«الاغ‎‎های وحشی ایرانی»؛ تهدیدی که اسرائیل نمی تواند نابودش کند

یورونیوز : در سال ۱۹۶۸و پس از جنگ ۶ روزه اعراب و اسراییل که با پیروزی دولت یهود پایان یافت مقامات اسراییل برآن شدند تا آن طور که در کتاب مقدس تورات آمده است «الاغ های وحشی» که به باور آیین یهود در بندیهای جولان می زیسته اند را به موطن اصلی آنها یعنی «سرزمین مقدس» بازگردانند.
 
به نوشته یورونیوز، الاغ های وحشی و یا آنطور که در تورات آمده است «پره»‌ ها مانند خود قوم یهود هزاران سال دربدری را تحمل می کنند تا در کنار این قوم در «سرزمین مقدس» در آرامش زندگی کنند. اما واقعیت چیز دیگری بود و این موضوع روزگار را بر مقامات اسراییلی آنزمان با وجود پیروزی در جنگ شش روزه تاریک و تلخ کرد.
 
الاغ‎های وحشی و پیوند تاریخی آنها با «سرزمین مقدس یهودیان»
 
به گفته مورخان اسراییل آخرین بار ۵۰۰ راس از این الاغهای وحشی در قرن ۱۵ و شانزدهم میلادی در «سرزمین مقدس» زندگی می کردند اما شکارهای بی رویه این حیوانات‌ چیزی از آنها در خاک اسراییل پس از جنگ دوم جهانی باقی نگذاشت. همزمان درخاک سوریه هم وضع به همین منوال بوده است. آخرین الاغ وحشی در سوریه نیز در سال ۱۹۲۷ بدست شکارچیان از پای درآمد. به همین دلیل افسانه «بازگرداندان الاغ های وحشی‌» که تا آنزمان به باور عموم «سوری» بودند هم نقش برآب شد. روزنامه هآرتض می نویسد:‌«برخی از گروههای ارتدکس یهودی براین باورند که یکی از اهداف مهم لشگرکشی‎های نظامیان اسراییل به سوریه و کشورهای عرب منطقه 'بازگرداندن الاغ های وحشی' بوده است.»
 
یکسال پس از جنگ اول اعراب و اسراییل، اوری زون، یکی از دوستداران محیط زیست و بنیانگذار سازمان حیات وحش اسراییل موفق شد در توافق با پادشاه وقت ایران، محمدرضا شاه پهلوی، سه جفت(شش راس) از این الاغ های وحشی را در ازای مبادله با ۲۰ راس آهو به اسراییل بیاورد. شاید حتی آخرین پادشاه ایران تا این اندازه از تقدس و ارزش این حیوان نزد یهودیان اسراییل آگاه نبود اما ناخودآگاه همچون کوروش کبیر که نام او در مقام یک «پیامبر نیک» در تورات آمده، پادشاه ایران هم محبوبیت زیادی نزد مقامات آنزمان اسراییل و برخی از خاخام های بزرگ پیدا کرد. این الاغ های وحشی در زمره گونه های نادری بودند که مالکیت آنها با کاخ سلطنتی ایران بود.
 
اوری زون در خاطراتش می نویسد:‌‌‌« شش راس الاغ وحشی با درایت شاه ایران به موطن اصلی، اسراییل بازگردانده شدند.»
 
پس از زاد و ولد اولین راس از این الاغهای وحشی اما رسانه های اسراییل دیگر چیزی از ابتکار عمل و حمایت پادشاه ایران نگفتند و بی تردید اتفاقات ایران در دهه هفتاد میلادی و انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ میلادی به این رسانه ها کمک زیادی کرد تا اصل ماجرا را انکار کرده و برخی از آنها ادعا کردند که این الاغهای وحشی از اروپا به اسراییل بازگردانده شده اند. آخرین بار در سال ۱۹۸۲ زمانی که شش راس به دهها راس دیگر در صحرای منطقه نقب افزایش یافته بود دیگر کسی بیاد نمی آورد که این حیوانات کی و چگونه به «سرزمین مقدس»‌ یهودیان بازگشته اند.
 
سالها گذشت و این الاغ های وحشی در بسیاری از صحراهای جنوبی اسراییل در منطقه نقب رها شدند و امروز به گفته سازمان حیات وحش اسراییل بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ راس از این الاغها در این منطقه هستند.
 
الاغ‎های وحشی؛ از تقدیس تا تردید
 
حال امروز با افزایش شمار این حیوانات در نقب گلکاران و مزرعه داران این منطقه، که یکی از قطبهای صادرات بخش کشاورزی اسراییل است، معترضند به نابودی مراتع و کاهش بی سابقه گلهای وحشی و حمله این الاغها به مزارع گل. از زمانی هم که این الاغها دوباره معضل و موضوع تنش شده اند صفت جدیدی به نام آنها اضافه شده است:‌«الاغهای وحشی پارسی».
 
یکی از کارشناسان امور حیات وحش اسراییل در گفتگو با روزنامه هآرتض می گوید:‌«‌این منطقه کاملا خشک و وحشی قرنها شاهد حضور این الاغهای وحشی نبوده است و بدلیل ممنوعیت شکار آنها و اینکه حیوانات درنده دیگری برای متعادل کردن شمار این گونه در منطقه وجود ندارد تعداد آنها افزایش بی رویه ای یافته و اکوسیستم منطقه را مورد تهدید جدی قرارداده است.»
 
کشاورزان در این منطقه نگران هستند و می گویند در حالیکه تنها از این گونه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ راس موجود است،‌مزارع گل و صیفی جات مورد تهدید جدی قرار گرفته اند، روزی که تعداد این الاغها به ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ راس برسد چگونه می توان با آنها مقابله کرد. سوالی جدی که شاید بنوعی مصداقی است از تنشها میان دو کشور، این بار اما تهدید مرتبط با «دشمن ایرانی» از حیوانی مقدس می آید که بیشتر از چهار دهه است «اهدایی پادشاه ایران به سرزمین مقدس» است.