پایان مرحله گروهی و انتقام "بی بی سی" از ابراهیموویچ

در زبان انگلیسی می‌گویند انتقام خوراکی است که باید سرد سرو شود یعنی انتقامی که بعد از مدتی مدید گرفته شود شیرینتر است و تأثیرش بیشتر.
 
جام ملتهای ۲۰۰۴ بود و ایتالیایی‌ها باید خاطره تلخ جام جهانی قبلی را پاک می‌کردند: درکره و در یک هشتم نهایی با داوری سؤال برانگیز بایرون مورنو از اکوادور به تیم میزبان باخته بودند. (مورنو همان سال در کشور خودش بیست مسابقه محروم شد و فیفا هم علیه او پرونده باز کرد. سال بعد کناره گیری کرد و در سال ۲۰۱۰ در آمریکا به جرم قاچاق هرویین به زندان افتاد! اما این داستان دیگری است.)
 
در جام ملتهای ۲۰۰۴ در پرتغال، ایتالیا با دانمارک، سوئد و بلغارستان هم‌گروه بود. بعد از مساوی با دانمارک، گل دیرهنگام و دیدنی ابراهیموویچ ایتالیا را به مساوی محکوم کرد. و در روز پایانی، سوئد و دانمارک می‌دانستند که اگر با هم مساوی پرگل کنند، ایتالیا صرف‌نظر از نتیجه‌ بازی‌اش برابر بلغارستان، حذف می‌شود.
 
چرا؟ چون در صورت مساوی سوئد و دانمارک و از طرف دیگر برد ایتالیا برابر بلغارستان، سه تیم ایتالیا، سوئد و دانمارک هم امتیاز می‌شدند و طبق قانون یوفا، برای تعیین دو تیم صعود کننده، جدول جدیدی بدون شرکت بلغارستان تشکیل می‌شد. در این مینی جدول سه تیمی، رویارویی مستقیم سه تیم، همه مساوی بودند و تفاضل هر سه هم صفر.
 
بنابر این می‌ماند گل زده و مساوی دست کم ۲-۲ صعود دو کشور برادر را تضمین می‌کرد ولو اینکه ایتالیا به بلغارستان صد گل می‌زد! قبل از مسابقه آخر، ایتالیایی‌ها به هم قوت قلب می‌دادند که مردم اسکاندیناوی جدی و درستکارند و "گاوبندی" نمی‌کنند.
 
روز دو مسابقه‌ پایانی، در ورزشگاه پورتو که میزبان سوئد و دانمارک بود یکی از پلاکاردهای تماشاگران نوشته شده بود: "۲-۲ و اسپاگتی‌ها حذف می‌شوند!" ایتالیا با گل دقیقه ۹۴ کاسانو بلغارستان را برد اما خبر آمد که در پورتو نتیجه ۲-۲ شده است. جیجی ریوا، مدیر تیم گفت: "حالا اگر ما چنین کاری کرده بودیم! افکار عمومی از ما نمی‌گذشت."
 
البته هیچ چیزی را نمی‌شد اثبات کرد. اما نتیجه ۲-۲ در مسابقه‌ای که حتی یک کارت زرد هم نداشت برای ایتالیایی‌ها قابل هضم نبود. تا اینکه چند هفته بعد، نشریه سوئدی اکسپرسن و نشریه آلمانی بیلد، از قول ماتیاس گورانسون، مدیر مجله سوئدی آفساید، نوشتند که ملی پوشان سوئد به او گفته بودند که حین بازی با دانمارک به همدیگر می‌گفتند که می‌خواهند ۲-۲ مساوی کنند. البته گورانسون بعد گفت که این‌ها همه به شوخی بوده و اگر واقعاً قصد گاوبندی داشتند به او نمی‌گفتند.

'بدترین ایتالیا در تاریخ'
 دوازده سال بعد ایتالیا باز در جام ملت‌ها باید خاطره جام جهانی قبل (این بار حذف در مرحله گروهی) را پاک می‌کرد، آن هم با تیمی در میانه نوسازی که "ضعیفترین ایتالیای تاریخ" لقب گرفته بود. اوضاع به حدی وخیم بود که کونته، سرمربی تیم، گفته بود این دوران خوبی برای تیم ما نیست و دیگر اینکه: "روی روحیه تیم خیلی کار کردم."
 
ایتالیا که به عنوان سید دوم، همگروه بلژیک، بالاترین اروپایی در رده بندی فیفا، شده بود در بازی اول شیاطین سرخ را شکست داد تا معلوم شود کونته تنها روی روحیه تیم کار نکرده است. بازی بعدی برابر سوئد بود. ایتالیا در چهار دهه اخیر تنها سه بار بعد از مسابقه دوم صعودش را قطعی کرده بود. در آن سو، ابراهیموویچ می‌خواست اولین بازیکنی شود که در چهار دوره جام ملتها گل زده و وعده داده بود که "افسانه‌ها هنوز جواب می‌دهند" یعنی دود هنوز از کنده بلند می‌شود.
 
اما خط دفاعی یوونتوسی بارتسالی، بونوچی و کییلینی که در ایتالیا "بی‌بی‌سی" لقب گرفته غول سوئدی‌ها را مهار کرد و تک گل دیرهنگام لاجوردی‌ها را به دور بعد فرستاد. در ایتالیا، کاریکاتور روبرتو رینالدی، ایبرا را در هیبت گالیور ترسیم کرد که لیلیپوتی‌های ایتالیا با طناب به زمین میخکوبش کرده‌اند.
 
ایتالیا و سوئد یک خرده حساب دیگر هم داشتند: سال پیش در جام ملتهای زیر ۲۱ سال، سوئد به کمک گل جان گویدتی (که حالا در تیم بزرگسالان بازی می‌کند و در ضمن یک پدربزرگ ایتالیایی هم دارد) لاجوردی‌ها را در مرحله گروهی شکست داد. ایتالیا که فینالیست دوره قبل بود با امتیاز برابر با سوئد حذف شد و سوئد تا قهرمانی پیش رفت.
 
حالا درفرانسه، مرحله گروهی در حالی به پایان رسیده و ایبرا بدون زدن حتی یک گل حذف شده و با فوتبال ملی خداحافظی کرده است. آتسوری‌ها به عنوان سرگروه در یک هشتم نهایی باید انتقام فینال دوره قبل را از اسپانیا بگیرند. اما نتیجه آن مسابقه هر چه شود، سوئدی‌های جدی و درستکار بعد از دوازده سال مزه اسپاگتی سرد شده ایتالیا را چشیدند.