درمان نابینایی با شبکیه مصنوعی
رأی دهید
این شبکیه کاشتنی که می‌تواند نور را به سیگنال‌های الکتریکی برای تحریک نورون‌های شبکیه‌ای تبدیل کند،می‌تواند امید را به زندگی میلیون‌ها نفری که در اثر تخریب شبکیه قدرت بینایی خود را از دست داده‌اند، بازگرداند. در این نوع بیماری‌ها سلول‌های گیرنده نور آغاز به تخریب کرده و به کوری منجر می‌شوند.
شبکیه در پشت چشم قرار دارد، و از میلیون‌ها گیرنده نوری تشکیل شده‌است. اما جهشی کوچک در یکی از 240 ژن شناخته شده می‌تواند به آغاز تخریب شبکیه و مرگ این گیرنده‌های نوری منجر شود حتی اگر نورون‌های شبکیه‌ای اطراف آنها سالم باشند.
اکنون محققان ایتالیایی موسسه فناوری ایتالیا رویکردی جدید برای استفاده از این نورون‌های سالم ارائه داده‌اند، ایجاد شبکیه‌ای مصنوعی و قابل پیوند به چشم که می‌تواند جایگزینی کاربردی برای شبکیه آسیب دیده باشد.این عضو مصنوعی از لایه‌ای باریک از پلیمری رسانا ساخته شده‌است که روی زیرلایه‌ای حریری قرار گرفته و از پلیمرهای نیم‌رسانا پوشانده شده‌است.
پلیمرهای نیمه رسانا مانند مواد جاذب نور یا فوتوولتائیک عمل می‌کنند و فوتون‌های نور را پس از ورود به عدسی چشم جذب می‌کنند. زمانی که این رویداد رخ می‌دهد،برق نورون‌های شبکیه‌ای را تحریک کرده و خلاء ناشی از تخریب شبکیه طبیعی چشم را جبران می‌کند.
محققان برای آزمایش این وسیله آن را به چشم موش‌های مبتلا به نوعی بیماری تخریب شبکیه پیوند زدند. پس از آنکه موش‌ها دوران نقاهت جراحی را پشت سر گذاشتند، محققان میزان حساسیت آنها را به نور مورد آزمایش قرار دادند و آن را با موش‌های سالم مقایسه کردند.
نتایج بررسی‌ها نشان داد در نور کم چشم موش‌های درمان شده به اندازه چشم موش‌های سالم واکنش نشان نمی‌دهد اما در نور شدید‌تر، چشم موش‌های درمان شده به اندازه چشم موش‌های سالم نسبت به نور واکنش نشان می‌داد. پس از گذشت 10 ماه نیز این شبکیه مصنوعی کارایی خود را حفظ کرده بود.
محققان با استفاده از پرتونگاری مقطعی پوزیترونی فعالیت مغزی موش‌های درمان شده را در حین اجرای تست‌های حساسیت نور تحت نظر گرفتند و شاهد افزایش فعالیت در بخشی از مغز بودند که اطلاعات بصری را پردازش می‌کند.
اگرچه هیچ تضمینی وجود ندارد که همین نتایج امیدوارکننده در انسان‌ها نیز به دست بیاید، اما محققان امیدوارند بتوان از همین تکنیک برایاحیای بینایی افراد نابینا کمک بگیرند.
