از خرابه‌های حمص تا فوتبال انگلستان؛ دروازه‌بانی که تسلیم نمی‌شود
رأی دهید
طنین صدای گلوله‌ها و نبردهای خشن و مرگبار بین گروه‌های شورشی و نظامی‌های طرفدار اسد در کنار خانه صالح در شهر حمص موجب شد او همسر باردارش را به خانه والدینش منتقل کند.
تصمیمی که باعث نجات یافتن زندگی آن‌ها شد. او کمی بعد بازگشت و با دیدن خانه‌اش که کاملا ویران شده بود تصمیم به ترک کشور گرفت و به این ترتیب او در راهی قدم گذاشت که چهار سال بعد به انگلستان منتهی شد.
آقای صالح به بی‌بی‌سی گفت: "از دست دادن خانه بهتر است تا زندگی‌تان را از دست بدهید. وقت نجات دادن خانواده‌ام رسیده بود. گاهی به گذشته نگاه می‌کنم و با خودم فکر می‌کنم که می‌شد چیزهای بیشتری را نجات بدهم، اما همه چیز سوخته بود. یک اتاق پذیرایی داشتیم که تمام مدال‌ها، جام‌ها و تقدیرنامه‌های من آن‌جا بود. اما این اتاق نابود شده بود، همه چیز نابود شد. خانه‌ای که برایش سخت کار کرده بودم، خانه‌ای که زندگی‌ام در آن جا افتاده بود، در یک لحظه دود شد و به هوا رفت."
زندگی تازه در انگلستان
صالح ۳۱ ساله برای الکرامه یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های سویه بازی می‌کرد. او به همراه این تیم بارها قهرمان لیگ و جام حذفی سوریه شد و در لیگ قهرمانان آسیا نیز حاضر شد.
او حالا خانه‌ای در منسفیلد دارد و به همراه همسرش، تحریر الوکا و فرزندانش، نور ۵ ساله و عمر ۳ ساله زندگی می‌کند و در فکر این است که چگونه زندگی حرفه‌ایش را در انگلستان از نو بسازد.
صالح و خانوده‌اش در راستای برنامه‌های سازمان ملل از دسامبر ۲۰۱۵ در ناتینگهام‌شایر مستقر شده‌اند. او چهار سال پیش به کمک حرفه‌اش به عنوان یک فوتبالیست، توانست ابتدا به امارات و پس از آن به اردن برود. او در میان ۴ میلیون و هشتصد هزار پناهجویی بود که نامشان ثبت شده بود و از سوی آژانس پناهندگان سازمان ملل در میان آسیب‌پذیرترین گروه آن‌ها قرار گرفت.
هم تیمی‌هایی که تا حد مرگ شکنجه شدند
از شروع ناآرامی‌های سوریه در مارس ۲۰۱۱ تا کنون بیش از ۲۵۰ هزار نفر کشته شده‌اند. حمص یکی از مهمترین شهرهای صنعتی سوریه با یک میلیون و پانصد هزار نفر جمعیت بود، شهری که به عنوان پایتخت اعتراض‌ها نسبت به بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه شناخته می‌شود.
عبدالباسط ساروت، دوست و هم تیمی صالح تبدیل به یکی از نمادهای مبارزه با رژیم اسد شد. مصعب بلحوس، دروازه‌بان اول تیم الکرامه نیز در سال ۲۰۱۱ به اتهام حمایت از نیروهای مخالف و پناه دادن به نیروهای شورشی دستگیر شد. او پیش از این که در سال ۲۰۱۲ باردیگر به تیم ملی ملحق شود برای یکسال ناپدید بود. بقیه اما جانشان را از دست داده‌اند.
صالح و همسرش هنگامی که از دو هم تیمی سابق او، جهاد قصاب (کاپیتان سوریه) و احمد سویدان، صحبت می‌کنند، نمی‌توانند جلوی سرازیر شدن اشک‌هایشان را بگیرند؛ افرادی که گفته می‌شود تا حد مرگ شکنجه شده‌اند: "این‌ها کسانی بودند که من از بچگی با آن‌ها فوتبال بازی می‌کردم و لحظات زیادی را با آن‌ها گذراندم. این‌ها افرادی بودند که تماشاگران را خوشحال می‌کردند."
فوتبال، راهی برای رهایی
یک دعوتنامه از فوتبال امارات موجب شد تا صالح و خانواده‌اش راهی برای فرار پیدا کنند. او راهی امارات شد و با باشگاهی خداحافظی کرد که برایش از ۱۳ سالگی مدرسه را ترک کرده بود.
صالح گفت: "مشکلی درست نکرده بودم. من ورزشکاری بودم که دیگر جایم آن‌جا نبود. پس از این که کشور را ترک کردم، باشگاه با من تماس گرفت و خواست که برگردم. قبول ریسک بازگشت برایم آسان نبود. دیده بودم که اوضاع چقدر بی‌ثبات است و ضمن این که باید فکر خانواده‌ام را هم می‌کردم. جواب منفی دادن خیلی سخت بود اما زندگی از مسابقه دادن مهم‌تر است و این گزینه‌ای بود که به خاطر خانواده مجبور به انتخابش شدم."
صالح می‌گوید او و خانواده‌اش "خوش شانس" بوده‌اند که به همراه سه خانواده سوری دیگر از سوی سازمان ملل برای سکونت در انگلستان انتخاب شده‌اند، در حالی که صدها هزار نفر دیگر هستند که در جستجوی امنیت سوار بر قایق به آب می‌زنند.
صالح گفت: "چون من به عنوان مربی در اردن کار می‌کردم، تصمیم گرفتن برای ترک آن‌جا برایم سخت نبود. گرفتن این تصمیم برای آن‌ها سخت بود. آن‌هایی که ریسک می‌کنند چون گزینه دیگری ندارند."
لحظات لذت‌بخش
در یک روز سرد انگلیسی، صالح روی مبل خانه‌اش نشسته و عکس‌های گذشته‌اش را زیر و رو می‌کند و در خاطره روزهای خوش با الکرامه غرق می‌شود. او به عکسی از فینال جام حذفی سوریه در سال ۲۰۱۰ مقابل النواعیر خیره می‌شود؛ مسابقه‌ای که در آن دو پنالتی را گرفت و تیمش را قهرمان کرد. صالح می‌گوید: "این‌ها خاطراتی لذت‌بخش هستند."
انسانی الهام‌بخش
صالح قبل از این که بداند در انگلستان اسکان داده می‌شود، تنها چیزی که راجع به این کشور می‌دانست فوتبال بود. او هوادار چلسی است و همچنین یکی از طرفداران پپ گواردیولا، سرمربی منچستر سیتی.
صالح قبل از ترک اردن مدرک دروازه‌بانی فیفا و مدرک "مربی‌گری سی" آسیا را گرفت. حالا هم در حالی همراه خانواده‌اش روزانه درس انگلیسی می‌گیرد، در کالج ناتینگهام‌شایر، مشغول گذراندن دوره مدیریت است.
صالح که حالا دروازه‌بان تیم کالج هم هست نیز می‌گوید: "انگلیسی‌ام خیلی خوب نیست اما تمام تلاشم را می‌کنم. من آدمی با ثبات و مصمم هستم و به دنبال کاری هستم که می‌خواهم بکنم. کارم را ادامه می‌دهم و به آسانی تسلیم نخواهم شد."
