در ایران همجنس‌گرا وجود ندارد' نگاهی به عکس‌های منتخب جهانی

بخش فرهنگی بی بی سی با موسسه عکاسی مگنوم و لنز کالچر در دومین جوایز سالانه آنها همکاری کرده است. همزمان با آغاز رقابت های این جایزه در این گزارش چند عکس از میان برندگان و فینالیست های سال گذشته را مرور می کنیم.
 کوهستان‌های سیال  دیو سندفورد به امواجی که با دوربین خود شکار کرده نامهای با ابهتی همچون "مجازات‌گر"، "طوفان شن" و یا "زهر دریاچه بزرگ" داده است. این عکس "دریاچه گربه" نام دارد. سندفورد عکس ها را در دریاچه اری در اونتاریو کانادا گرفته است که نام آن از قبیله بومی ساکن منطقه اریگه (به معنای گربه) به خاطر طبیعت غیرقابل پیش بینی آن به عاریه گرفته شده است. سندفورد در مورد آن می گوید:"وقتی طوفان وحشی دریاچه اری می وزد این دریاچه مثل یک ماشین لباسشوئی عظیم الجثه می شود. امواج آن برخلاف اقیانوس ها هیچ الگوی خاصی ندارند و تقریبا در تمامی جهات حرکت می کنند."
 
این عکاس کانادایی که در جوایز سال ۲۰۱۶ موسسه مگنوم جز فینالیست ها بود در فصل پاییز و گاه هشت ساعت در روز در اطراف این دریاچه باد شدید ۱۰۰ کیلومتر در ساعت را برای گرفتن عکس های خود تحمل می کرد. ارتفاع امواج به بیش از ۷ متر می رسند. او می گوید:"در چنین روزهایی هیچ کس به دریاچه نزدیک نمی شود. ولی دقیقا در همین روزهاست که دریاچه اری زنده می شود و قدرت واقعی خود را به نمایش می گذارد. روزهایی که نمی توانم صبر کنم تا خود را به ساحل دریاچه برسانم و عکس بگیرم."
خاطرات آینده یکی دیگر از پروژه هایی که بعنوان بخشی از گزینش هیئت داوران انتخاب شد نیز قدرت امواج را نشان می دهد. در عکس الخارندرو چاسکیلبرگ گو اینکه امواج به رنگ آغشته شده و خود به نوعی با آب دریا شسته شده اند. ساکنان شهر اوتسوچی یکسال و نیم پس از وقوع سونامی سال ۲۰۱۱ در ژاپن را نشان می دهد.
 
آنها در گروههایی از جمع های خانوادگی که دربرگیرنده نسل های مختلف است و یا گروههایی از همکاران در نقاطی که قبل از وقوع فاجعه و ویرانی کار و زندگی می کردند دور هم جمع شده اند. عکس های دیگر این پروژه آلبوم های خانوادگی نم کشیده و عکس هایی تکی که در آب دریا رنگ ور وی آنها رفته است را نشان می دهد. در این عکس چهار عضو یک خانواده در ویرانه منزل خود که ابتدا سیل آن را خراب کرد و بعد دچار حریق شده، نشسته اند.
روستای تیلین اولیوارس در اکوادور متولد شد و در هلند در رشته پزشکی تحصیل کرد ولی پس از اینکه به این نتیجه رسید محدودیت های دیوانسالاری باعث می شود نتواند خدمات پزشکی را به مردم فقیر ارائه کند، شغل خود را عوض کرد. از آن زمان او مشغول عکاسی از آتشفشانها در سراسر جهان و مناطق وقوع جزر و مد در سواحل هلند، آلمان و دانمارک بوده است. او در سال ۲۰۱۶ جایزه موسسه مگنوم برای تک عکس مستند را به خاطر موضوعی انسانی برد: عکسی که پرتاب گاز اشک آور توسط سربازان اسراییلی به سوی تظاهرکنندگان علیه حصار ساخته شده توسط این کشور در روستای تیلین را نشان می دهد.
 "در ایران همجنسگرا وجود ندارد" لاورنس رستی عکاس سوئیسی نقل قولی از محمود احمدی نژاد، رییس جمهور سابق ایران را به عکس های خود ضمیمه کرده است که در سال ۲۰۰۷ در دانشگاه کلمبیا گفته بود "ما در ایران مثل کشورهای شما همجنسگرا نداریم." در ایران طبق قانون هنوز هم مجازات همجنسگرایی مرگ است. لاورنس رستی می گوید:"تنها گزینه قانونی آنها ترک کشور، پنهان کردن هویت جنسی و یا انتخاب ترانس سکسوالیتی است که قانون آنرا تحمل می کند ولی در عین حال نوعی بیماری تلقی می شود."
 
رستی از زوج های همجنسگرای ایرانی در شهر کوچک دنیزلی در ترکیه عکس گرفته است. او می گوید:"صدها همجنسگرای ایرانی در انتظار رفتن به کشورهایی که در آنجا بتوانند با هویت جنسی خود آزادانه زندگی کنند، زندگی شان متوقف شده است."
 
به نظر او زندگی در گمنامی و خفا فعلا برای آنها بهترین راه حفظ امنیت است که آنرا در عکس های او مشاهده می کنیم. برخی زیر حجاب خود را مخفی می کنند و برخی دیگر با گل های رز بخشی از چهره خود را پنهان کرده اند. عکاس مدعی است هدف این مجموعه عکس "بازگرداندن هویتی است که کشورشان از آنها ربوده است." داعش آسگر لادفوگد عکاس خبری دانمارکی، حملات تروریستی و بحران مهاجرت در اروپا و همینطور جنگ در سوریه، عراق و اوکراین را پوشش داده است. این عکس که در بخش تک تصاویر عمومی جایزه سال گذشته را از آن خود کرد، احمد مرد جوان و بیست و چند ساله ای را نشان می دهد.
 
به گفته لادفوگد او عضو گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) است و "در فوریه ۲۰۱۵ یگانهای مدافع خلق کردهای سوریه پس از شناسایی او در مناطق تحت کنترل خود در شمال غرب این کشور او را بازداشت کردند."
آخرین ثانیه والری ملنیکف قبلا جایزه ورلد پرس را برده و در سال ۲۰۱۶ نیز با این تصویر جایزه بهترین تک عکس در بخش عکاسی خبری جوایز مگنوم را از آن خود کرد. او جنگ در چچن، درگیریهای نظامی بین گرجستان و اوستیای جنوبی و جنگ سوریه را پوشش داده و بعد شروع کرد به مستند کردن درگیریهای نظامی در شرق اوکراین.
 
او این عکس را روز دوم ژوئیه ۲۰۱۴ درست در لحظه فرار دو غیرنظامی از خانه ای که در دونباس در شرق اوکراین توسط حمله هوایی ویران شده گرفته است. پروژه فعلی که روی آن کار می کند با عنوان "روزهای سیاه اوکراین" به گفته خودش "در مورد مردم عادی اوکراین است که به زور به بخشی از درگیری های نظامی بدل شده اند" و هدف او "مستند کردن زندگی سیاسی اجتماعی در دوران جنگ است."
اشتیاق دیگران این پروژه ساندرا هوین برنده مجموعه عکس های خبری، ابهامات در خصوص فحشای قانونی را بررسی می کند. این عکاس آلمانی روسپیان و مشتریان آنان را در فاحشه خانه کانداپارا، قدیمی ترین و دومین روسپی خانه بزرگ بنگلادش یکی از معدود کشورهای مسلمان که روسپیگری در آن قانونی است را در مقابل دوربین قرار داده است.
 
پس از تخریب این روسپی خانه در سال ۲۰۱۴ سازمانهای مدنی و غیرانتفاعی محلی آنرا بازسازی کردند. بسیاری از زنانی که آنجا کار می کردند همانجا متولد شده بودند و جای دیگری برای رفتن نداشتند.
 
ساندرا هوین می گوید:"حامیان روسپیگری می گویند این شغل نیز مثل هر شغل دیگری است و این زنان نمی خواهند کار دیگری بکنند." ولی در عین حال می افزاید:"وقتی این زنان وارد روسپی خانه می شوند معمولا بین سن ۱۲ تا ۱۴ سالگی هستند و واقعا هیچ حق و آزادی ندارند."
 
اکثر آنها از خانواده های بسیار فقیر و معمولا قربانیان قاچاقچیان انسان هستند."حتی پس از آنکه بدهی خود را می پردازند و ظاهرا آزادند که از این خانه ها بروند." این زنان در محیط بیرون انگ خورده و در نتیجه ترجیح می دهند در این روسپی خانه ها باقی بمانند. در این تصویر زنی به نام کاجول همراه با مشتری او را می بینیم. عکاس می گوید:"این دختر حدس می زند احتمالا ۱۷ ساله است ولی سن دقیق خود را نمی داند. او ۹ ساله بود که عمه اش او را به این روسپی خانه فروخت."
پناهجویان ماوریسیو لیما، عکاس برزیلی راهی برای نشان دادن رویدادی پیدا کرده است که بزرگترین بحران مهاجرت پس از جنگ جهانی دوم تلقی می شود. او جایزه بهترین عکس خبری پولتیزر را برد. او در سال ۲۰۱۵ خانواده مجید را پس از آنکه سوریه را ترک کردند دنبال کرد. آنها به مدت ۲۹ روز از صربستان سفر خود را شروع کرده و بالاخره به سوئد رسیدند. نتیجه آن مجموعه تصاویری از لحظات مختلف سفر بود که در بخش عکسهای مستند جایزه سال گذشته مگنوم را از آن خود کرد.
 
در یکی از این عکس ها افراد بالغ و کودکان هنگام خوابیدن در کف اتوبوس روی یکدیگر تلنبار شده اند، عکس دیگری تعدادی پناهجوی ایرانی را نشان می دهد که به نشانه اعتراض روی ریل قطار نشسته اند چون اعلام شده که فقط به پناهجویان اهل سوریه، عراق و افغانستان اجازه داده می شود از مرز یونان عبور کرده و وارد مقدونیه شوند. این تصاویر مبارزه و تلاش پناهجویان برای ادامه سفر به سمت اروپای غربی و عبور از مرز کشورها، گرفتن کمک مثل آب، مواد غذایی، پتو و پوشک نوزاد پس از ده روز سرگردانی در اردوگاههای پناهجویی در ایستگاه قطار ایدومنی یونان را نشان می دهند.
آتش نفرت اصغر خمسه عکاس ایرانی و یکی از فینالیست های جوایز سال گذشته موسسه مگنوم مجموعه تکان دهنده ای از قربانیان اسید پاشی تهیه کرده است. اسید پاشی که معمولا در کشمکش های خانوادگی - مثل رد پیشنهادهای ازدواج، در واکنش به تقاضای طلاق و یا واکنش های حسادت آمیز اتفاق می افتد- به گفته اصغر خمسه "هدفش ایجاد فضای فقر و عدم تساهل فرهنگی در سطح جامعه است. علاوه بر زیانهای عمیق جسمی و روحی قربانیان این حملات با انگ و سرزنش های جامعه نیز مواجه می شوند."
 
در این تصویر رعنا مهری تصویری از خود و مادرش سمیه را در دست گرفته است. وقتی سمیه تقاضای طلاق کرد شوهرش به صورت و بدن او و چهره رعنا اسید پاشید. چهره و بخشی از بدن آنها بشدت آسیب دید و هر دو چشم راست خود را از دست دادند. سمیه چهار سال با کمک جراحی های مختلف زنده ماند ولی بالاخره در آوریل ۲۰۱۵ به خاطر عوارض اسید پاشی از جمله جراحت در ناحیه ریه در بیمارستانی در تهران درگذشت.