اسطوره‌های فوتبال چگونه خداحافظی می‌کنند؟
رأی دهید
ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال به شیوه‌های مختلف با تیم ملی وداع می‌کنند. این مطلب نگاهی دارد به خداحافظی اسطوره کشورهای مختلف؛ از برنامه تلویزیونی خانواده اشنایدر گرفته تا اشک‌های دیگو مارادونا.
وسلی اسنایدر (هلند)
او در پیروزی ۱-۲ هلند مقابل پرو (ماه سپتامبر) ۶۲ دقیقه بازی کرد، بعد همراه همسر و دو فرزندش روی یک مبل نشست و پیغام‌های ضبط شده هم‌تیمی‌ها و مربیان سابقش را دید.
تماشاگران پلاکاردهای زیادی برای جشن خداحافظی این بازیکن ۳۴ ساله به ورزشگاه آورده بودند. بازیکنی که حضور در تیم ملی را از آوریل ۲۰۰۳ آغاز کرد و با ۱۳۴ بازی ملی رکورددار شد. او ۳۱ گل هم برای تیم ملی هلند زد.
لوکاس پودولسکی (آلمان)
مهاجم پیشین بایرن مونیخ و آرسنال قبل از آن بازی نطقی کرد که موجب شد بازی با چند دقیقه تاخیر شروع شود. تماشاگران هم برای او سنگ تمام گذاشتند و با یک طرح موزائیکی از پودولسکی تقدیر کردند.
پودولسکی که به همراه تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان جام جهانی ۲۰۱۴ شده بود، پس از زدن چهل و نهمین گل با تیم ملی خداحافظی کرد. او در حالی زمین را ترک کرد که موسیقی فیلم گلادیاتور پخش می‌شد و هم‌تیمی‌ها برایش تونل افتخار درست کرده بودند.
تیری آنری (فرانسه)
تیری آنری سال ۲۰۱۰ از تیم ملی خدحافظی کرد، ولی ۵ سال بعد که او از بازی‌های باشگاهی بازنشسته شد، روزنامه فرانسوی اکیپ، کارزاری را راه انداخت تا مهاجم پیشین آرسنال در یک بازی خداحافظی با تیم ملی فرانسه حاضر شود.
به نظر می‌رسید کارزار برای مهاجمی که ۱۲۳ بار پیراهن "خروس‌ها" را پوشیده بود، به حضور در بازی دوستانه مارس ۲۰۱۵ مقابل برزیل منتهی شود. کارزاری که حمایت افرادی مانند زین‌الدین زیدان، آرسن ونگر و آنتوان گریزمان را به همراه داشت.
اما این ایده مخالفانی هم داشت. از جمله رمون دومنک، سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال فرانسه که می‌گفت: "بازی در تیم ملی نباید به کسی هدیه داده شود."
فدراسیون فوتبال فرانسه در پایان تصمیم گرفت بجای این که آنری به زمین برود از او، زیدان، پاتریک ویرا و مارسل دزایی (قهرمانان جام جهانی ۱۹۹۸) قبل از آن بازی دوستانه تقدیر کند.
داوید سیلوا (اسپانیا)
هافبک منچستر سیتی در پایان جام جهانی روسیه از تیم ملی فوتبال اسپانیا خداحافظی کرد اما بازی خداحفظی او امروز (یکشنبه ۱۸ نوامبر) است.
سیلوا که یکبار قهرمان جام جهانی و دو بار قهرمان جام ملت‌های اروپا شده در ورزشگاه گران کاناریا (ورزشگاه لاس‌پالماس در جزایر قناری) و بازی مقابل بوسنی کفش‌هایش را می‌آویزد.
ظاهرا سیلوا که در همین مکان به دنیا آمده، در مراسم آغاز بازی با کت و شلوار حاضر می‌شود. البته این مسابقه در بازی‌های رسمی ملی این بازیکن ۳۲ ساله محاسبه نمی‌شود.
دیگو مارادونا (آرژانتین)
سال ۲۰۰۱، هفت سال پس از آخرین بازی ملی و چهار سال پس از بازنشستگی کامل، دیگو مارادونا به زمین بازی برگشت تا برای آخرین بار پیراهن تیم ملی فوتبال آرژانتین را بپوشد.
در ۴۱ سالگی و در حالی که سال قبلش دچار حمله قلبی شده بود، حضور مارادونا در ورزشگاه بوکاجونیورز، تیم سابقش، اشک بسیاری از ۵۰۰۰۰ هوادار حاضر در استادیوم بومبونرا را درآورد. بسیاری از آن تماشاگران ساعت‌ها قبل از بازی آرژانتین با منتخب جهان در خیابان‌های اطراف ایستاده بودند و نام مارادونا را فریاد می‌زدند.
مارادونا در اواخر دوران بازی با بیماری و مشکل اعتیاد دست به گریبان بود. گفته شد که او برای آن بازی نزدیک به ۱۹ کیلوگرم وزن کم کرده تا مقابل ستاره‌هایی مانند کارلوس والدراما، رنه هیگوئیتا، لوتار ماتیوس، اریک کانتونا و هریستو استویچکوف بازی کند.
فدراسیون فوتبال آرژانتین می‌خواست در پایان این بازی پیراهن شماره ۱۰ تیم ملی را هم بازنشسته کند، اما به دلیل قوانین فیفا اجازه این کار را پیدا نکرد؛ هرچند که این قضیه هم نتوانست ضیافت خداحفظی مارادونا را خراب کند.
در مسابقه‌ای که به پیروزی ۳-۶ آرژانتین منجر شد، مارادونا دو گل زد. اما ۲۰ دقیقه مانده به پایان بازی بود که او پیراهنش را درآورد تا پیراهن بوکاجونیورز را نشان دهد و ورزشگاه را منفجر کند.
پیش چشمان پله، اسطور فوتبال برزیل و میشل پلاتینی، کاپیتان پیشین تیم ملی فرانسه، مارادونا روی دوش بازیکنان دور افتخار زد و بعد هم یک بیانیه خداحافظی احساسی.
او گفت: "این بزرگداشت را با خودم داخل قبر می‌برم."
