معجزه این دمنوش‌ها برای کاهش قندخون
رأی دهید
یک متخصص طب سنتی گفت: تمام دمنوش های موجود در بازار که برای کنترل قند خون به بیماران دیابتی توصیه می‌شوند مثل دمنوش زیره، گزنه یا شنبلیله یا عرقیجاتی نظیر عرق دارچین، عرق بوقناق و عرق گردو و سبزیجاتی نظیر گشنیز و غلاتی نظیر جو و میوه‌هایی نظیر سیب و هویج و انار و شلغم خام همگی بر میزان قند خون مؤثرند اما از دید طب ایرانی، همه این‌ها دارو محسوب می‌شوند و به جز در مواردی که ذاتاً دارای خاصیت کاهش قند خون باشد، قابل توصیه برای هر بیمار دیابتی نیست.
دکتر روشنک قدس، متخصص طب ایرانی و عضو هیات علمی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بیان کرد: بیماری دیابت یکی از مشکلات بهداشتی، درمانی و حتی اقتصادی- اجتماعی دنیا است. از نظر طب رایج، این بیماری یا به دلیل تولید ناکافی انسولین از پانکراس یا عدم پاسخ مناسب سلول‌ها به آن (مقاومت به انسولین) ایجاد می‌شود. دیابت در صورت عدم کنترل، عوارض قلبی- عروقی و نارسایی کلیوی و اختلالات بینایی را به همراه خواهد داشت.
به گفته وی، حدود 300 میلیون نفر در دنیا و بیشتر از 5 درصد جمعیت کشور ایران به این بیماری مبتلا هستند. البته متأسفانه شیوع دیابت با سرعت زیادی رو به افزایش است.
این متخصص در پاسخ به این پرسش که بیماری دیابت از دیدگاه طب ایرانی چگونه تعریف شده است، گفت: بیماری دیابت در متون طبی کهن با عنوان «ذیابیطس» در ذیل بیماری‌های کلیه تقسیم بندی شده و به دو نوع گرم و سرد تقسیم می‌شود. شاخصه این بیماری بر مبنای طب ایرانی، عطش است که سبب می‌شود بیمار آب بنوشد اما در اندک زمانی آن را از طریق ادرار دفع خواهد کرد. در نتیجه در طب ایرانی سه علامت عطش، پرنوشی و پرادراری نشانه ابتلای فرد به دیابت بوده است.
قدس ادامه داد: بر اساس دیدگاه کلیه محور طب ایرانی در مورد این بیماری، در دیابت ناشی از سوء مزاج گرم کلیه، قوت جاذبه کلیه افزایش یافته و در نتیجه آب بیشتری جذب می‌شود و این آب به مثانه دفع و از طریق ادرار خارج می‌شود. در یک سیکل معیوب باز دوباره کلیه از کبد آب جذب می‌کند و کبد نیز از طریق عروق مزانتر از معده آب جذب می‌کند و به دنبال آن مجدداً عطش پدید می‌آید. علامت این نوع از دیابت، شدت تشنگی است و پرادراری به دنبال آن. این بیماری اگر مزمن شود کبد را دچار ضعف می‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران خاطرنشان کرد: نوع دیگر دیابت که ناشی از سردی مزاج کل بدن یا سوء مزاج سرد کلیه است، به دلیل رسیدن سرمای زیاد یا نوشیدن آب سرد پدید می‌آید و علامت آن، عدم آثار حرارت است؛ به جز تشنگی که دیابت اگرچه سرد هم باشد بدون تشنگی نخواهد بود اما شدت آن به دیابت گرم هرگز نخواهد رسید. دیابت سرد در زمان قدیم نادر بوده اما به نظر می‌رسد به دلیل رژیم‌های غذایی نامناسب و استرس‌های محیطی، امروزه این نوع شایع شده است.
وی در پاسخ به این سؤال که طب سنتی چه نسخه‌ای برای درمان و کنترل دیابت دارد، گفت: برای هر یک از انواع دیابت که ذکر شد درمان‌های فراوانی در کتب طبی ایرانی ذکر شده است. اما آنچه مسلم هست درمان بایستی پس از اخذ شرح حال دقیق از هر بیمار و در نظر گرفتن تمامی جوانب بیماری وی، توسط پزشک متخصص طب ایرانی در این حوزه طراحی و پیشنهاد گردد. طبیعی است رسانه که مخاطب عام دارد جای مناسبی برای دادن نسخه درمانی برای همه نیست.
این متخصص طب ایرانی توصیه کرد: تمام دمنوش های موجود در بازار که برای کنترل قند خون به بیماران دیابتی توصیه می‌شوند مثل دمنوش زیره، گزنه یا شنبلیله یا عرقیجاتی نظیر عرق دارچین، عرق بوقناق و عرق گردو و سبزیجاتی نظیر گشنیز و غلاتی نظیر جو و میوه‌هایی نظیر سیب و هویج و انار و شلغم خام همگی بر میزان قند خون مؤثرند. اما از دید طب ایرانی، همه این‌ها دارو محسوب می‌شوند و به جز در مواردی که ذاتاً دارای خاصیت کاهش قند خون باشد، قابل توصیه برای هر بیمار دیابتی نیست و نباید سرخود توسط بیمار با فرض گیاهی بودن و بدون عارضه بودن و در شرایط ناآگاهی وی از مزاج دیابت خود و شرایط جسمانی‌اش مصرف شود که در این صورت مواجهه با یک پاسخ معکوس درمانی، دور از انتظار نخواهد بود.
قدس اظهار داشت: اصلاح شیوه زندگی یعنی کاهش حجم غذای مصرفی و تغییر الگوی غذایی از نامناسب و صنعتی به مناسب و طبیعی همراه با یک فعالیت بدنی مختصر روزانه می‌تواند از ابتلای فرد مستعد به دیابت جلوگیری کند. استرس به عنوان یک فاکتور اساسی در ایجاد و شدت یافتن بیماری نقش بازی می‌کند. لذا برای این دسته از بیماران حتماً درمان‌های گیاهی آرام بخش در کنار داروهای کاهنده قند خون تجویز خواهد شد. چون بدون مدنظر قرار دادن این فاکتور مخدوش کننده در درمان بیماران، عمدتاً درمان با شکست مواجه می‌شود یا به دلیل طولانی شدن دوره درمان، بیمار روند درمانی خود را رها خواهد کرد.
وی در آخر بیان کرد: بیماران برای درمان دیابت خود حتماً از پزشکان متخصص طب ایرانی مشاوره‌های درمانی‌شان را دریافت کرده و از مصرف سرخود داروها با فرض اینکه چون طبیعی هستند پس بدون عارضه‌اند، خودداری کنند.
دکتر روشنک قدس، متخصص طب ایرانی و عضو هیات علمی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بیان کرد: بیماری دیابت یکی از مشکلات بهداشتی، درمانی و حتی اقتصادی- اجتماعی دنیا است. از نظر طب رایج، این بیماری یا به دلیل تولید ناکافی انسولین از پانکراس یا عدم پاسخ مناسب سلول‌ها به آن (مقاومت به انسولین) ایجاد می‌شود. دیابت در صورت عدم کنترل، عوارض قلبی- عروقی و نارسایی کلیوی و اختلالات بینایی را به همراه خواهد داشت.
به گفته وی، حدود 300 میلیون نفر در دنیا و بیشتر از 5 درصد جمعیت کشور ایران به این بیماری مبتلا هستند. البته متأسفانه شیوع دیابت با سرعت زیادی رو به افزایش است.
این متخصص در پاسخ به این پرسش که بیماری دیابت از دیدگاه طب ایرانی چگونه تعریف شده است، گفت: بیماری دیابت در متون طبی کهن با عنوان «ذیابیطس» در ذیل بیماری‌های کلیه تقسیم بندی شده و به دو نوع گرم و سرد تقسیم می‌شود. شاخصه این بیماری بر مبنای طب ایرانی، عطش است که سبب می‌شود بیمار آب بنوشد اما در اندک زمانی آن را از طریق ادرار دفع خواهد کرد. در نتیجه در طب ایرانی سه علامت عطش، پرنوشی و پرادراری نشانه ابتلای فرد به دیابت بوده است.
قدس ادامه داد: بر اساس دیدگاه کلیه محور طب ایرانی در مورد این بیماری، در دیابت ناشی از سوء مزاج گرم کلیه، قوت جاذبه کلیه افزایش یافته و در نتیجه آب بیشتری جذب می‌شود و این آب به مثانه دفع و از طریق ادرار خارج می‌شود. در یک سیکل معیوب باز دوباره کلیه از کبد آب جذب می‌کند و کبد نیز از طریق عروق مزانتر از معده آب جذب می‌کند و به دنبال آن مجدداً عطش پدید می‌آید. علامت این نوع از دیابت، شدت تشنگی است و پرادراری به دنبال آن. این بیماری اگر مزمن شود کبد را دچار ضعف می‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران خاطرنشان کرد: نوع دیگر دیابت که ناشی از سردی مزاج کل بدن یا سوء مزاج سرد کلیه است، به دلیل رسیدن سرمای زیاد یا نوشیدن آب سرد پدید می‌آید و علامت آن، عدم آثار حرارت است؛ به جز تشنگی که دیابت اگرچه سرد هم باشد بدون تشنگی نخواهد بود اما شدت آن به دیابت گرم هرگز نخواهد رسید. دیابت سرد در زمان قدیم نادر بوده اما به نظر می‌رسد به دلیل رژیم‌های غذایی نامناسب و استرس‌های محیطی، امروزه این نوع شایع شده است.
وی در پاسخ به این سؤال که طب سنتی چه نسخه‌ای برای درمان و کنترل دیابت دارد، گفت: برای هر یک از انواع دیابت که ذکر شد درمان‌های فراوانی در کتب طبی ایرانی ذکر شده است. اما آنچه مسلم هست درمان بایستی پس از اخذ شرح حال دقیق از هر بیمار و در نظر گرفتن تمامی جوانب بیماری وی، توسط پزشک متخصص طب ایرانی در این حوزه طراحی و پیشنهاد گردد. طبیعی است رسانه که مخاطب عام دارد جای مناسبی برای دادن نسخه درمانی برای همه نیست.
این متخصص طب ایرانی توصیه کرد: تمام دمنوش های موجود در بازار که برای کنترل قند خون به بیماران دیابتی توصیه می‌شوند مثل دمنوش زیره، گزنه یا شنبلیله یا عرقیجاتی نظیر عرق دارچین، عرق بوقناق و عرق گردو و سبزیجاتی نظیر گشنیز و غلاتی نظیر جو و میوه‌هایی نظیر سیب و هویج و انار و شلغم خام همگی بر میزان قند خون مؤثرند. اما از دید طب ایرانی، همه این‌ها دارو محسوب می‌شوند و به جز در مواردی که ذاتاً دارای خاصیت کاهش قند خون باشد، قابل توصیه برای هر بیمار دیابتی نیست و نباید سرخود توسط بیمار با فرض گیاهی بودن و بدون عارضه بودن و در شرایط ناآگاهی وی از مزاج دیابت خود و شرایط جسمانی‌اش مصرف شود که در این صورت مواجهه با یک پاسخ معکوس درمانی، دور از انتظار نخواهد بود.
قدس اظهار داشت: اصلاح شیوه زندگی یعنی کاهش حجم غذای مصرفی و تغییر الگوی غذایی از نامناسب و صنعتی به مناسب و طبیعی همراه با یک فعالیت بدنی مختصر روزانه می‌تواند از ابتلای فرد مستعد به دیابت جلوگیری کند. استرس به عنوان یک فاکتور اساسی در ایجاد و شدت یافتن بیماری نقش بازی می‌کند. لذا برای این دسته از بیماران حتماً درمان‌های گیاهی آرام بخش در کنار داروهای کاهنده قند خون تجویز خواهد شد. چون بدون مدنظر قرار دادن این فاکتور مخدوش کننده در درمان بیماران، عمدتاً درمان با شکست مواجه می‌شود یا به دلیل طولانی شدن دوره درمان، بیمار روند درمانی خود را رها خواهد کرد.
وی در آخر بیان کرد: بیماران برای درمان دیابت خود حتماً از پزشکان متخصص طب ایرانی مشاوره‌های درمانی‌شان را دریافت کرده و از مصرف سرخود داروها با فرض اینکه چون طبیعی هستند پس بدون عارضه‌اند، خودداری کنند.
