حائری‌شیرازی خطاب به علم‌الهدی: چقدر تفاوت است بین صلاحدید شخصی شما و مشی امیرالمومنین!

حجت الاسلام محمدحسن حائری شیرازی در واکنش به لغو کنسرت‌های دارای مجوز یادداشتی را در سایت جماران منتشر کرده‌است.
 یادداشت وی به شرح زیر است:
« اخیرا جناب اقای علم الهدی امام جمعه مشهد گفته‌اند که برگزاری کنسرت در مشهد خلاف شئونات این شهر است و هرکس کنسرت میخواهد از مشهد برود ایشان با همکاری دادستان مشهد از برگزاری کنسرت در این شهر جلوگیری نموده‌اند. متعاقب آن وزیر ارشاد گفته‌اند به احترام نظر ایشان در مشهد کنسرت برگزار نمی‌کنیم.
در راستای این تصمیم ذکر چند نکته ضروری است:
 
۱- اصل گوش دادن و نواختن موسیقی به فتوای مشهور فقهای معاصر علی الخصوص امام راحل و رهبری انقلاب حرام نیست بلکه قسمی از موسیقی که مناسب مجالس لهو (یعنی مجالسی که برای معصیت می‌باشد)حرام است. لذا همانگونه که گوش دادن موسیقی غیرلهوی (غالب موسیقی‌هایی است که موفق به اخذ مجوز از ارشاد می‌شوند و یا از صدا و سیما پخش می‌شوند)حرام نیست نواختن آن‌ها هم حرام نیست و همچنین نواختن آنها با حضور تماشاگران که به آن کنسرت اطلاق می‌شود. لذا جلوگیری از فعل حلال در شهر مقدس مشهد اگر با اذعان به حلیت آن انجام شود مصداق تحریم حلال است. این امر موجب از هم گسیخته شدن شیرازه دین و بی در و دروازه شدن آن می‌شود. لذا شدیداً و اکیداً در روایات و آیات مورد نهی قرار گرفته است. اگر ایشان حرام می‌دانند حق ندارند فتوای امام راحل و رهبری انقلاب را که محل رجوع است در قوانین جاری مملکتی کنار بگذارند و به نظر خود عمل کنند.
 
۲- مقام رهبری در دیدار با دانشجویان از کنسرت‌های مختلط که آمیخته به گناه است نهی نمودند. مجالس مختلطی که زن و مرد قاطی و به پایکوبی و …مشغول‌اند و مصداق بارز آن پارتی و مجالس شبانه رقص و پایکوبی است مصداق تام وتمام این مجالس حرام می‌باشد. اگر در کنسرت‌های مجوزدار ارشاد همچین مجالس باشد قطعا باید از آن جلوگیری نمود اما عموم کنسرت‌های برگزار شده خصوصا در موسیقی سنتی ایرانی اصلا مناسبتی با چنین مجالسی ندارد. فی المثل در کنسرتی که آقای افتخاری برگزار می‌کنند(اتفاقا ایشان مورد تحسین و تمجید مقام رهبری قرار گرفتند در باز دید از صدا وسیما) صدا و نوا و موسیقی مناسبتی با مجلس لهو و لعب ندارد لذا تحریم برگزاری اینچنین کنسرت‌هایی تاکید می‌کنم از مصادیق بارز تحریم حلال است و مورد نهی شارع می‌باشد.
 
۳- در استفتاء دیگری رهبری انقلاب ترویج موسیقی را منافی شئونات جمهوری اسلامی دانسته‌اند. ترویج موسیقی عنوانی است نیازمند واکاوی . آیا موسیقی ای که حلال است و در زندگی مدرن جزء حیات فردی و اجتماعی عامه مردم قرار گرفته است نیازمند نوازندگان مسلمان و متعهدی نیست که با شناخت صحیح آن از آن در جهت منافع نظام استفاده نمایند؟ آیا بدون برگزاری کلاسهای مناسب این امر شدنی است؟ لذا اصل برگزاری هدفمند کلاس آموزش موسیقی برای تربیت نیروی مورد نیاز در این عرصه نمی‌تواند منافاتی با اهداف جمهوری اسلامی داشته باشد. از این رو ترویج موسیقی می‌تواند به معنای قرار گرفتن موسیقی جز دروس ومواد درسی سطوح آموزش وپرورش ویا پرداختن نهادهای غیرمرتبط به آموزش گسترده موسیقی به مانند کشورهای غربی باشد. اما نفس اجرای زنده موسیقی وکنسرت به معنی ترویج موسیقی نیست.
 
۴- ارائه الگوی سخت گیرانه از اسلام موجب نفرت و دین گریزی جوان و پیر این مرز و بوم از دین می‌شود.آیا مفاسد مترتب بر جلوگیری از اجرای زنده موسیقی را مورد مداقه قرار داده‌ایم در زمانی که کشور ما بیش از هر زمان با توجه به تهدید و تحریم اجانب به وحدت ملی نیازمند است بیان و اعمال مسائلی که مردم را به نظام بدبین و آنان را دسته دسته و در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد، به صلاح دین و نظام است؟!!!
 
چقدر تفاوت است بین عملکرد شما که به واسطه صلاحدید شخصی مردم را از انجام حلال خدا نهی می‌کنید و به عواقب آن برای وحدت نمی‌اندیشید و رفتار امیرمومنان علی چنان که در کتب روایی معتبر منقول است حضرتشان ازجماعت در نماز مستحب ماه رمضان که خلیفه دوم آنرا برخلاف سنت پیامبر آورده بود، نهی نمود اما بعد آنرا اجازه داد و علت آنرا این چنین بیان فرمودند:لو حملت الناس علی ترک‌ها لتفرق عنی جندی حتی ابقی وحدی او قلیل من شیعتی. اگر مردم را مجبور به بازگشت به سنت پیامبر در ترک جماعت در نماز مستحب می‌کردم سپاه من متفرق می‌شدند و جز قلیلی با من نمی‌ماندند.اهمیت وحدت مانع اعمال زور برای ترک بدعت شد وامثال شما بی محابا از اثار عملکردشان نسبت به وحدت وامنیت ملی حلال خدا را حرام می‌کنید.
 
۵- نقاره خانه حضرتی که در حرم امام رضا هر صبح و شام می‌نوازد و مردم زیر رواق حضرتی و صحن و بست شیخ بهایی و …به تماشای آن می‌پردازند آیا مصداق اجرای زنده موسیقی نیست؟ چرا مراجع و فقها عظام آنرا خلاف شان امام رضا ندانسته‌اند؟
 
سخن را با کلماتی از معصومین به پایان می‌برم:در روایت وارد شده است که ” المومن اذا فعل شیئاً اتقنه”مومن چون کاری کند آنرا متقن وبا مراعات حدود انجام می‌دهد. به جا بود آقای علم الهدی به جای منع فله ای برگزاری کنسرت در مشهد مقدس از مجالس توام با اختلاط حرام مانند پارتی‌های شبانه خصوصی که هزار مفسده به دنبال دارد جلوگیری می‌کردند.
اینکه ما از مطلق برگزاری کنسرت جلوگیری کنیم ممکن است موجب تحسین تعداد محدودی از متدینین شود اما موجب بدبینی عامه مردم به نظام و روحانیت می‌گردد. امیر مومنان در نامه به مالک اشتر می‌فرماید:”ولیکن احب الامور الیک اوسطها فی الحق و اعم‌ها فی العدل و اجمعها لرضی الرعیه…” پس ای مالک محبوب‌ترین کارها نزد تو به عنوان حکمران اسلام باید سه خصوصیت داشته باشد، معتدل‌ترین امور در حق گرایی، شامل‌ترین امور در عدالت گستری و جلب کننده ترین امور از حیث رضایت مردم باشد. پس به تحقیق که نارضایتی خواص مورد اعتنا قرار نمی‌گیرد اگر عامه مردم رضایتشان جلب شود.
 
متاسفانه در قسمتی از سخنانتان گفته‌اید کسانی که کنسرت می‌خواهند از مشهد بروند. این سخن مرا به یاد فقره دیگری از عهدنامه ذی قیمت مالک اشتر که آداب تعامل و سخن و معاشرت حاکمان با مردم را آموزش می‌دهد، انداخت. آنجا که فرمود:”ایاک و مساماه الله فی عظمته…فان الله یذل کل جبار و یهین کل مختال” ای مالک بپرهیز که در بزرگی فروختن با خدا هماوردی کنی و در کبریا وعظمت خود را همانند خدا دانی. پس به تحقیق که خداوند هر سرکشی را خوار می‌سازد و هر خودبینی را بی مقدار.(خدا امری را حلال کرده ما حرام کنیم انتخاب محل سکنی را ازاد گذارده ما سلب این ازادی کنیم ) »