حاج‌رضایی: امیدوارم تیم چرک سوریه زودتر حذف شود

 امیر حاج‌رضایی می‌گوید برای مردم جنگ‌زده سوریه خوشحال است اما توهین‌ها را قبول نمی‌کند.
 
زاوش محمدی؛ سه‌شنبه شب و در آخرین دیدار مقدماتی جام جهانی‌ 2018، ایران در ورزشگاه آزادی میزبان سوریه بود. ایران که پیش از این صعودش به جام جهانی‌ مسجل شده بود به دنبال خلق رکوردی جاودانه بود اما بازیکنان سوریه کاری کردند که حتی کره و ازبکستان هم از پس آن بر نیامدند. این اتفاق در حالی افتاد که پیش از این بازی شایعاتی مطرح شده بود مبنی بر تبانی. شاید تساوی ایران و سوریه هم باعث شد تا این شایعات بیشتر به گوش برسد و در فضای مجازی در این مورد حرف زده شود. با این حال این اتفاقی نیست که بشود با قطعیت از آن حرف زد و عملکرد تیم‌ها را زیر سؤال برد. به همین بهانه با امیر حاج‌رضایی برای دقایقی همکلام شدیم و او نظراتش درباره بازی ایران و سوریه را گفت. کارشناس فوتبال کشورمان معتقد است که سوریه‌ای‌ها در این بازی چرک بازی کردند.
*سه‌شنبه شب تیم ملی ایران مقابل سوریه به تساوی 2-2 رسید و پس از 1120 دقیقه، تیم ملی ایران گل دریافت کرد. سوریه آن تیمی که سال‌ها پیش با آن بازی کرده بودیم و حتی تیمی که در بازی رفت مقابلش قرار گرفتیم نبود و بسیار متحول‌شده نشان داد.
ما از قبل انقلاب با سوریه مشکل داشتیم و برد و باخت در این دیدار بسیار مهم بوده. در ارتباط با بازی شب گذشته باید بگویم ما خوب بازی نکردیم و اشتباهات زیادی داشتیم و همچنین آنها انگیزه زیادی داشتند که مأموریت غیر ممکن خود را به واقعیت تبدیل کنند و به بخش زیادی از آن هم رسیدند. اول هدف اولشان این بود که ایران را شکست دهند تا مستقیم به جام جهانی‌ صعود کنند و اگر نشد با یک تساوی به پلی‌‌آف برسند و دیدید چگونه خوشحالی می‌کردند. به نظر من یک بار روانی منفی بر تیم ایران حاکم بود؛ اینکه بخواهیم با حفظ رکورد گل نخوردن به جام جهانی‌ صعود کنیم. ما همچنین پیشینه بدی نسبت به این تیم داشتیم. سوریه تیمی چرک بود. در بازی رفت همه دیدند چه اتفاقی رخ داد و در بازی شب گذشته هم مربی و تدارکاتشان به بازیکنان و هواداران ما فحاشی کردند و همچنین در راه بازگشت به هتل و در اتوبوس به ایرانی‌ها توهین کردند. امیدوارم هرچه زودتر این تیم حذف شود.
*ما تیم‌های چرک در دنیا کم نداریم و از نگاه سوریه‌ای‌ها، تیمشان شبیه عراق جام ملت‌های 2007 است که می‌خواهند خودشان را ثابت کنند. از این منظر هم نظر شما همین است؟
به دلیل بحران انسانی در سوریه و اینکه توانستند با صعود به پلی‌‌آف مردمشان را خوشحال کنند، من خوشحالم ولی آن یک دیدگاه انسانی و عاطفی است و با دید فنی فرق می‌کند. یک زمانی بحرینی‌ها سردم‌دار فوتبال کثیف بودند ولی حالا سوریه پیشتاز شده‌. آنها بیرون از زمین هم کارهای ناشایستی انجام دادند و موفق شدند ذهنیت تیمی ما را بر هم بزنند. وقتی ما در دقیقه 13 گل خوردیم یک باوری در بازیکنان ما فرو ریخت و دیگر شاهد آن صلابت و اسکلت‌بندی محکم در تیم ملی‌مان نبودیم. به هر حال این بازی، یک بازی خیلی سخت و دشوار از نظر انگیزه‌های موجود در دو تیم بود و در پایان، این سوریه بود که به مقصدش رسید. این نوع تیم‌ها، علیه فلسفه فوتبال حرکت می‌کنند.
 * ما این منطقی که شما می‌گویید را چهار سال پیش مقابل کره پیاده کردیم و آنها هم چنین نظری درباره فوتبال ما داشتند!
 این دو نوع فوتبال خیلی تفاوت داشت. من هنوز اتفاقات بازی رفت در مالزی جلوی چشمانم است و دروازه‌بان سوریه کاری کرد تا سرمربی ما در نوشابه را جلو بینی‌‌اش بگذارد و او را به دلقک تشبیه کند. ما با یک سیستم بسته دفاعی مقابل کره بازی کردیم و نوع بازی ما چرک نبود. بازی ما نه خلاف اخلاق بود نه خلاف قانون. این سیستم نوعی از فوتبال است که شاید هم خیلی‌ها این نوع بازی را دوست ندارند و معتقدند فوتبال را خفه می‌کند و در سطح اول فوتبال به مورینیو و سیمئونه ایراد می‌گیرند. ما بسته بازی کردیم و با فلسفه تهاجمی فوتبال فاصله داشتیم ولی سوریه‌ای‌ها چرک بازی کردند.
 *ما ضد فوتبال بازی کردیم، آنها چرک؟
شما به فوتبال دفاعی می‌گویید ضد فوتبال؟
 *بسیاری به فوتبالی که مورینیو بازی می‌کند، فوتبال دفاعی ضدفوتبال می‌گویند.
 من با این حرف موافق نیستم اما می‌توانم بگویم فوتبال ‌دوست‌داشتنی بازی نمی‌کنیم اما نوع فوتبال ما چرک نیست. همچنین باید بگویم داور کنترل خوبی روی بازی نداشت و نسبت به سوریه‌ای‌ها با مماشات برخورد می‌کرد. یکی از مشکلات ما این است که در تاکتیک‌ها محدودیت داریم و وقتی بازی گره می‌خورد پلن‌هایی برای بیرون آمدن از فشار و باز کردن گره نداریم.
 *بیرانوند در دو بازی گذشته برابر سوریه و الاهلی عربستان دو گل از عمرالسومه دریافت کرد و اگر سرخپوشان صعود کنند مقابل الهلال با یک بازیکن دیگر از سوریه باید بازی کنند. به نظر می‌رسد ما مقابل این نسل جدید فوتبال سوریه کمی هراس داریم.
 به طور کلی ما در آسیا با دو تیم مشکل داریم. ما هر چقدر با تیم کره آسان بازی می‌کنیم، با عراق و سوریه به مشکل می‌خوریم و قبل از انقلاب هم همین مشکل را با این دو تیم داشتیم.
 *سه بازی بد کی‌روش در شش سالی که در ایران حضور دارد، مقابل این دو تیم و همچنین لبنان است.
 من حرف شما را قبول دارم و دیدید یک گروه پرخاشگر، هم بیرون و هم داخل زمین در حال بر هم زدن تمرکز بازیکنان ما بودند. دروازه‌بانشان وقتی تیمشان گل اول را به ثمر رساند بارها خودش را روی زمین انداخت. حتی مدافعانشان وقتی خودشان هم خطا می‌کردند برای دقایقی روی زمین دراز می‌کشیدند و اتلاف وقت می‌کردند. این نوع بازی در هیچ جای دنیا پسندیده نیست و اگر داور قاطع بود تا 15 دقیقه اول به چند بازیکن آنها کارت می‌داد. به نظر من مماشات داور روی رفتار آنها تأثیر داشت و سوری‌ها را وحشی‌تر کرد. اگر یک داور اروپایی بازی را قضاوت می‌کرد یا همین داور رفتاری محکم‌تر از خود نشان می‌داد می‌توانست آنها را سر جایشان بنشاند.
 * این بازی یک موضوع حاشیه‌ای هم داشت؛ اینکه دختران ما در استادیوم نبودند ولی دختران سوری با راحتی کامل در استادیوم حضور داشتند.
 دقیقاً. آن هم بی‌حجاب! این مسئله ورود بانوان به ورزشگاه که نیمی از جمعیت کشورمان را تشکیل می‌دهند نیاز به یک اراده ملی دارد. افرادی که عاشق این کشور هستند باید فشار بیاورند. چگونه می‌شود دختر ایرانی ما با پرچم کشور سوریه وارد استادیوم شود، ولی نتواند با پرچم ایران وارد شود؟ هضم این موضوع برای من بسیار سخت است. نمی‌دانم چطور می‌شود در زمان انتخابات و مسائل مهم کشور، آقایان روشنفکر حرف‌های بسیاری می‌زنند اما وقتی کارشان تمام می‌شود همه چیز را به دست فراموشی می‌سپارند. در سخنرانی رئیس‌جمهور در استادیوم 12 هزار نفری و پیش از انتخابات، بانوان و آقایان در کنار یکدیگر بودند و هیچ اتفاقی رخ ندارد. این دختران همواره در بزنگاه‌های مهم کشور حضور داشته‌اند، چرا حالا باید از ورودشان به ورزشگاه جلوگیری شود؟ آن هم وقتی که دختران سوری با آن وضعیت به استادیوم می‌روند. ما می‌بینیم خانم موگرینی وقتی به ایران می‌آید حجابش را رعایت می‌کند، ولی دختران سوری وارد استادیوم می‌شوند و هم توهین می‌کنند و هم هر رفتاری که دلشان می‌خواهد انجام می‌دهند! این قضیه بیشتر از نتیجه 2-2 من را ناراحت کرد.