گنجی: نقشه سعودی ها برای به جنگ داخلی کشاندن ایران از راه تروریسم

اکبر گنجی
 تروریسم به دو نوع خوب و بد تقسیم نمی شود. اکثر دولت ها، گروه ها و افراد مزدوران تروریست خودشان را خوب قلمداد می کنند و تروریست های مزدور دولت ها، گروه و افراد رقیب را بد. یک بام دو هوایی بودن ( دبل استاندارد)، نه تنها از نظر معرفتی کاذب است، بلکه اخلاقاً هم ناموجه است.
 تبیین های کاذب ایدئولوژیک تروریسم
 در تبیین پدیده تروریسم نباید مرتکب خطاهای ایدئولوژیک زیر شد:
 
اول- تروریسم را نمی توان و نباید به دینی خاص نسبت داد و از دیگر ادیان نفی کرد. پیروان اکثر ادیان از ترور برای رسیدن به اهدافشان استفاده کرده اند. همه یهودیان، مسیحیان، مسلمانان، بودائیان، هندوها، بهائیان و ...؛ تروریست نبوده و نیستند. اما در پیروان هر دینی می توان تروریست هایی را نشان داد. بودیسم ظاهراً فاقد هرگونه خشونتی است، اما بودایی های میانمار در حال نسل کشی مسلمان این کشور از طریق ترور هستند. سازمان ملل و کلیه نهادهای بین المللی حقوق بشری بارها این عمل آنان را "نسل کشی" و "جنایت علیه بشریت" به شمار آورده اند.
 
دوم- تروریسم را نمی توان و نباید به قوم خاصی نسبت داد و از دیگر قوم ها سلب کرد. در همه قوم ها و ملیت ها تروریست وجود داشته و دارد. این مدعا که یک قوم خاص تروریست هستند، ادعای باطل است. اما این مدعا هم ادعای باطلی است که هیچ فردی از قوم ما دست به عمل تروریستی نزده است.
 
سوم- تروریسم را نباید به فقرا نسبت داد و از ثروتمندان سلب کرد. اولاً: بن لادن رهبر گروه تروریستی القاعده یکی از میلیونرهای جهان بود. ثانیاً: هر کس گرفتار فقر و فلاکت است، تروریست نمی شود. به تعبیر دیگر، تفسیر تک علتی پدیده تروریسم با عامل فقر و تبعیض نادرست و ایدئولوژیک است.
 
چهارم- تروریست را نمی توان به بی سوادها یا کم سوادها نسبت داد و از تحصیل کرده ها سلب کرد. اولاً: بسیاری از تروریست های فاجعه ۱۱ سپتامبر آمریکا در دانشگاه های همین کشور تحصیل کرده بودند. تروریست های پزشک لندن را هم به یاد آورید. ثانیاً: اکثر بسیار بالای بی سوادها و کم سوداها تروریست نشده و نمی شوند.
 
پنجم- تروریسم را نباید به یک دولت خاص نسبت داد و از دیگر دولت ها سلب کرد. دولت های آمریکا، اسرائیل، انگلیس، عربستان سعودی، امارات متحده، قطر، ترکیه، ایران، سوریه، روسیه، و...؛ نه تنها مستقیماً دست به ترور زده اند، بلکه گروه های تروریستی به وجود آورده یا از گروه های تروریستی به سود خود استفاده کرده اند(به عنوان مثال رجوع شود به مقاله های "آمریکا و عربستان سعودی چگونه سازمان های تروریستی طالبان و القاعده را ساختند؟ " ، "القاعده ای/ داعشی کردن عراق و گسترش استفاده از ماشین چمن زنی آمریکا" و "شطرنج خاورمیانه و سوریه؛ نقش ایران و دیگران" ).
 
ششم- نباید همه تروریست ها را بی اعتقاد به شمار آورد. افراد و گروه هایی برای دست یابی به قدرت سیاسی، قدرت اقتصادی، منزلت اجتماعی ( قهرمان شدن نزد گروه و خودی ها) دست به ترور می زنند. اما افراد و گروه هایی هم واقعاً از سر باور و ایمان دست به ترور می زنند. تروریست هایی که بهائیان را به صرف بهایی بودن به قتل می رسانند، از سر باور دست به این عمل می زنند. اگرچه یک روحانی بینادگرا آنان را شست و شوی مغزی داده باشد. نمونه دوم ترور مسیحیان مصر، به دلیل مسیحی بودن آنان است. نمونه سوم، کشتن شیعیان، به انگ "رافضی" بودن آنان است.
 ایران کشوری بزرگ است که باید کوچک شود
 دولت هایی در منطقه بر این باورند که ایران- فارغ از دموکراتیک یا غیر دموکراتیک بودن رژیم سیاسی اش- بزرگ است و باید کوچک شود. به عنوان مثال، اسرائیل از چند دهه قبل به دنبال ساختن "اسرائیل دوم" در منطقه بود. آنان به همین دلیل همیشه از تشکیل کشور کردستان دفاع و حمایت عملی کرده اند و می کنند. این سودا معنایی جز تجزیه چهار کشور عراق، سوریه، ترکیه و ایران ندارد ( اگر چه اسناد تاریخی بی شماری در این زمینه وجود دارد، ولی به عنوان نمونه به گزارش ۲۵ خرداد ۱۳۹۶ رادیو فردا تحت عنوان "بیم و امید اسرائیل پیرامون همه ‌پرسی استقلال کردستان عراق" و گزارش ۲۴ خرداد ۹۶ اسپوتینگ بنگرید که می گوید "آمریکا با حمایت از کرد‌ها قصد دارد اسرائیل دومی‌ بسازد". همچنین به سخنان ژنرال وینسنت استیوارت، مدیر سازمان جاسوسی ارتش آمریکا، دی ای‌ ا، در ۲۴ مه‌ ۲۰۱۷ بنگرید که گفت سوال در باره استقلال کردستان عراق "اگر" نیست، "چه زمان" است؟ . رهبران برخی از گروه های کرد ایرانی که پیش از این از سازمان ناتو درخواست کرده بودند که کردستان ایران را مانند لیبی و کردستان عراق "منطقه پرواز ممنوع" اعلام کند، نیز به دیدار رهبری دولت راست گرای نتانیاهو رفته و حمایت عملی آنها را کسب کرده اند).
 
عربستان سعودی هم در سه دهه اخیر از همه دولت های آمریکا خواسته است که به ایران حمله نظامی کنند( رجوع شود به مقاله "عربستان با اقدامات تروریستی ترامپ را به جنگ با ایران سوق می دهد"). جان کری- وزیر امور خار جه اوباما- هم چند روز پیش رسماً در کنفرانس اسلو گفت: "ما داشتیم به طرف جنگ می رفتیم. رهبران منطقه [خاورمیانه] به من می ‌گفتند که آمریکا باید ایران را بمباران کند. [اینها معتقد بودند که] این تنها راه حل این مساله است".
 
از حدود یک دهه پیش، عربستان سعودی با هزینه مبالغی هنگفت افرادی از استان های کردستان و سیستان و بلوچستان را تحت آموزش های سلفی/ داعشی قرار داده و از آن ها گروه های تروریستی برای "سوریه ای کردن ایران" ساخته است. یکی از شخصیت های ملی ایرانی مقیم آلمان حدود پنج سال پیش به نقل از رهبران گروه های کرد این خبر را به اطلاع من رساند که عربستان در راه سلفی سازی در استان کردستان چنان پول خرج می کند که ما را به حاشیه رانده است.
 
وقتی فرزند پادشاه عربستان و ولیعهد آن کشور اعلام کرد ما جنگ را به داخل ایران می کشانیم، کسانی آن را شوخی تلقی کردند. اما پس از عملیات تروریستی داعش در تهران، و عملیات تروریستی روز گذشته شهر چابهار، این موضوع باید روشن شده باشد که سعودی ها بسیار عجله دارند و گروه های تروریستی داعشی و سلفی، حامیان خارجی دیگری هم دارند که به دنبال "سوریه ای کردن ایران" بوده و هستند.
 پیامدهای تروریسم و نزاع با کشورهای منطقه
 آغاز عملیات تروریستی و گسترش آن باید موجب نگرانی همه ایران دوستان و دموکراسی خواهان شود.
 
یکم- ایران هیچ راهی جز بهبود روابط با دولت های منطقه و سعودی ها ندارد. همه اختلافات باید از راه گفت و گو و سازش حل و فصل شوند. ایران نباید به دام عکس العمل بیفتد. این دقیقاً همان چیزی است که سعودی ها و اسرائیل خواهان آن هستند. کشور لیبی را دقیقاً با دروغ و نقشه های پلید به این روز انداختند که اینک همه منابع و مستندات آن وجود دارد. حتی فارن افیرز- مجله شورای روابط خارجی آمریکا- در گزارشی مفصل نشان داد که دولت های غربی به کمک کشورهایی چون عربستان سعودی چگونه با دروغ های رسانه ای و تشکیل گروه های شبه نظامی آن کشور را به این روز انداختند.
 
دوم- فعالیت های تروریستی به طور طبیعی موجب عکس العمل حکومت شده و فضای جامعه را به شدت بسته و امنیتی خواهد کرد. دهه شصت ایران را به یاد بیاورید. اگر آن دهه را به یاد نمی آورید یا مورد اختلاف است، به ترکیه اردوغان بنگرید که پس از کودتای مشکوک، کشور را به وضعیت فوق العاده دائمی برده، قدرت خود را بسیار افزایش داده، بارها اعلام کرده که طی یک سال اخیر بیش از ۱۰ هزار تن از تروریست های کرد را در یکی دو سال اخیر کشته ایم، روزنامه نگاران بسیاری را زندانی کرده، نمایندگان کرد پارلمان را به حبس های ۲۵ ساله محکوم کرده و غیره و غیره. در این صورت چه جایی برای قدرتمند کردن مردم از طریق نهادهای مدنی باقی می ماند؟
 
سوم- اگر تروریست ها و دولت های حامی خارجی شان موفق شوند و از ایران سوریه دیگری بسازند، این معنایی جز کشته و زخمی و آواره شدن ده ها میلیون ایرانی و نابودی تمامی زیرساخت های کشور ندارد. وقتی ایران و ایرانیان نابود شوند، دیگر سخن گفتن از دموکراسی، آزادی، برابری، حقوق بشر، کثرت گرایی و رفع تبعیض به مطالبات خیالی غیر قابل دسترس تبدیل خواهند شد.
 
چهارم- همه مخالفان جمهوری اسلامی- خصوصاً مدافعان دمو.کراسی و حقوق بشر- باید هر گونه اقدام تروریستی توسط هر فرد و گروهی را به شدت محکوم کنند. هدف همه ما گذار غیر خشونت آمیز از جمهوری اسلامی به "نظام دموکراتیک ملتزم به آزادی و حقوق بشر" - که البته نظامی سکولار هم خواهد بود- است. نه نابودی ایران و ایرانیان. خطر بزرگ و عظیم است و همه ایران دوستان در برابر آن اخلاقاً مسئولیت دارند.