ناگفته‌هایی شگفتی‌انگیز از نتایج انتخابات تهران

وزارت کشور ایران، فهرست کامل نتایج انتخابات تهران را منتشر کرده است. مروری بر این فهرست نشان می دهد که اگرچه با وجود تمرکز همه توجهات بر راس این فهرست، آمار و ارقام نامزدهایی که به مجلس راه نیافته اند به همان اندازه جالب و پرنکته است.

 

بر اساس آمار رسمی ارایه شده از سوی وزارت کشور، در تهران ۸ میلیون و ۴۷۵ هزار و ۷۷ نفر واجد شرایط رای دادن بوده اند و طبق آمار ارایه شده از سوی وزیر کشور، میزان مشارکت شهروندان تهرانی در انتخابات ۵۰ درصد بوده است.

 

به این ترتیب، در روز هفتم اسفند، بیش از چهار میلیون و ۲۳۰ هزار نفر در انتخابات دهمین مجلس شورای اسلامی و پنجمین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری شرکت کرده اند.

 

آمار ارایه شده در باره انتخابات مجلس شورای اسلامی، جای هیچ تردیدی باقی نمی گذارد که رقابت در تهران تنها و صرفا محدود به دو فهرست انتخاباتی بوده است: فهرست طرفداران دولت با نام "امید" و فهرست منتقدان دولت با نام "ائتلاف بزرگ اصولگرایان".

 

آمار فوق العاده پایین برخی چهره های شناخته شده و یا حتی نمایندگان فعلی که در هیچ یک از این دو فهرست جای نداشته اند، و آمار بالای نسبی کسانی که در دو فهرست بوده اند و از جمله کسانی که فارغ از شناخته شدگی و یا سوابق و گرایش های سیاسی خود در فهرست امید جای داشته اند، در درک رفتار انتخاباتی رای دهندگان تهرانی در روز اسفند اهمیت فراوانی دارد.
جنگ فهرست ها

در تهران، هر سی نفر معرفی شده در فهرست "امید"، به تمامی به مجلس راه یافتند و تمامی سی نفری که در فهرست "ائتلاف بزرگ اصولگرایان" قرار داشتند رتبه های ۳۱ تا ۶۰ را به خود اختصاص دادند.
آگهی وزارت کشور ایران در مورد نتیجه انتخابات مجلس شورای اسلامی در تهران

در فهرست امید، محمد رضا عارف با یک میلیون و ۶۰۸ هزار و ۹۲۶ رای نفر اول و عبدالرضا هاشم زایی با یک میلیون و هفتاد و هشت هزار و ۸۱۷ رای، نفر سی ام و آخرین نماینده راه یافته از تهران به مجلس است.

 

در رتبه سی و یکم غلامعلی حداد عادل، سرلیست ائتلاف بزرگ اصولگرایان با یک میلیون و ۵۷ هزار و ۶۳۹ نفر، اولین نفر این فهرست است و محمد ناظمی اردکانی با ۶۲۶ هزار و ۸۲۵ رای، نفر آخر این فهرست که در رتبه شصت قرار دارد.

 

اما آنچه در این میان بشدت جالب توجه است، آرای نامزدهایی است که از رتبه شصت تا هزار و بیست و یک را به خود اختصاص داده اند.

 

سقوط ناگهانی میزان آرا، جای شک و تردیدی باقی نمی گذارد که نه تنها افراد بیرون از فهرست ها، بلکه اصولا فهرست های دیگر هم در این دوره از انتخابات هیچ توانی برای جذب رای شهروندان تهرانی را نداشته اند.

 

به عنوان نمونه، اختلاف رای نفر شصتم با شصت و یکم، ۵۴۶ و ۲۶۹ نفر است و سید محمد میرکاظمی، تنها هشتاد هزار و ۵۵۶ رای کسب کرده است.

 

این روند نزولی با شیب بالا همچنان برای نفرات بعدی ادامه دارد و قرار گرفتن برخی نامزدها در فهرست هایی مانند "صدای ملت" که علی مطهری در دور قبلی انتخابات با آن به موفقیت دست یافته بود، این بار هیچ کمکی به چهره های مورد علاقه آقای مطهری نکرد.

 

به عنوان نمونه، چهره های نسبتا شناخته شده ای که سابقه نمایندگی یک یا چند دوره مجلس را در کارنامه خود دارند و تنها در فهرست "صدای ملت" و نه فهرست "امید" حضور داشتند، به شکلی بی سابقه و حیرت انگیز در کسب رای ناموفق بوده اند؛ مانند: حسن غفوری فرد (۵۷ هزار و ۴۹۵)، محمد خوش چهره (۳۹ هزار و ۸۹۴)، حسن بیادی (۲۰ هزار و ۸۹۴)، و محسن عابدینی پور (۱۰ هزار و ۸۸۴).

در این شرایط این سوال مطرح می شود که اگر علی مطهری در فهرست امید قرار نمی گرفت، میزان آرایش امروز چه تعداد بود و یا حتی نماینده بسیار پر سر و صدایی مانند مهدی کوچک زاده که در مجلس نهم، از چهره های شاخص و فعال بود، در این انتخابات تنها موفق به کسب ۴۶ هزار و ۵۲۱ رای شده است. یعنی آقای کوچک زاده در حالی در چند ماه آینده و تا آغاز کار مجلس دهم همچنان شهروندان تهرانی را نمایندگی خواهد کرد که تنها یک درصد رای آنان را با خود دارد.

 

به این ترتیب، اگر حد نصاب کسب حداقل یک درصد آرای ریخته شده به صندوق ها را به عنوان یک ملاک در نظر بگیریم، باید گفت تنها شش نفر که در دو فهرست اصلی نبوده اند، توانسته اند با کسب رتبه های شصت و یکم تا شصت و ششم، به این حد نصاب برسند.
حذف "ستاره ها" و رقابت "سیاهی لشگرها"

با آنکه نام های شناخته شده اغلب متعلق به جناح اصولگرا همچنان در رتبه های پس از شصت و شش دیده می شود، اما آنها حتی قادر به کسب فقط یک درصد آرا هم نشده اند.

به این ترتیب، از میان هزار و بیست و یک نامزدی که در رقابت های انتخابات مجلس دهم با هم رقابت می کردند، ۹۵۵ نفر، یعنی بیش از ۹۳ درصد نامزدها حتی از کسب یک درصد آرا ناتوان بوده اند.

 

براساس آمار وزارت کشور، تنها صد نفر اول نامزدها، توانسته اند حداقل ده هزار رای از مجموع بیش از چهار میلیون رای را از آن خود کنند و آرای ۹۲۱ نامزد بعدی از ۹ هزار تا صفر است.

 

در انتهای این جدول، نام پنچ نامزد به چشم می خورد که حتی یک رای هم کسب نکرده اند و به سخن دیگر، حتی خود به خود رای نداده اند. پنج نفر هم تنها یک رای به دست آورده اند و ۱۶ نفر دیگر هم آرایشان بین ۲ تا ۸ نفر بوده است.

 

این نتایج در شرایطی رقم خورده است که شورای نگهبان در این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی، به شکلی کم سابقه و در ابعادی بسیار گسترده با رد صلاحیت چهره های شناخته شده از جمله در جناح اصلاح طلب و یا اعتدال گرای هوادار دولت، مانع از حضور آنان در رقابت های انتخاباتی شده بود.

پیشتر هم وزارت کشور و هم به ویژه شورای نگهبان از میزان استقبال شهروندان برای اعلام نامزدی انتقاد کرده بودند.

 

به نظر نمی رسد رقابتی این چنینی در میان بیش از هزار نفر، نشانی از کیفیت انتخاباتی رقابتی را به نمایش بگذارد و اگر قرار بر انتخاباتی واقعا رقابتی و آزاد باشد، باید رویکردهای تازه ای در حوزه تعیین صلاحیت نامزدها در پیش گرفته شود.