سبک جدید موزه‌گردی؛ لوور ایران

اتفاقا خوبه که مردم به رفتن به موزه علاقه نشون میدن اشکال از کسیه که اشیا موزه رو توی شیشه های مخصوص نذاشته که کسی دست نزنه یا بچه رو اینطوری نذاره

زیاد دوست عزیز نباید زیاد انتظار داشت .ملت ما ملتی است که ۱۵۰۰ سال به عقب پیشرفت کرد. این ایران ما نیست. دکتر امجد نوشته بیرون داده به اسم اوروز ۹۵. قسمت اول:نوروز ۹۳ تاجیکستان بودم. آنجا تنها جایی است که انسان احساس ایرانی بودن می کند حتی بیشتر از خود ایران! از لحظه ورود به فرودگاه دوشنبه که بیت حافظ را بر آن نوشته اند. رواق منظر چشم من آشیانه توست . کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست . این حس شروع می شود. زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی اندیشه را تا دوردست‌های دوران سامانیان واپس میبرد با آن لغات فراموش شده کهن دری و پهلوی. وارد شهر که می شوی تمام کوچه‌ها و خیابانها با اسامی ایرانی نامگذاری شده و تندیس‌های خیام و پورسینا و رودکی و فردوسی و .. همه جا به چشم می خورد. واحد پولشان سامانی است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می کند. نام‌های زنان گیسو فروهشته آنها با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، اینهاست: دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس ،مشک افشان،گیسو سیاه،. نام مردانشان سیاوش و ایرج و فریدون و فرهاد.. همه شهر به سبک ایران باستان غرق سرود و آواز و رامشگری و خنیاگری است و

گزارش قسمت :2 در تقویمشان شش ماه سال را عزا پر نکرده. پیش از نوروز همه مردم در کوی و برزن می نوازند و می رقصند. روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام نوروزگاه که به شیوه تخت جمشید آراسته شده جمع می شوند و هزاران هزار انسان دست افشان و پایکوبان شادی می کنند. مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام هایی رویایی است: جیحون و بدخشان و خجند و. حتی مکان هایی که جزو تاجیکستان نیستند ولی وقتی در آن فضا قرار میگیری نامشان فرایاد می آید خوارزم و بخارا و سمرقند ذهن را به هرسویی می کشانند. فاصله ده ساعته دوشنبه تا نزدیکترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی میکنم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش که میگفت: یکی کشوری جویم اندر جهان. که نامم ز کاووس ماند نهان . ز خوی بد او سخن نشنوم . ز پیکار او یک زمان بغنوم و نبرد جلال الدین با همه تلخ و شیرینشان مرور می شوند. دوست دارم به فرارودان بزنم و نهنگی هم سربر آرد و شعر مولوی را تجسم بخشد: چه دانستم که این سودا مرا زینسان کند مجنون. دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون. چه دانستم که گردابی مرا ناگاه برباید .

گزارش قسمت :3:. زند موجی بدان کشتی که تخته تخته بشکافد. که هر تخته فروریزد ز گردشهای گوناگون . نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را . چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون.. نوروز ۹۳ در تاجیکستان نوروزی رویایی بود ابتدا اندوه میخوردم که چرا این تکه از بدن ایران جدا شده ولی بعدا اندیشیدم همان بهتر که جزو ایران نیست تا حداقل بر روی این کره خاکی که روزگاری چهل و چهار صد سرزمینهایش زیر پای پادشاهی داریوش بود، زمین کوچکی باقی مانده باشد که رنگ و روی ایرانی بخود گرفته. با درک درست تر و منطقی تری از دین، بر گور مردگان عرب نوحه نخوانند و فرق نوزادانشان را بیاد علی اصغر نخراشند و نام خیابانهایشان حجر بن عدی و عمار یاسر نباشد و برگهای تقویم کشورشان با نام‌ام البنین و ابوذر ورق نخورد. کشورشان را دستاربندان تندرو که دوست دارند مملکت را با مفاتیح الجنان و حلیه المتقین اداره کنند به گروگان نگرفته نباشد.از در و دیوارش نوحه و روضه نبارد و مداحانش بر صدر ننشینند و قدر نبینند. به امید روزی که ملک دارا از تصرف ضحاکیان بدرآید و بار دیگر جشن و شادی و سرور لبریزش کند.🌷

حمال کره خر زاییده میشه و خر از دنیا میره.

این مرتیکه ابله و خانواده کلاغ ها ، احتمالا اگه از روسای موزه نباشند از رجال کشورند ، یکی از دوستان تعریف می‌کرد که یکی از مدیران بخش های فرهنگی موزه یک دختر کج و کوله حزب الهی بود که لیسانس زیست شناسی داشت ، تو عمرش حتی موزه نرفته بود و‌حالا شده بود مدیر موزه، بعدش هم به جرم دزدی برکنار شد .

از این چادر چاقچولی های متعفن و متحجر غیر از این انتظار نمیره .

این بی شرف ها در جمهوری اسلامی ، از میان کل آثار موزه لوور خواهان همان سبک مذهبی و دگماتیسم هنر اروپایی هستند ، مجسمه مسیح، کشیش ها و عزاداری

این بی شرف ها در جمهوری اسلامی ، از میان کل آثار موزه لوور خواهان همان سبک مذهبی و دگماتیسم هنر اروپایی هستند ، مجسمه مسیح، کشیش ها و عزاداری

از این چادر چاقچولی های متعفن و متحجر غیر از این انتظار نمیره .

این مرتیکه ابله و خانواده کلاغ ها ، احتمالا اگه از روسای موزه نباشند از رجال کشورند ، یکی از دوستان تعریف می‌کرد که یکی از مدیران بخش های فرهنگی موزه یک دختر کج و کوله حزب الهی بود که لیسانس زیست شناسی داشت ، تو عمرش حتی موزه نرفته بود و‌حالا شده بود مدیر موزه، بعدش هم به جرم دزدی برکنار شد .

حمال کره خر زاییده میشه و خر از دنیا میره.

گزارش قسمت :3:. زند موجی بدان کشتی که تخته تخته بشکافد. که هر تخته فروریزد ز گردشهای گوناگون . نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را . چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون.. نوروز ۹۳ در تاجیکستان نوروزی رویایی بود ابتدا اندوه میخوردم که چرا این تکه از بدن ایران جدا شده ولی بعدا اندیشیدم همان بهتر که جزو ایران نیست تا حداقل بر روی این کره خاکی که روزگاری چهل و چهار صد سرزمینهایش زیر پای پادشاهی داریوش بود، زمین کوچکی باقی مانده باشد که رنگ و روی ایرانی بخود گرفته. با درک درست تر و منطقی تری از دین، بر گور مردگان عرب نوحه نخوانند و فرق نوزادانشان را بیاد علی اصغر نخراشند و نام خیابانهایشان حجر بن عدی و عمار یاسر نباشد و برگهای تقویم کشورشان با نام‌ام البنین و ابوذر ورق نخورد. کشورشان را دستاربندان تندرو که دوست دارند مملکت را با مفاتیح الجنان و حلیه المتقین اداره کنند به گروگان نگرفته نباشد.از در و دیوارش نوحه و روضه نبارد و مداحانش بر صدر ننشینند و قدر نبینند. به امید روزی که ملک دارا از تصرف ضحاکیان بدرآید و بار دیگر جشن و شادی و سرور لبریزش کند.🌷

گزارش قسمت :2 در تقویمشان شش ماه سال را عزا پر نکرده. پیش از نوروز همه مردم در کوی و برزن می نوازند و می رقصند. روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام نوروزگاه که به شیوه تخت جمشید آراسته شده جمع می شوند و هزاران هزار انسان دست افشان و پایکوبان شادی می کنند. مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام هایی رویایی است: جیحون و بدخشان و خجند و. حتی مکان هایی که جزو تاجیکستان نیستند ولی وقتی در آن فضا قرار میگیری نامشان فرایاد می آید خوارزم و بخارا و سمرقند ذهن را به هرسویی می کشانند. فاصله ده ساعته دوشنبه تا نزدیکترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی میکنم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش که میگفت: یکی کشوری جویم اندر جهان. که نامم ز کاووس ماند نهان . ز خوی بد او سخن نشنوم . ز پیکار او یک زمان بغنوم و نبرد جلال الدین با همه تلخ و شیرینشان مرور می شوند. دوست دارم به فرارودان بزنم و نهنگی هم سربر آرد و شعر مولوی را تجسم بخشد: چه دانستم که این سودا مرا زینسان کند مجنون. دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون. چه دانستم که گردابی مرا ناگاه برباید .

زیاد دوست عزیز نباید زیاد انتظار داشت .ملت ما ملتی است که ۱۵۰۰ سال به عقب پیشرفت کرد. این ایران ما نیست. دکتر امجد نوشته بیرون داده به اسم اوروز ۹۵. قسمت اول:نوروز ۹۳ تاجیکستان بودم. آنجا تنها جایی است که انسان احساس ایرانی بودن می کند حتی بیشتر از خود ایران! از لحظه ورود به فرودگاه دوشنبه که بیت حافظ را بر آن نوشته اند. رواق منظر چشم من آشیانه توست . کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست . این حس شروع می شود. زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی اندیشه را تا دوردست‌های دوران سامانیان واپس میبرد با آن لغات فراموش شده کهن دری و پهلوی. وارد شهر که می شوی تمام کوچه‌ها و خیابانها با اسامی ایرانی نامگذاری شده و تندیس‌های خیام و پورسینا و رودکی و فردوسی و .. همه جا به چشم می خورد. واحد پولشان سامانی است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می کند. نام‌های زنان گیسو فروهشته آنها با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، اینهاست: دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس ،مشک افشان،گیسو سیاه،. نام مردانشان سیاوش و ایرج و فریدون و فرهاد.. همه شهر به سبک ایران باستان غرق سرود و آواز و رامشگری و خنیاگری است و

اتفاقا خوبه که مردم به رفتن به موزه علاقه نشون میدن اشکال از کسیه که اشیا موزه رو توی شیشه های مخصوص نذاشته که کسی دست نزنه یا بچه رو اینطوری نذاره

اتفاقا خوبه که مردم به رفتن به موزه علاقه نشون میدن اشکال از کسیه که اشیا موزه رو توی شیشه های مخصوص نذاشته که کسی دست نزنه یا بچه رو اینطوری نذاره

زیاد دوست عزیز نباید زیاد انتظار داشت .ملت ما ملتی است که ۱۵۰۰ سال به عقب پیشرفت کرد. این ایران ما نیست. دکتر امجد نوشته بیرون داده به اسم اوروز ۹۵. قسمت اول:نوروز ۹۳ تاجیکستان بودم. آنجا تنها جایی است که انسان احساس ایرانی بودن می کند حتی بیشتر از خود ایران! از لحظه ورود به فرودگاه دوشنبه که بیت حافظ را بر آن نوشته اند. رواق منظر چشم من آشیانه توست . کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست . این حس شروع می شود. زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی اندیشه را تا دوردست‌های دوران سامانیان واپس میبرد با آن لغات فراموش شده کهن دری و پهلوی. وارد شهر که می شوی تمام کوچه‌ها و خیابانها با اسامی ایرانی نامگذاری شده و تندیس‌های خیام و پورسینا و رودکی و فردوسی و .. همه جا به چشم می خورد. واحد پولشان سامانی است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می کند. نام‌های زنان گیسو فروهشته آنها با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، اینهاست: دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس ،مشک افشان،گیسو سیاه،. نام مردانشان سیاوش و ایرج و فریدون و فرهاد.. همه شهر به سبک ایران باستان غرق سرود و آواز و رامشگری و خنیاگری است و

گزارش قسمت :2 در تقویمشان شش ماه سال را عزا پر نکرده. پیش از نوروز همه مردم در کوی و برزن می نوازند و می رقصند. روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام نوروزگاه که به شیوه تخت جمشید آراسته شده جمع می شوند و هزاران هزار انسان دست افشان و پایکوبان شادی می کنند. مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام هایی رویایی است: جیحون و بدخشان و خجند و. حتی مکان هایی که جزو تاجیکستان نیستند ولی وقتی در آن فضا قرار میگیری نامشان فرایاد می آید خوارزم و بخارا و سمرقند ذهن را به هرسویی می کشانند. فاصله ده ساعته دوشنبه تا نزدیکترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی میکنم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش که میگفت: یکی کشوری جویم اندر جهان. که نامم ز کاووس ماند نهان . ز خوی بد او سخن نشنوم . ز پیکار او یک زمان بغنوم و نبرد جلال الدین با همه تلخ و شیرینشان مرور می شوند. دوست دارم به فرارودان بزنم و نهنگی هم سربر آرد و شعر مولوی را تجسم بخشد: چه دانستم که این سودا مرا زینسان کند مجنون. دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون. چه دانستم که گردابی مرا ناگاه برباید .

گزارش قسمت :3:. زند موجی بدان کشتی که تخته تخته بشکافد. که هر تخته فروریزد ز گردشهای گوناگون . نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را . چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون.. نوروز ۹۳ در تاجیکستان نوروزی رویایی بود ابتدا اندوه میخوردم که چرا این تکه از بدن ایران جدا شده ولی بعدا اندیشیدم همان بهتر که جزو ایران نیست تا حداقل بر روی این کره خاکی که روزگاری چهل و چهار صد سرزمینهایش زیر پای پادشاهی داریوش بود، زمین کوچکی باقی مانده باشد که رنگ و روی ایرانی بخود گرفته. با درک درست تر و منطقی تری از دین، بر گور مردگان عرب نوحه نخوانند و فرق نوزادانشان را بیاد علی اصغر نخراشند و نام خیابانهایشان حجر بن عدی و عمار یاسر نباشد و برگهای تقویم کشورشان با نام‌ام البنین و ابوذر ورق نخورد. کشورشان را دستاربندان تندرو که دوست دارند مملکت را با مفاتیح الجنان و حلیه المتقین اداره کنند به گروگان نگرفته نباشد.از در و دیوارش نوحه و روضه نبارد و مداحانش بر صدر ننشینند و قدر نبینند. به امید روزی که ملک دارا از تصرف ضحاکیان بدرآید و بار دیگر جشن و شادی و سرور لبریزش کند.🌷

حمال کره خر زاییده میشه و خر از دنیا میره.

این مرتیکه ابله و خانواده کلاغ ها ، احتمالا اگه از روسای موزه نباشند از رجال کشورند ، یکی از دوستان تعریف می‌کرد که یکی از مدیران بخش های فرهنگی موزه یک دختر کج و کوله حزب الهی بود که لیسانس زیست شناسی داشت ، تو عمرش حتی موزه نرفته بود و‌حالا شده بود مدیر موزه، بعدش هم به جرم دزدی برکنار شد .

از این چادر چاقچولی های متعفن و متحجر غیر از این انتظار نمیره .

این بی شرف ها در جمهوری اسلامی ، از میان کل آثار موزه لوور خواهان همان سبک مذهبی و دگماتیسم هنر اروپایی هستند ، مجسمه مسیح، کشیش ها و عزاداری

زیاد دوست عزیز نباید زیاد انتظار داشت .ملت ما ملتی است که ۱۵۰۰ سال به عقب پیشرفت کرد. این ایران ما نیست. دکتر امجد نوشته بیرون داده به اسم اوروز ۹۵. قسمت اول:نوروز ۹۳ تاجیکستان بودم. آنجا تنها جایی است که انسان احساس ایرانی بودن می کند حتی بیشتر از خود ایران! از لحظه ورود به فرودگاه دوشنبه که بیت حافظ را بر آن نوشته اند. رواق منظر چشم من آشیانه توست . کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست . این حس شروع می شود. زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی اندیشه را تا دوردست‌های دوران سامانیان واپس میبرد با آن لغات فراموش شده کهن دری و پهلوی. وارد شهر که می شوی تمام کوچه‌ها و خیابانها با اسامی ایرانی نامگذاری شده و تندیس‌های خیام و پورسینا و رودکی و فردوسی و .. همه جا به چشم می خورد. واحد پولشان سامانی است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می کند. نام‌های زنان گیسو فروهشته آنها با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، اینهاست: دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس ،مشک افشان،گیسو سیاه،. نام مردانشان سیاوش و ایرج و فریدون و فرهاد.. همه شهر به سبک ایران باستان غرق سرود و آواز و رامشگری و خنیاگری است و

از این چادر چاقچولی های متعفن و متحجر غیر از این انتظار نمیره .

این مرتیکه ابله و خانواده کلاغ ها ، احتمالا اگه از روسای موزه نباشند از رجال کشورند ، یکی از دوستان تعریف می‌کرد که یکی از مدیران بخش های فرهنگی موزه یک دختر کج و کوله حزب الهی بود که لیسانس زیست شناسی داشت ، تو عمرش حتی موزه نرفته بود و‌حالا شده بود مدیر موزه، بعدش هم به جرم دزدی برکنار شد .

حمال کره خر زاییده میشه و خر از دنیا میره.

گزارش قسمت :2 در تقویمشان شش ماه سال را عزا پر نکرده. پیش از نوروز همه مردم در کوی و برزن می نوازند و می رقصند. روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام نوروزگاه که به شیوه تخت جمشید آراسته شده جمع می شوند و هزاران هزار انسان دست افشان و پایکوبان شادی می کنند. مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام هایی رویایی است: جیحون و بدخشان و خجند و. حتی مکان هایی که جزو تاجیکستان نیستند ولی وقتی در آن فضا قرار میگیری نامشان فرایاد می آید خوارزم و بخارا و سمرقند ذهن را به هرسویی می کشانند. فاصله ده ساعته دوشنبه تا نزدیکترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی میکنم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش که میگفت: یکی کشوری جویم اندر جهان. که نامم ز کاووس ماند نهان . ز خوی بد او سخن نشنوم . ز پیکار او یک زمان بغنوم و نبرد جلال الدین با همه تلخ و شیرینشان مرور می شوند. دوست دارم به فرارودان بزنم و نهنگی هم سربر آرد و شعر مولوی را تجسم بخشد: چه دانستم که این سودا مرا زینسان کند مجنون. دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون. چه دانستم که گردابی مرا ناگاه برباید .

گزارش قسمت :3:. زند موجی بدان کشتی که تخته تخته بشکافد. که هر تخته فروریزد ز گردشهای گوناگون . نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را . چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون.. نوروز ۹۳ در تاجیکستان نوروزی رویایی بود ابتدا اندوه میخوردم که چرا این تکه از بدن ایران جدا شده ولی بعدا اندیشیدم همان بهتر که جزو ایران نیست تا حداقل بر روی این کره خاکی که روزگاری چهل و چهار صد سرزمینهایش زیر پای پادشاهی داریوش بود، زمین کوچکی باقی مانده باشد که رنگ و روی ایرانی بخود گرفته. با درک درست تر و منطقی تری از دین، بر گور مردگان عرب نوحه نخوانند و فرق نوزادانشان را بیاد علی اصغر نخراشند و نام خیابانهایشان حجر بن عدی و عمار یاسر نباشد و برگهای تقویم کشورشان با نام‌ام البنین و ابوذر ورق نخورد. کشورشان را دستاربندان تندرو که دوست دارند مملکت را با مفاتیح الجنان و حلیه المتقین اداره کنند به گروگان نگرفته نباشد.از در و دیوارش نوحه و روضه نبارد و مداحانش بر صدر ننشینند و قدر نبینند. به امید روزی که ملک دارا از تصرف ضحاکیان بدرآید و بار دیگر جشن و شادی و سرور لبریزش کند.🌷

این بی شرف ها در جمهوری اسلامی ، از میان کل آثار موزه لوور خواهان همان سبک مذهبی و دگماتیسم هنر اروپایی هستند ، مجسمه مسیح، کشیش ها و عزاداری

اتفاقا خوبه که مردم به رفتن به موزه علاقه نشون میدن اشکال از کسیه که اشیا موزه رو توی شیشه های مخصوص نذاشته که کسی دست نزنه یا بچه رو اینطوری نذاره

اتفاقا خوبه که مردم به رفتن به موزه علاقه نشون میدن اشکال از کسیه که اشیا موزه رو توی شیشه های مخصوص نذاشته که کسی دست نزنه یا بچه رو اینطوری نذاره

این بی شرف ها در جمهوری اسلامی ، از میان کل آثار موزه لوور خواهان همان سبک مذهبی و دگماتیسم هنر اروپایی هستند ، مجسمه مسیح، کشیش ها و عزاداری

گزارش قسمت :3:. زند موجی بدان کشتی که تخته تخته بشکافد. که هر تخته فروریزد ز گردشهای گوناگون . نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را . چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون.. نوروز ۹۳ در تاجیکستان نوروزی رویایی بود ابتدا اندوه میخوردم که چرا این تکه از بدن ایران جدا شده ولی بعدا اندیشیدم همان بهتر که جزو ایران نیست تا حداقل بر روی این کره خاکی که روزگاری چهل و چهار صد سرزمینهایش زیر پای پادشاهی داریوش بود، زمین کوچکی باقی مانده باشد که رنگ و روی ایرانی بخود گرفته. با درک درست تر و منطقی تری از دین، بر گور مردگان عرب نوحه نخوانند و فرق نوزادانشان را بیاد علی اصغر نخراشند و نام خیابانهایشان حجر بن عدی و عمار یاسر نباشد و برگهای تقویم کشورشان با نام‌ام البنین و ابوذر ورق نخورد. کشورشان را دستاربندان تندرو که دوست دارند مملکت را با مفاتیح الجنان و حلیه المتقین اداره کنند به گروگان نگرفته نباشد.از در و دیوارش نوحه و روضه نبارد و مداحانش بر صدر ننشینند و قدر نبینند. به امید روزی که ملک دارا از تصرف ضحاکیان بدرآید و بار دیگر جشن و شادی و سرور لبریزش کند.🌷

گزارش قسمت :2 در تقویمشان شش ماه سال را عزا پر نکرده. پیش از نوروز همه مردم در کوی و برزن می نوازند و می رقصند. روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام نوروزگاه که به شیوه تخت جمشید آراسته شده جمع می شوند و هزاران هزار انسان دست افشان و پایکوبان شادی می کنند. مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام هایی رویایی است: جیحون و بدخشان و خجند و. حتی مکان هایی که جزو تاجیکستان نیستند ولی وقتی در آن فضا قرار میگیری نامشان فرایاد می آید خوارزم و بخارا و سمرقند ذهن را به هرسویی می کشانند. فاصله ده ساعته دوشنبه تا نزدیکترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی میکنم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش که میگفت: یکی کشوری جویم اندر جهان. که نامم ز کاووس ماند نهان . ز خوی بد او سخن نشنوم . ز پیکار او یک زمان بغنوم و نبرد جلال الدین با همه تلخ و شیرینشان مرور می شوند. دوست دارم به فرارودان بزنم و نهنگی هم سربر آرد و شعر مولوی را تجسم بخشد: چه دانستم که این سودا مرا زینسان کند مجنون. دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون. چه دانستم که گردابی مرا ناگاه برباید .

حمال کره خر زاییده میشه و خر از دنیا میره.

این مرتیکه ابله و خانواده کلاغ ها ، احتمالا اگه از روسای موزه نباشند از رجال کشورند ، یکی از دوستان تعریف می‌کرد که یکی از مدیران بخش های فرهنگی موزه یک دختر کج و کوله حزب الهی بود که لیسانس زیست شناسی داشت ، تو عمرش حتی موزه نرفته بود و‌حالا شده بود مدیر موزه، بعدش هم به جرم دزدی برکنار شد .

از این چادر چاقچولی های متعفن و متحجر غیر از این انتظار نمیره .

زیاد دوست عزیز نباید زیاد انتظار داشت .ملت ما ملتی است که ۱۵۰۰ سال به عقب پیشرفت کرد. این ایران ما نیست. دکتر امجد نوشته بیرون داده به اسم اوروز ۹۵. قسمت اول:نوروز ۹۳ تاجیکستان بودم. آنجا تنها جایی است که انسان احساس ایرانی بودن می کند حتی بیشتر از خود ایران! از لحظه ورود به فرودگاه دوشنبه که بیت حافظ را بر آن نوشته اند. رواق منظر چشم من آشیانه توست . کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست . این حس شروع می شود. زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی اندیشه را تا دوردست‌های دوران سامانیان واپس میبرد با آن لغات فراموش شده کهن دری و پهلوی. وارد شهر که می شوی تمام کوچه‌ها و خیابانها با اسامی ایرانی نامگذاری شده و تندیس‌های خیام و پورسینا و رودکی و فردوسی و .. همه جا به چشم می خورد. واحد پولشان سامانی است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می کند. نام‌های زنان گیسو فروهشته آنها با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، اینهاست: دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس ،مشک افشان،گیسو سیاه،. نام مردانشان سیاوش و ایرج و فریدون و فرهاد.. همه شهر به سبک ایران باستان غرق سرود و آواز و رامشگری و خنیاگری است و