجی، یک سوم از مردان بریتانیایی که رابطه جنسی دارند گفته‌اند که از روش های هورمونی پیشگیری مانند قرص یا ایمپلنت استفاده می‌کنند که این میزان برابر با تعداد زنان بریتانیایی است که از چنین روش هایی استفاده می‌کنند.
از هر ده نفر که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند هشت نفر عقیده داشتند که پیشگیری از بارداری باید یک مسئولیت مشترک باشد.
به این ترتیب آیا پذیرش عمومی در کنار حس مشترک مسئولیت بین زوج ها می‌تواند به تولید قرص‌های ضدباروری برای مردان بینجامد؟
شایع‌ترین روش پیشگیری از بارداری در جهان چیست؟
نزدیک به ۱۹٪ از زنانی که ازدواج کرده اند یا در رابطه هستند به روش عقیم سازی اعتماد دارند ، ۱۴٪ از حلقه ضد بارداری، ۹٪ از قرص و ۵٪ از روش تزریق استفاده می‌کنند.
روش های پیشگیری که ویژه مردان است از اقبال کم تری برخوردارند . ۸٪ مردان از کاندوم و تنها ۲ درصد از وازکتومی استفاده می‌کنند.
همیشه اینگونه نبوده است.
پیش از تولید قرص، مردان مجبور بودند به عنوان مثال با استفاده از کاندوم در پیشگیری از بارداری شرکت کنند.
هنگامی که قرص‌های ضد بارداری زنان در اوایل دهه ۱۹۶۰ در دسترس همگان قرار گرفت، نخستین بار زنان توانستند بارداری خود را بدون آگاهی یا درگیری با شرکای جنسی خود کنترل کنند.
امروزه بیش از ۱۰۰ میلیون زن درسراسر جهان از قرص های ضد بارداری استفاده می‌کنند. پیشگیری با قرص رایج‌ترین شکل پیشگیری از بارداری در اروپا، استرالیا و نیوزلند است. درآفریقا، آمریکای لاتین و آمریکای شمالی دومین روش جلوگیری و در آسیا سومین روشی است که بین زنان رایج است.
در طول سالیان، قرص‌ها این آزادی را به زنان داده اند تا به نفع فرصت های دیگر، مانند آموزش عالی و اشتغال ، بارداری و مادر شدن را به تعویق بیاندازند .
از همین رو تولید قرص های بارداری نقطه عطفی در تاریخ حقوق زنان بوده و از بزرگترین اختراعات قرن بیستم به شمار می‌رود.
در حالی که قرص های ضد بارداری زنان ظرف مدت ده سال به تولید انبوه رسید و در دسترس همگان قرار گرفت ، چرا این کار در مورد قرص های پیشگیری از باروری مردان که برای نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ مورد استفاده قرار گرفت ، اینقدر به درازا کشیده است؟
قرص های ضد باروری مردان در حالی تولید اسپرم را کنترل می کنند که سطح هورمون های مورد نیاز برای این کار می تواند عوارضی جانبی در پی داشته باشد.
این نکته را نیز نباید از نظر دورداشت که عوامل اجتماعی و اقتصادی نیز در این موضوع موثرند.
امروزه رشته های مرتبط با علوم باروری و دارویی بیشتر بر بدن زنان متمرکز شده اند. برای نمونه؛ تقریباً همه می دانند که متخصص زنان و زایمان چه کاری انجام می دهد، اما کمتر کسی به درستی می‌داند که یک آندرولوژیست یا پزشک متخصص سیستم تناسلی مردان چه می کند.
از آنجایی که عموما جلوگیری از بارداری یک "کار زنانه" شناخته می‌شود، این فرضیه وجود دارد که مردان از روش های جلوگیری از باروری استفاده نخواهند کرد.
با این حال کلیشه‌های جنسیتی در حال تغییر است، و امروزه مردان بیشتر در مسئولیت های خانه و تربیت کودکان مشارکت می کنند.
بررسی ها نشان می دهد که مردان جوان تر، تحصیل کرده ها، اقشار مرفه و کسانی که اهمیت کمتری به کلیشه های جنسیتی می دهند، احتمالاً پیشگیری از بارداری را یک مسئولیت مشترک تلقی می کنند.
با وجود فراوانی و در دسترس بودن قرص های پیشگیری برای مردان، استفاده زیادی از آن ها نمی شود.
در حالی که نزدیک به ۲۰۰ سال از ابداع عمل وازاکتومی مردان می گذرد، عقیم سازی زنان با وجود تاثیر کمتر، هزینه بیشتر و عوارض جانبی پیچیده تر، همچنان ده برابر بیشتر از وازکتومی مردان انجام می‌شود.
به نظر می‌رسد پیشبرد فرهنگ و اندیشه برابری جنسیتی نخستین گام ضروری برای از میان برداشتن موانع اجتماعی و اقتصادی در گسترش تولید و مصرف داروهای ضد باروری مردان است.
۵۰ سال است که منتظر قرص ضدباروری مردان هستیم، بیایید ۵۰ سال دیگر منتظر نمانیم.
کمبود بودجه و احتمالا بی‌علاقگی مردان به مصرف این قرص ها باعث شده که این دارو هرگز به صورت انبوه تولید نشود؛ انگار انتظار عمومی این است که زنان همچنان مسئولیت باردار نشدن را برعهده بگیرند.
با این حال پژوهش‌ها نشان می‌دهند چنانچه این قرص ها در دسترس باشد بسیاری از مردان از آن استفاده می کنند.
در یک نظرسنجی، یک سوم از مردان بریتانیایی که رابطه جنسی دارند گفته‌اند که از روش های هورمونی پیشگیری مانند قرص یا ایمپلنت استفاده می‌کنند که این میزان برابر با تعداد زنان بریتانیایی است که از چنین روش هایی استفاده می‌کنند.
از هر ده نفر که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند هشت نفر عقیده داشتند که پیشگیری از بارداری باید یک مسئولیت مشترک باشد.
به این ترتیب آیا پذیرش عمومی در کنار حس مشترک مسئولیت بین زوج ها می‌تواند به تولید قرص‌های ضدباروری برای مردان بینجامد؟
شایع‌ترین روش پیشگیری از بارداری در جهان چیست؟
نزدیک به ۱۹٪ از زنانی که ازدواج کرده اند یا در رابطه هستند به روش عقیم سازی اعتماد دارند ، ۱۴٪ از حلقه ضد بارداری، ۹٪ از قرص و ۵٪ از روش تزریق استفاده می‌کنند.
روش های پیشگیری که ویژه مردان است از اقبال کم تری برخوردارند . ۸٪ مردان از کاندوم و تنها ۲ درصد از وازکتومی استفاده می‌کنند.
همیشه اینگونه نبوده است.
پیش از تولید قرص، مردان مجبور بودند به عنوان مثال با استفاده از کاندوم در پیشگیری از بارداری شرکت کنند.
هنگامی که قرص‌های ضد بارداری زنان در اوایل دهه ۱۹۶۰ در دسترس همگان قرار گرفت، نخستین بار زنان توانستند بارداری خود را بدون آگاهی یا درگیری با شرکای جنسی خود کنترل کنند.
امروزه بیش از ۱۰۰ میلیون زن درسراسر جهان از قرص های ضد بارداری استفاده می‌کنند. پیشگیری با قرص رایج‌ترین شکل پیشگیری از بارداری در اروپا، استرالیا و نیوزلند است. درآفریقا، آمریکای لاتین و آمریکای شمالی دومین روش جلوگیری و در آسیا سومین روشی است که بین زنان رایج است.
در طول سالیان، قرص‌ها این آزادی را به زنان داده اند تا به نفع فرصت های دیگر، مانند آموزش عالی و اشتغال ، بارداری و مادر شدن را به تعویق بیاندازند .
از همین رو تولید قرص های بارداری نقطه عطفی در تاریخ حقوق زنان بوده و از بزرگترین اختراعات قرن بیستم به شمار می‌رود.
در حالی که قرص های ضد بارداری زنان ظرف مدت ده سال به تولید انبوه رسید و در دسترس همگان قرار گرفت ، چرا این کار در مورد قرص های پیشگیری از باروری مردان که برای نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ مورد استفاده قرار گرفت ، اینقدر به درازا کشیده است؟
قرص های ضد باروری مردان در حالی تولید اسپرم را کنترل می کنند که سطح هورمون های مورد نیاز برای این کار می تواند عوارضی جانبی در پی داشته باشد.
این نکته را نیز نباید از نظر دورداشت که عوامل اجتماعی و اقتصادی نیز در این موضوع موثرند.
امروزه رشته های مرتبط با علوم باروری و دارویی بیشتر بر بدن زنان متمرکز شده اند. برای نمونه؛ تقریباً همه می دانند که متخصص زنان و زایمان چه کاری انجام می دهد، اما کمتر کسی به درستی می‌داند که یک آندرولوژیست یا پزشک متخصص سیستم تناسلی مردان چه می کند.
از آنجایی که عموما جلوگیری از بارداری یک "کار زنانه" شناخته می‌شود، این فرضیه وجود دارد که مردان از روش های جلوگیری از باروری استفاده نخواهند کرد.
با این حال کلیشه‌های جنسیتی در حال تغییر است، و امروزه مردان بیشتر در مسئولیت های خانه و تربیت کودکان مشارکت می کنند.
بررسی ها نشان می دهد که مردان جوان تر، تحصیل کرده ها، اقشار مرفه و کسانی که اهمیت کمتری به کلیشه های جنسیتی می دهند، احتمالاً پیشگیری از بارداری را یک مسئولیت مشترک تلقی می کنند.
با وجود فراوانی و در دسترس بودن قرص های پیشگیری برای مردان، استفاده زیادی از آن ها نمی شود.
در حالی که نزدیک به ۲۰۰ سال از ابداع عمل وازاکتومی مردان می گذرد، عقیم سازی زنان با وجود تاثیر کمتر، هزینه بیشتر و عوارض جانبی پیچیده تر، همچنان ده برابر بیشتر از وازکتومی مردان انجام می‌شود.
به نظر می‌رسد پیشبرد فرهنگ و اندیشه برابری جنسیتی نخستین گام ضروری برای از میان برداشتن موانع اجتماعی و اقتصادی در گسترش تولید و مصرف داروهای ضد باروری مردان است.
۵۰ سال است که منتظر قرص ضدباروری مردان هستیم، بیایید ۵۰ سال دیگر منتظر نمانیم.
