آغاز «بزرگ‌ترین» رزمایش هوایی آمریکا و کره جنوبی

اف-۲۲ ارتش آمریکا بر فراز پایگاه گوانگ‌جو؛ دوشنبه ۱۳ آذر. عکس از خبرگزاری دولتی کره جنوبی ارتش‌های ایالات متحده و کره جنوبی از صبح روز دوشنبه ۱۳ آذر ماه رزمایش هوایی بزرگی را علیه آن‌چه «تهدیدهای» کره شمالی نامیده‌شده آغاز کرده‌اند.
 
این تمرین نظامی که گفته شده «بزرگ‌ترین» از این دست ‌است، چندی پس از «قوی‌ترین» آزمایش موشکی کره‌شمالی صورت می‌گیرد.
 
خبرگزاری دولتی کره جنوبی می‌گوید رزمایش سالیانه فعلی، پنج روز طول می‌کشد و «هرچند توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده، اما برنامه‌ریزی‌ها در مورد آن پیش از اقدامات تحریک‌آمیز (پیونگ‌یانگ) صورت گرفته بود».
 
اشاره خبرگزاری یون‌هاپ به تازه‌ترین آزمایش موشکی کره شمالی‌ست که هشتم آذر ماه انجام شد. بنا بر برآوردها، این آزمایش مربوط به موشکی قاره‌پیما بود که از برد کافی برای رسیدن به تمامی خاک ایالات متحده، برخوردار است. این موشک در عین‌حال دوربردترین موشکی‌ست که پیونگ‌یانگ تا کنون آزمایش کرده‌است.
 
بنا بر اظهارات و گزارش‌های رسمی بیش از ۲۳۰ هواپیمای نظامی و ۱۲ هزار پرسنل در رزمایش پنج‌روزه آمریکا و کره جنوبی شرکت کرده‌اند.
 
هواپیماهای نظامی دربرگیرنده شـش جنگنده اف-۲۲ و شش‌ جنگنده اف-۳۵ است که به‌تازگی به کره جنوبی اعزام شده‌اند.
 
خبرگزاری رویتز به نقل از سخنگوی پایگاه هوایی آمریکا در کره جنوبی می‌گوید حضور شش جنگنده اف-۳۵ به‌معنی گسترده‌ترین حضور جنگنده‌های نسل پنجم در رزمایش اخیر است.
 
رسانه‌های کره جنوبی گزارش داده‌اند که بمب‌افکن‌های راهبردی «بی-۱بی لانسر» نیز ممکن است به این تمرین نظامی افزوده شوند. اما پایگاه هوایی ایالات متحده در کره جنوبی این گزارش‌ها را تائید نکرده‌است.
 
پیونگ‌یانگ روز یکشنبه، گفته بود آمریکا و کره جنوبی «جنگ‌طلب» هستند و رزمایش اخیر مانند جرقه‌ای است که می‌تواند به جنگ هسته‌ای بیانجامد.
 
همزمان اچ‌آر مک‌مستر، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهوری آمریکا، کره شمالی را «بزرگ‌ترین تهدید کنونی علیه ایالات متحده» نامیده و از افزایش خطر جنگ میان دو کشور سخن گفته‌است.
 
آقای مک‌مستر می‌گوید رئیس‌جمهوری ایالات متحده پایبند به خلع سلاح هسته‌ای در شبه‌جزیره کره‌است و برای این‌کار راه‌کارهای سیاسی نیز وجود دارد؛ از جمله با افزایش فشارهای چین. او در عین حال در بخشی از سخنان خود افزوده است «به نظرم [خطر جنگ] هر روز بیشتر می‌شود. گویی در عرصه یک مسابقه قرار داریم و برای حل این مشکل باید با هم مسابقه بدهیم».