تفاوت‌های تظاهرات در ایران و فرانسه

ایران اینترنشنال - جلیقه زردها برای چهارمین شنبه متوالی به خیابان آمدند و روزنامه‌های ایران هم انگار که برای خبررسانی از اعتراض‌های فرانسه در آماده‌باش به‌سر می‌بردند، امروز صفحه اول‌ها را پاریسی بستند و می‌شود گفت که روزنامه‌های امروز ایران، دست‌کمی از روزنامه‌های فرانسوی در انعکاس شورش جلیقه‌زردها ندارند و بیشتر روزنامه‌ها با عکسی از درگیری‌های خیابانی پاریس به دکه آمده‌اند.
 
شاید دلیل این توجه به شورش و تظاهرات بیراه هم نباشد. در دو دهه اخیر، ایران و تهران بارها شاهد اعتراضات مردمی بوده است و نمونه آخرش، دی‌ماه سال ۹۶ که تظاهرات‌های گسترده‌ای در شهرستان‌های کشور درگرفت و اتفاقا شعارهایش کاملا علیه ساختارهای جمهوری اسلامی بود.
 
در این میانه، رفتار روزنامه‌های اصول‌گرا و نظرشان درباره اعتراضات پاریس جالب است. کیهان و جوان که در موارد مشابه داخلی طرفدار خشونت و سرکوب هر اعتراضی‌اند، حالا فریاد آزادی سر داده‌اند. کیهان سراسیمه تیتر زده است که «پلیس و ارتش وحشیانه به‌جان معترضان افتادند». جوان هم با خوشحالی از بن‌بست جمهوری پنجم فرانسه گفته و معترضان را مردم خوانده و تیتر زده است که «مردم: فرانسه از ناتو و اتحادیه اروپا خارج شود». طبع‌آزمایی و بازی تیترزنی با حوادث فرانسه هم در روزنامه‌های امروز کم نبود، مثلا این تیتر تصویری روزنامه همدلی: «گیوتین زرد بالای سر ماکرون».
 
از تیتر گذشته، روزنامه‌ها سعی کرده‌اند تا تحلیلی هم از اوضاع قمر در عقرب فرانسه برای خوانندگان داشته باشند. روزنامه خراسان، در مطلبی، روزنامه‌های فرانسه را بررسی کرده و از قول لیبراسیون نوشته است که جرقه اعتراضات را دو راننده بین‌شهری جوان زدند که در فیسبوک، فراخوانی برای اعتراض به افزایش مالیات بر قیمت سوخت منتشر کردند، خراسان در همین مطلب با عنوان«ماکرون رفتنی است؟» پیش‌بینی کرده است از آنجا که هیچ حزب بزرگی از رییس جمهوری جوان فرانسه حمایت نمی‌کند، امانوئل مکرون سقوط خواهد کرد.
 
امروز اما خبری در گوشه و کنار روزنامه آرمان هم می‌توان دید که تقارنش با روزهای ملتهب پاریس جالب است. آرمان با عنوان «خداحافظ بازداشتگاه تلخ» گزارشی داده است از تغییر کاربری بازداشتگاه کهریزک. این بازداشتگاه مخوف که در اعتراض‌های سال هشتاد و هشت، شکنجه‌گاه معترضان به تقلب در انتخابات بود، تغییر کاربری پیدا می‌کند و آرمان به طعنه نوشته است که مدفون کردن خاطرات بد، چیزی از بدی آن نخواهد کاست.
 
اما در ایران، گویا این روزها حرف‌های حسن روحانی، چندان خریداری در روزنامه‌ها ندارد؛ با اینکه رییس جمهوری، دیروز غرب را تهدید کرد که تحریم ایران، موجی از مواد مخدر، پناهجو و ترور بر سرشان آوار می‌‌کند، اما گویا این حرف‌های تند روحانی، چندان به مذاق روزنامه‌ها خوش نیامده است و به‌جز روزنامه خراسان که تیتر اولش، همین رجزخوانی روحانی است، باقی روزنامه ترجیح داده‌اند که به فرانسه بروند. حتی روزنامه دولتی ایران هم ترجیح داده است که حرف‌های روحانی را در گوشه‌ای از صفحه کار کند.
رأی دهید
دیدگاه خوانندگان
۴۴
اسپیسر - لندن، انگلستان
فرقش اینه که تظاهرکننده ها تو ایران دستگیر و خودکشی داده می شوند و سر به نیست می شوند ولی تو فرانسه نهایتا دستگیر می شوند و بعد آزاد می شوند. الان این یارو میرزا نویس عشقی از بلاد کفر میاد خلاف این موضوع را اثبات میکنه.
دوشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۷ - ۰۹:۴۸
۶۸
Azadi9 - پاریس، فرانسه
تفاوت این دو, در تفاوت روحیه و اخلاق دو ملت از یک طرف و از طرف دیگر وزن روشنفکران در جامعه هست. از سی سال پیش به اینطرف هر بار که فرانسوی ها یکپارچه به خیابان ها ریختند موفق شدند دولت رو وادار به عقب نشینی کنند. جز یک مورد که در سال ۲۰۱۱ دولت طرح جدیدی رو ارایه کرد برای نظام بازنشستگی, ولی بسیار رندانه فقط انهایی که در موسسات خصوصی کار میکردند رو هدف قرار داد و این طرح شامل حال کارمندان دولت نشد. در نتیجه فقط کارمندان بخش خصوصی به خیابان امدند و در نهایت شکست خوردند و طرح تصویب شد.
دوشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۷ - ۱۲:۵۸
۴۲
Liberte - ارومیه، ایران
بزرگترین تفاوتش اینه که مخالفان درفرانسه می تونن از طریق انتخابات حزب و ایدئولوژی مورد نظر خودشونو روی کار بیارن اما در ایران هرگز. تو فرانسه احزاب از هر طیفی از کمونیست ( ژان لوک ملانشون)، سبز ، ناسیونالیست (مارین لوپن)، سوسیالیست ، محافظه گرایان ( گلیست ها) میانه رو ها( مکرون) و کاتولیک ها تشکیلات خودشونو دارن و با رای مردم انتخاب می شن و نیازی به شورش خیابانی واقعا نیست. ولی در ایران استصوابی همه احزاب و تشکل ها اسلامی است که فقط درجه اسلامیتشون متفاوته. من به عنوان یک کمونیست ، دوست دارم به حزب کمونیست ایران رای دهم. :(
دوشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۷ - ۲۰:۰۱
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.