بچهها 'تحت تاثیر رباتها قرار میگیرند'
رأی دهید
این تحقیق که توسط دانشگاه پلیموث انجام شده خاطرنشان میکند اگرچه بزرگسالان تحت تاثیر رباتها قرار نمیگیرند اما کودکان چنین تاثیری میپذیرند.
محققان گفتند در حالی که این ماشینها همهگیرتر میشوند، این واقعیت که کودکان بی هیچ گفتوگو به رباتها اطمینان پیدا میکنند، باعث طرح سئوالهای اخلاقی میشود.
محققان دانشگاه پلیموث خواهان آن شدند که جامعه رباتیک راههایی برای مراقبت و حفاظت از کودکان بیابند.
افرادی که در این تحقیق شرکت داشتند در یک آزمایش ساده به نام "پارادیم اش" شرکت کردند که شامل یافتن دو خطی است که طولشان برابر است.
این آزمایش که به "آزمایش همنوایی اش" شهرت دارد، بر اساس دادههای قبلی، نشان میدهد که افراد به چه میزان با نظر همتایان خود موافقت میکنند حتی اگر به طور فردی پاسخ متفاوتی داده باشند.
در این آزمایش همتایان، رباتها بودند. وقتی کودکان ۷ تا ۹ سال در اتاق تنها بودند، متوسط امتیاز آنها ۸۷ درصد بود.
اما وقتی رباتها به این آزمایش پیوستند، متوسط امتیاز آنها به ۷۵ درصد کاهش یافت. در پاسخهای غلط، در ۷۴ درصد موارد، پاسخ آنها با ربات یکی بود.
او میافزاید: "نتایج ما نشان میدهد که بزرگسالان خود را با چیزی که روباتها میگویند تطبیق نمیدهند اما وقتی ما این تجربه را با کودکان انجام دادیم، آنها پاسخهای خود را با رباتها تطبیق دادند. این آزمایش نشان میدهد که کودکان بیش از بزرگسالان به رباتها احساس وابستگی میکنند که این سئوال را مطرح میکند که چه اتفاقی میافتد اگر رباتها به عنوان مثال روزی پیشنهاد خرید محصولی بدهند یا بگویند چطور فکر کنند.
نتیجهای که به دست آمد این است که کودکان به طور روزافزون در برابر فشار همتا از سوی گروهی از سوی روباتها کوتاه میآیند اما بزرگسالان در برابر چنین نفوذ و اثرپذیری مقاومت میکنند.
محققان گفتند باید بحثهای بیشتری در این باره انجام شود تا خطر متوجه کودکان در حین تعامل کودکان و روباتها به حداقل برسد.
پروفسور نوئل شارکی، رئیس بنیاد "رباتیک مسئول" در باره این تحقیق گفت: این تحقیق نگرانی ما در مورد استفاده از رباتها با کودکان را تقویت میکند.
او میگوید اگر رباتها میتوانند کودکان (و نه بزرگسالان) را قانع کنند که اطلاعات دروغ، واقعیت دارد، نتیجه چنین وضعیتی میتواند برای برنامههای تجاری جهت بهرهبرداری از رباتها برای مراقبت از بچهها و آموزش آنها مشکلآفرین باشد.
اما پروفسور شارکی میافزاید: "یک قطعه ناپیدا در این تحقیق، آزمایش کودکان با صدای از یک کامپیوتر بود. ما نمیتوانیم بگوییم اثری که وجود دارد ناشی از ربات است یا تنها از طریق صدایی که برای آنها پخش میشد."