پیامک ظریف به فردوسی پور: «شنیدم فشار آوردند،پخش نشدن مصاحبه اصلا برای من مهم نیست.»

انگار تو سوئیس یا لوکزامبورگ نشستن! جمع کنین این مسخره با زییا رو !

زمستان به زمستان که می‌رسد، مردم نفس‌شان را حبس می‌کنند، بچه‌ها از تعطیلی مدارس شاد می‌شوند، شهروندان ماسک‌ها را در می‌آورند، هوا وارانه و چشم‌اندازها تیره می‌شود و البته خیلی‌ها هم جدی جدی جان می‌دهند: اینجا تهران است، جایی که آلودگی سالانه جان ۴۰۰۰ تن را می‌گیرد.

مسئولان هم هر از چند طرحی تازه رو می‌کنند؛ طرح‌هایی که تا امروز هیچ کدام روزنه‌ای هم به هوای پاک نگشوده است. همین یک ماه پیش بود که نماینده پلیس راهنمایی و رانندگی تهران اعلام کرد که طرح زوج و فرد کردن تردد ماشین‌ها کارآمد نبوده است. این در حالی بود که سازمان محیط زیست با ادامه آن موافق بود. دامنه بحث به نیروی انتظامی و پلیس راهور کشید و در نهایت طرح ناکارآمد ارزیابی شد.

تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران ناشی از سوخت اتومبیل‌هاست. به عبارت دیگر باید گفت تجربه این سال‌ها نتوانسته است مشکلی از هوای تهران را حل کند. طرح سه رنگ زرد و سبز و قرمز نیز که مربوط به کنترل کیفیت و معاینه فنی موتورها بود تنها می‌تواند دود اگزوزها را کنترل کند. این طرح نیز به دلایلی دیگر متوقف شد: کنترل کیفی موتورسیکلت‌ها و تک تک خودروها بسیار زمان‌بر و هزینه‌بردار بود و از طرفی بسیاری از تولیدات خودروهای داخلی بی‌توجه به سال تولید و برگ ضمانت از محل تولید دچار نقص فنی هستند که در نهایت منجر به بد سوختن بنزین، فیلتر نشدن و به تله‌اندازی بقایای سوخت در اگزوز خودرو می‌شوند. به این دلایل معیار تسهیل‌کننده‌ای برای کنترل کیفیت دود وجود نخواهد داشت و به این ترتیب طرح مصوب دولت در اوایل اردیبهشت‌ماه امسال که بر یکپارچه‌سازی معاینه فنی و دریافت کارت سلامت خودرو تأکید داشت به مرحله اجرایی و عملیاتی نرسید .

منشا آلودگی هوای تهران. به گفته شورای شهر تهران، روزانه تنها ۹۰۰ هزار جابه‌جایی با موتور در تهران انجام می‌شود و وسایل نقلیه عمومی موجود تنها برای جابه‌جایی ۵.۵ میلیون نفر در روز کافی است. با وجود نظر مثبت معاون انسانی سازمان محیط زیست به همکاری با شهرداری تهران برای رفع مشکلات آلودگی هوا، عملاً هیچ طرح دوجانبه‌ای نتوانست به داد تهران برسد. شهرداری و شورای شهر تهران در دوره‌های متفاوت با رشوه و اختلاس و مشکلاتی از این دست مستقیم و غیرمستقیم درگیر بوده‌اند. این هدر رفتن بودجه در حالی است که ناوگان حمل و نقل تهران سال‌ها است توسعه قابل توجهی نداشته است. مینی‌بوس‌های فرسوده‌ی بسیاری در تهران تردد می‌کنند و خط متروی آن هنوز مناطق بسیاری از مرکز و حاشیه را پوشش نمی‌دهد.

تا آنجا که به مدیریت وسایل نقلیه عمومی مربوط است، زمان‌بندی طولانی تردد اتوبوس‌ها و مترو با وجود انبوهی از مسافران، تعداد محدود یا بیش از حد ایستگاه‌ها و فرسودگی وسایل نقلیه همگی از عدم مدیریت صحیح و فقدان کارِ کارشناسی در این حوزه خبر می‌دهند. افزون بر این بخش بزرگی از ریه تنفسی شهر، که ییلاق‌ها و باغات ارزشمند نزدیک تهران بودند با نظر شهرداری قطعه قطعه فروخته شد و پول آن نه صرف توسعه محیط زیست شهری شد و نه کاشت درخت و باز کردن فضایی برای جان‌یابی طبیعت. زمین‌ها با تغییر کاربری و یا پرداخت جریمه‌های نقدی‌ای که به جیب شهرداری سرازیر می‌شد، انبوه‌سازی شد تا توده‌های انسانی در آپارتمان‌های سیمانی و بتونی روی هم تلنبار شدند.انبوه‌سازی و فقدان مدیریت شهری سبب شد تا شهری که ظرفیت و فضا‌سازی‌اش تنها برای زندگی حداکثر ۶ تا ۷ میلیون نفر کفاف می‌دهد امروز نزدیک به ۱۲ میلیون نفر را در خود جا دهد.

روشن است که این معضل به آب آشامیدنی هم تسری پیدا کرد. عدم دسترسی به امکانات همچنین می‌تواند خود را به هنگام رخ دادن بلایای طبیعی و دشواری جابه‌جایی و مواردی از این دست بیشتر نشان دهد. مواردی که همگی با عملکردهای سودجویانه گره خورده است. تهران شهری است که به شکل قناس گسترش یافته است. به شکلی که زمین‌های در نظر گرفته شده برای دفن یا سوزاندن زباله و یا شهرک‌های صنعتی بزرگ و یا کوچک همگی حریم قانونی خود را با فضاهای شهری و انسانی از دست داده‌اند. به‌طور مثال چندی پیش مدیرکل حفاظت محیط زیست اعلام کرد که تعداد بسیار زیادی کارگاه و کارخانه ساخت آسفالت در تهران و شهرهای حومه آن قرار دارند که به شدت آلوده‌کننده هستند. با توجه به اینکه دود و غبار و آلاینده‌های اطراف دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت همواره شاخصی برای نشان دادن میزان وارونگی هوا هستند، روشن است که چقدر این کارخانه‌ها می‌توانند در افزایش آلودگی هوا مؤثر باشند.

زیربناسازی‌های محیط زیستی در تهران بسیار ضعیف‌اند. حتی انتخاب پوشش گیاهی کمربند سبز شهری و میدان‌ها و پارک‌های موجود هم به شکلی است که در این شرایط کم‌آبی در آینده نزدیک با مشکل جدی مواجه خواهد بود و این یعنی سخت‌تر شدن اوضاع موجود. به‌گفته مسئولان شهرداری از ۱۸ میلیون تردد روزانه در تهران کمتر از ۴۰ درصد را حمل و نقل عمومی پوشش می‌دهد. این یعنی دود و آلاینده بیشتر و اشغال فضای عابرین و بلوارهای پوشیده از درخت وتصرف پیاده‌روها و اختصاص آن به ساخت پارکینگ‌های عمومی و پمپ بنزین و پل‌های هوایی به جای تعبیه ایستگاه و مسیر دوچرخه‌سواری امن. تهران تنها شهر آلوده ایران نیست. درست است که در نبود امکان تنفس سالم صدای پایتخت بلندتر شنیده می‌شود، اما حقیقت این است که دیگر جاهای ایران نیز چهره‌ی روشن و شفافی ندارد. افزایش روزهای آلوده در اصفهان و تبریز و اراک و مشهد نیز توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.

از آنجا که آسیب‌های طبیعی چون زنجیره‌ای به هم متصل است، طبیعی خواهد بود که با خشکسالی و بیابان‌زایی علاوه بر ترد و خشک‌شدن خاک و افزایش بادهای غبارآور، مهاجرت و حاشیه‌نشینی و افزایش جمعیت شهرهایی که قطب اقتصادی به‌شمار می‌آیند نیز به‌وجود می‌آید و نتیجه‌اش می‌شود افزایش خودرو و شهرک‌های صنعتی کم‌جان و فاقد زیرساخت زیست‌محیطی سالم.در اصفهان به‌طور مثال در روزهای ۲۰ تا ۲۵ آذرماه شاخص آلودگی با ذرات معلق بین ۱۶۳ تا ۱۶۵ در نوسان بود. در اراک اوضاع از این نیز دشوارتر است زیرا عوامل طبیعی و وجود بیش از ۳۰۰۰ واحد صنعتی را نیز باید به ازدیاد خودرو و حاشیه‌نشینی افزود. مشهد با وجود تجربه طولانی و به نسبت موفق در سازوکارهای شهری در ۵ سال اخیر بارها در سر لیست شهرهای آلوده ایران قرار داشته است

تخریب فضاهای سبز و ییلاقی و تغییر کاربری به هتل، آپارتمان‌سازی و مراکز خرید که در ۱۰ سال اخیر اتفاق افتاد امروز نتایج و آثارش را نشان می‌دهد. همچنین باید استان خوزستان و شهر اهواز را به فهرست افزود که در چند سال گذشته جزو ۵ شهر آلوده جهان بود. همینطور شهرهایی از استان سیستان و بلوچستان و تبریز که به سبب عوامل انسانی و یا جغرافیایی روزهای زیادی از سال را با آلودگی هوا تجربه کرده‌اند.

شبکه خبری آلمانی دویچه وله می‌نویسد در سال ۲۰۱۲ میزان بنزن موجود در هوای تهران ۶ تا ۱۰ برابر استاندارد جهانی بود. همچنین میزان ازبست یعنی ذرات نوعی سیلیکات که پنبه نسوز هم گفته می‌شود و در برخی بخش‌های موتور ماشین و یا لنت ترمز به کار می‌رود، گاه تا ۱۰۰ برابر استاندار جهانی می‌رسد.به این ترتیب برای غلظت آلاینده‌های موجود در هوای تهران، عددی معادل ۵ تا ۷ برابر به نظر منطقی می‌آید. از طرفی ما در میان کشورهای اپک بالاترین مصرف کننده انرژی هستیم. سازمان آمار و مدیریت جهانی انرژی نیز اعلام کرد که به‌طور متوسط مصرف انرژی در ایران هر ۱۰ سال نزدیک به دو برابر افزایش می‌یابد و چون بیش از ۹۰ درصد آن حاصل سوخت فسیلی است، دی اکسید کربن ناشی از احتراق سهم عمده‌ای در آلودگی هوا دارند. ما در یک ماراتن تولید آلاینده‌ها شرکت کرده‌ایم و تهران چنان پیشی گرفته است که اندازه‌گیری‌های ثبت‌شده سازمان هواشناسی و کنترل ترافیک تهران نشان می‌دهد در ۲۰ سال اخیر تعداد روزهای پاک به اندازه روزهای یک سال نبوده‌اند.

تا میتونید سر خودتون و سر مردم کلاه بگذارید!!! اما هر بی لیاقتی و کلاهبرداری و کمدی و شیادی و رمالی سرانجامی داره! اون روز به زودی خواهد رسید که سوراخ موش هم پیدا نخواهید کرد!

آمدیم چهارتا خبر بخونیم حال کنیم !! چقدر تو ززززززززز میزنی

افکار عمومی (امیدواربود با رفتن ضرغامی نگاه سیاسی و جناحی کنار گذاشته شود)من که بعداز 37سال مغزاین(افکارعمومی)3,کارمیکند,همینه.بابا,مسئول کل این اختلافات و برهم زدن سخنرانیها و و وشخص خامنه ائی هست.یکی لز مدیرانیکه انتخابش بعهده رهبر است,ریاست سدا و صیماهست اینها بدون اجازه رهبر حتی حق ندارند با زنشان مزاح بکنند.این (افکارعمومی)کی بیدارمیشود,فقط (شیطان بزرگ)میداند

افکار عمومی (امیدواربود با رفتن ضرغامی نگاه سیاسی و جناحی کنار گذاشته شود)من که بعداز 37سال مغزاین(افکارعمومی)3,کارمیکند,همینه.بابا,مسئول کل این اختلافات و برهم زدن سخنرانیها و و وشخص خامنه ائی هست.یکی لز مدیرانیکه انتخابش بعهده رهبر است,ریاست سدا و صیماهست اینها بدون اجازه رهبر حتی حق ندارند با زنشان مزاح بکنند.این (افکارعمومی)کی بیدارمیشود,فقط (شیطان بزرگ)میداند

آمدیم چهارتا خبر بخونیم حال کنیم !! چقدر تو ززززززززز میزنی

تا میتونید سر خودتون و سر مردم کلاه بگذارید!!! اما هر بی لیاقتی و کلاهبرداری و کمدی و شیادی و رمالی سرانجامی داره! اون روز به زودی خواهد رسید که سوراخ موش هم پیدا نخواهید کرد!

شبکه خبری آلمانی دویچه وله می‌نویسد در سال ۲۰۱۲ میزان بنزن موجود در هوای تهران ۶ تا ۱۰ برابر استاندارد جهانی بود. همچنین میزان ازبست یعنی ذرات نوعی سیلیکات که پنبه نسوز هم گفته می‌شود و در برخی بخش‌های موتور ماشین و یا لنت ترمز به کار می‌رود، گاه تا ۱۰۰ برابر استاندار جهانی می‌رسد.به این ترتیب برای غلظت آلاینده‌های موجود در هوای تهران، عددی معادل ۵ تا ۷ برابر به نظر منطقی می‌آید. از طرفی ما در میان کشورهای اپک بالاترین مصرف کننده انرژی هستیم. سازمان آمار و مدیریت جهانی انرژی نیز اعلام کرد که به‌طور متوسط مصرف انرژی در ایران هر ۱۰ سال نزدیک به دو برابر افزایش می‌یابد و چون بیش از ۹۰ درصد آن حاصل سوخت فسیلی است، دی اکسید کربن ناشی از احتراق سهم عمده‌ای در آلودگی هوا دارند. ما در یک ماراتن تولید آلاینده‌ها شرکت کرده‌ایم و تهران چنان پیشی گرفته است که اندازه‌گیری‌های ثبت‌شده سازمان هواشناسی و کنترل ترافیک تهران نشان می‌دهد در ۲۰ سال اخیر تعداد روزهای پاک به اندازه روزهای یک سال نبوده‌اند.

تخریب فضاهای سبز و ییلاقی و تغییر کاربری به هتل، آپارتمان‌سازی و مراکز خرید که در ۱۰ سال اخیر اتفاق افتاد امروز نتایج و آثارش را نشان می‌دهد. همچنین باید استان خوزستان و شهر اهواز را به فهرست افزود که در چند سال گذشته جزو ۵ شهر آلوده جهان بود. همینطور شهرهایی از استان سیستان و بلوچستان و تبریز که به سبب عوامل انسانی و یا جغرافیایی روزهای زیادی از سال را با آلودگی هوا تجربه کرده‌اند.

از آنجا که آسیب‌های طبیعی چون زنجیره‌ای به هم متصل است، طبیعی خواهد بود که با خشکسالی و بیابان‌زایی علاوه بر ترد و خشک‌شدن خاک و افزایش بادهای غبارآور، مهاجرت و حاشیه‌نشینی و افزایش جمعیت شهرهایی که قطب اقتصادی به‌شمار می‌آیند نیز به‌وجود می‌آید و نتیجه‌اش می‌شود افزایش خودرو و شهرک‌های صنعتی کم‌جان و فاقد زیرساخت زیست‌محیطی سالم.در اصفهان به‌طور مثال در روزهای ۲۰ تا ۲۵ آذرماه شاخص آلودگی با ذرات معلق بین ۱۶۳ تا ۱۶۵ در نوسان بود. در اراک اوضاع از این نیز دشوارتر است زیرا عوامل طبیعی و وجود بیش از ۳۰۰۰ واحد صنعتی را نیز باید به ازدیاد خودرو و حاشیه‌نشینی افزود. مشهد با وجود تجربه طولانی و به نسبت موفق در سازوکارهای شهری در ۵ سال اخیر بارها در سر لیست شهرهای آلوده ایران قرار داشته است

زیربناسازی‌های محیط زیستی در تهران بسیار ضعیف‌اند. حتی انتخاب پوشش گیاهی کمربند سبز شهری و میدان‌ها و پارک‌های موجود هم به شکلی است که در این شرایط کم‌آبی در آینده نزدیک با مشکل جدی مواجه خواهد بود و این یعنی سخت‌تر شدن اوضاع موجود. به‌گفته مسئولان شهرداری از ۱۸ میلیون تردد روزانه در تهران کمتر از ۴۰ درصد را حمل و نقل عمومی پوشش می‌دهد. این یعنی دود و آلاینده بیشتر و اشغال فضای عابرین و بلوارهای پوشیده از درخت وتصرف پیاده‌روها و اختصاص آن به ساخت پارکینگ‌های عمومی و پمپ بنزین و پل‌های هوایی به جای تعبیه ایستگاه و مسیر دوچرخه‌سواری امن. تهران تنها شهر آلوده ایران نیست. درست است که در نبود امکان تنفس سالم صدای پایتخت بلندتر شنیده می‌شود، اما حقیقت این است که دیگر جاهای ایران نیز چهره‌ی روشن و شفافی ندارد. افزایش روزهای آلوده در اصفهان و تبریز و اراک و مشهد نیز توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.

روشن است که این معضل به آب آشامیدنی هم تسری پیدا کرد. عدم دسترسی به امکانات همچنین می‌تواند خود را به هنگام رخ دادن بلایای طبیعی و دشواری جابه‌جایی و مواردی از این دست بیشتر نشان دهد. مواردی که همگی با عملکردهای سودجویانه گره خورده است. تهران شهری است که به شکل قناس گسترش یافته است. به شکلی که زمین‌های در نظر گرفته شده برای دفن یا سوزاندن زباله و یا شهرک‌های صنعتی بزرگ و یا کوچک همگی حریم قانونی خود را با فضاهای شهری و انسانی از دست داده‌اند. به‌طور مثال چندی پیش مدیرکل حفاظت محیط زیست اعلام کرد که تعداد بسیار زیادی کارگاه و کارخانه ساخت آسفالت در تهران و شهرهای حومه آن قرار دارند که به شدت آلوده‌کننده هستند. با توجه به اینکه دود و غبار و آلاینده‌های اطراف دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت همواره شاخصی برای نشان دادن میزان وارونگی هوا هستند، روشن است که چقدر این کارخانه‌ها می‌توانند در افزایش آلودگی هوا مؤثر باشند.

تا آنجا که به مدیریت وسایل نقلیه عمومی مربوط است، زمان‌بندی طولانی تردد اتوبوس‌ها و مترو با وجود انبوهی از مسافران، تعداد محدود یا بیش از حد ایستگاه‌ها و فرسودگی وسایل نقلیه همگی از عدم مدیریت صحیح و فقدان کارِ کارشناسی در این حوزه خبر می‌دهند. افزون بر این بخش بزرگی از ریه تنفسی شهر، که ییلاق‌ها و باغات ارزشمند نزدیک تهران بودند با نظر شهرداری قطعه قطعه فروخته شد و پول آن نه صرف توسعه محیط زیست شهری شد و نه کاشت درخت و باز کردن فضایی برای جان‌یابی طبیعت. زمین‌ها با تغییر کاربری و یا پرداخت جریمه‌های نقدی‌ای که به جیب شهرداری سرازیر می‌شد، انبوه‌سازی شد تا توده‌های انسانی در آپارتمان‌های سیمانی و بتونی روی هم تلنبار شدند.انبوه‌سازی و فقدان مدیریت شهری سبب شد تا شهری که ظرفیت و فضا‌سازی‌اش تنها برای زندگی حداکثر ۶ تا ۷ میلیون نفر کفاف می‌دهد امروز نزدیک به ۱۲ میلیون نفر را در خود جا دهد.

منشا آلودگی هوای تهران. به گفته شورای شهر تهران، روزانه تنها ۹۰۰ هزار جابه‌جایی با موتور در تهران انجام می‌شود و وسایل نقلیه عمومی موجود تنها برای جابه‌جایی ۵.۵ میلیون نفر در روز کافی است. با وجود نظر مثبت معاون انسانی سازمان محیط زیست به همکاری با شهرداری تهران برای رفع مشکلات آلودگی هوا، عملاً هیچ طرح دوجانبه‌ای نتوانست به داد تهران برسد. شهرداری و شورای شهر تهران در دوره‌های متفاوت با رشوه و اختلاس و مشکلاتی از این دست مستقیم و غیرمستقیم درگیر بوده‌اند. این هدر رفتن بودجه در حالی است که ناوگان حمل و نقل تهران سال‌ها است توسعه قابل توجهی نداشته است. مینی‌بوس‌های فرسوده‌ی بسیاری در تهران تردد می‌کنند و خط متروی آن هنوز مناطق بسیاری از مرکز و حاشیه را پوشش نمی‌دهد.

تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران ناشی از سوخت اتومبیل‌هاست. به عبارت دیگر باید گفت تجربه این سال‌ها نتوانسته است مشکلی از هوای تهران را حل کند. طرح سه رنگ زرد و سبز و قرمز نیز که مربوط به کنترل کیفیت و معاینه فنی موتورها بود تنها می‌تواند دود اگزوزها را کنترل کند. این طرح نیز به دلایلی دیگر متوقف شد: کنترل کیفی موتورسیکلت‌ها و تک تک خودروها بسیار زمان‌بر و هزینه‌بردار بود و از طرفی بسیاری از تولیدات خودروهای داخلی بی‌توجه به سال تولید و برگ ضمانت از محل تولید دچار نقص فنی هستند که در نهایت منجر به بد سوختن بنزین، فیلتر نشدن و به تله‌اندازی بقایای سوخت در اگزوز خودرو می‌شوند. به این دلایل معیار تسهیل‌کننده‌ای برای کنترل کیفیت دود وجود نخواهد داشت و به این ترتیب طرح مصوب دولت در اوایل اردیبهشت‌ماه امسال که بر یکپارچه‌سازی معاینه فنی و دریافت کارت سلامت خودرو تأکید داشت به مرحله اجرایی و عملیاتی نرسید .

مسئولان هم هر از چند طرحی تازه رو می‌کنند؛ طرح‌هایی که تا امروز هیچ کدام روزنه‌ای هم به هوای پاک نگشوده است. همین یک ماه پیش بود که نماینده پلیس راهنمایی و رانندگی تهران اعلام کرد که طرح زوج و فرد کردن تردد ماشین‌ها کارآمد نبوده است. این در حالی بود که سازمان محیط زیست با ادامه آن موافق بود. دامنه بحث به نیروی انتظامی و پلیس راهور کشید و در نهایت طرح ناکارآمد ارزیابی شد.

زمستان به زمستان که می‌رسد، مردم نفس‌شان را حبس می‌کنند، بچه‌ها از تعطیلی مدارس شاد می‌شوند، شهروندان ماسک‌ها را در می‌آورند، هوا وارانه و چشم‌اندازها تیره می‌شود و البته خیلی‌ها هم جدی جدی جان می‌دهند: اینجا تهران است، جایی که آلودگی سالانه جان ۴۰۰۰ تن را می‌گیرد.

انگار تو سوئیس یا لوکزامبورگ نشستن! جمع کنین این مسخره با زییا رو !

انگار تو سوئیس یا لوکزامبورگ نشستن! جمع کنین این مسخره با زییا رو !

زمستان به زمستان که می‌رسد، مردم نفس‌شان را حبس می‌کنند، بچه‌ها از تعطیلی مدارس شاد می‌شوند، شهروندان ماسک‌ها را در می‌آورند، هوا وارانه و چشم‌اندازها تیره می‌شود و البته خیلی‌ها هم جدی جدی جان می‌دهند: اینجا تهران است، جایی که آلودگی سالانه جان ۴۰۰۰ تن را می‌گیرد.

مسئولان هم هر از چند طرحی تازه رو می‌کنند؛ طرح‌هایی که تا امروز هیچ کدام روزنه‌ای هم به هوای پاک نگشوده است. همین یک ماه پیش بود که نماینده پلیس راهنمایی و رانندگی تهران اعلام کرد که طرح زوج و فرد کردن تردد ماشین‌ها کارآمد نبوده است. این در حالی بود که سازمان محیط زیست با ادامه آن موافق بود. دامنه بحث به نیروی انتظامی و پلیس راهور کشید و در نهایت طرح ناکارآمد ارزیابی شد.

تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران ناشی از سوخت اتومبیل‌هاست. به عبارت دیگر باید گفت تجربه این سال‌ها نتوانسته است مشکلی از هوای تهران را حل کند. طرح سه رنگ زرد و سبز و قرمز نیز که مربوط به کنترل کیفیت و معاینه فنی موتورها بود تنها می‌تواند دود اگزوزها را کنترل کند. این طرح نیز به دلایلی دیگر متوقف شد: کنترل کیفی موتورسیکلت‌ها و تک تک خودروها بسیار زمان‌بر و هزینه‌بردار بود و از طرفی بسیاری از تولیدات خودروهای داخلی بی‌توجه به سال تولید و برگ ضمانت از محل تولید دچار نقص فنی هستند که در نهایت منجر به بد سوختن بنزین، فیلتر نشدن و به تله‌اندازی بقایای سوخت در اگزوز خودرو می‌شوند. به این دلایل معیار تسهیل‌کننده‌ای برای کنترل کیفیت دود وجود نخواهد داشت و به این ترتیب طرح مصوب دولت در اوایل اردیبهشت‌ماه امسال که بر یکپارچه‌سازی معاینه فنی و دریافت کارت سلامت خودرو تأکید داشت به مرحله اجرایی و عملیاتی نرسید .

منشا آلودگی هوای تهران. به گفته شورای شهر تهران، روزانه تنها ۹۰۰ هزار جابه‌جایی با موتور در تهران انجام می‌شود و وسایل نقلیه عمومی موجود تنها برای جابه‌جایی ۵.۵ میلیون نفر در روز کافی است. با وجود نظر مثبت معاون انسانی سازمان محیط زیست به همکاری با شهرداری تهران برای رفع مشکلات آلودگی هوا، عملاً هیچ طرح دوجانبه‌ای نتوانست به داد تهران برسد. شهرداری و شورای شهر تهران در دوره‌های متفاوت با رشوه و اختلاس و مشکلاتی از این دست مستقیم و غیرمستقیم درگیر بوده‌اند. این هدر رفتن بودجه در حالی است که ناوگان حمل و نقل تهران سال‌ها است توسعه قابل توجهی نداشته است. مینی‌بوس‌های فرسوده‌ی بسیاری در تهران تردد می‌کنند و خط متروی آن هنوز مناطق بسیاری از مرکز و حاشیه را پوشش نمی‌دهد.

تا آنجا که به مدیریت وسایل نقلیه عمومی مربوط است، زمان‌بندی طولانی تردد اتوبوس‌ها و مترو با وجود انبوهی از مسافران، تعداد محدود یا بیش از حد ایستگاه‌ها و فرسودگی وسایل نقلیه همگی از عدم مدیریت صحیح و فقدان کارِ کارشناسی در این حوزه خبر می‌دهند. افزون بر این بخش بزرگی از ریه تنفسی شهر، که ییلاق‌ها و باغات ارزشمند نزدیک تهران بودند با نظر شهرداری قطعه قطعه فروخته شد و پول آن نه صرف توسعه محیط زیست شهری شد و نه کاشت درخت و باز کردن فضایی برای جان‌یابی طبیعت. زمین‌ها با تغییر کاربری و یا پرداخت جریمه‌های نقدی‌ای که به جیب شهرداری سرازیر می‌شد، انبوه‌سازی شد تا توده‌های انسانی در آپارتمان‌های سیمانی و بتونی روی هم تلنبار شدند.انبوه‌سازی و فقدان مدیریت شهری سبب شد تا شهری که ظرفیت و فضا‌سازی‌اش تنها برای زندگی حداکثر ۶ تا ۷ میلیون نفر کفاف می‌دهد امروز نزدیک به ۱۲ میلیون نفر را در خود جا دهد.

روشن است که این معضل به آب آشامیدنی هم تسری پیدا کرد. عدم دسترسی به امکانات همچنین می‌تواند خود را به هنگام رخ دادن بلایای طبیعی و دشواری جابه‌جایی و مواردی از این دست بیشتر نشان دهد. مواردی که همگی با عملکردهای سودجویانه گره خورده است. تهران شهری است که به شکل قناس گسترش یافته است. به شکلی که زمین‌های در نظر گرفته شده برای دفن یا سوزاندن زباله و یا شهرک‌های صنعتی بزرگ و یا کوچک همگی حریم قانونی خود را با فضاهای شهری و انسانی از دست داده‌اند. به‌طور مثال چندی پیش مدیرکل حفاظت محیط زیست اعلام کرد که تعداد بسیار زیادی کارگاه و کارخانه ساخت آسفالت در تهران و شهرهای حومه آن قرار دارند که به شدت آلوده‌کننده هستند. با توجه به اینکه دود و غبار و آلاینده‌های اطراف دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت همواره شاخصی برای نشان دادن میزان وارونگی هوا هستند، روشن است که چقدر این کارخانه‌ها می‌توانند در افزایش آلودگی هوا مؤثر باشند.

زیربناسازی‌های محیط زیستی در تهران بسیار ضعیف‌اند. حتی انتخاب پوشش گیاهی کمربند سبز شهری و میدان‌ها و پارک‌های موجود هم به شکلی است که در این شرایط کم‌آبی در آینده نزدیک با مشکل جدی مواجه خواهد بود و این یعنی سخت‌تر شدن اوضاع موجود. به‌گفته مسئولان شهرداری از ۱۸ میلیون تردد روزانه در تهران کمتر از ۴۰ درصد را حمل و نقل عمومی پوشش می‌دهد. این یعنی دود و آلاینده بیشتر و اشغال فضای عابرین و بلوارهای پوشیده از درخت وتصرف پیاده‌روها و اختصاص آن به ساخت پارکینگ‌های عمومی و پمپ بنزین و پل‌های هوایی به جای تعبیه ایستگاه و مسیر دوچرخه‌سواری امن. تهران تنها شهر آلوده ایران نیست. درست است که در نبود امکان تنفس سالم صدای پایتخت بلندتر شنیده می‌شود، اما حقیقت این است که دیگر جاهای ایران نیز چهره‌ی روشن و شفافی ندارد. افزایش روزهای آلوده در اصفهان و تبریز و اراک و مشهد نیز توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.

از آنجا که آسیب‌های طبیعی چون زنجیره‌ای به هم متصل است، طبیعی خواهد بود که با خشکسالی و بیابان‌زایی علاوه بر ترد و خشک‌شدن خاک و افزایش بادهای غبارآور، مهاجرت و حاشیه‌نشینی و افزایش جمعیت شهرهایی که قطب اقتصادی به‌شمار می‌آیند نیز به‌وجود می‌آید و نتیجه‌اش می‌شود افزایش خودرو و شهرک‌های صنعتی کم‌جان و فاقد زیرساخت زیست‌محیطی سالم.در اصفهان به‌طور مثال در روزهای ۲۰ تا ۲۵ آذرماه شاخص آلودگی با ذرات معلق بین ۱۶۳ تا ۱۶۵ در نوسان بود. در اراک اوضاع از این نیز دشوارتر است زیرا عوامل طبیعی و وجود بیش از ۳۰۰۰ واحد صنعتی را نیز باید به ازدیاد خودرو و حاشیه‌نشینی افزود. مشهد با وجود تجربه طولانی و به نسبت موفق در سازوکارهای شهری در ۵ سال اخیر بارها در سر لیست شهرهای آلوده ایران قرار داشته است

تخریب فضاهای سبز و ییلاقی و تغییر کاربری به هتل، آپارتمان‌سازی و مراکز خرید که در ۱۰ سال اخیر اتفاق افتاد امروز نتایج و آثارش را نشان می‌دهد. همچنین باید استان خوزستان و شهر اهواز را به فهرست افزود که در چند سال گذشته جزو ۵ شهر آلوده جهان بود. همینطور شهرهایی از استان سیستان و بلوچستان و تبریز که به سبب عوامل انسانی و یا جغرافیایی روزهای زیادی از سال را با آلودگی هوا تجربه کرده‌اند.

شبکه خبری آلمانی دویچه وله می‌نویسد در سال ۲۰۱۲ میزان بنزن موجود در هوای تهران ۶ تا ۱۰ برابر استاندارد جهانی بود. همچنین میزان ازبست یعنی ذرات نوعی سیلیکات که پنبه نسوز هم گفته می‌شود و در برخی بخش‌های موتور ماشین و یا لنت ترمز به کار می‌رود، گاه تا ۱۰۰ برابر استاندار جهانی می‌رسد.به این ترتیب برای غلظت آلاینده‌های موجود در هوای تهران، عددی معادل ۵ تا ۷ برابر به نظر منطقی می‌آید. از طرفی ما در میان کشورهای اپک بالاترین مصرف کننده انرژی هستیم. سازمان آمار و مدیریت جهانی انرژی نیز اعلام کرد که به‌طور متوسط مصرف انرژی در ایران هر ۱۰ سال نزدیک به دو برابر افزایش می‌یابد و چون بیش از ۹۰ درصد آن حاصل سوخت فسیلی است، دی اکسید کربن ناشی از احتراق سهم عمده‌ای در آلودگی هوا دارند. ما در یک ماراتن تولید آلاینده‌ها شرکت کرده‌ایم و تهران چنان پیشی گرفته است که اندازه‌گیری‌های ثبت‌شده سازمان هواشناسی و کنترل ترافیک تهران نشان می‌دهد در ۲۰ سال اخیر تعداد روزهای پاک به اندازه روزهای یک سال نبوده‌اند.

تا میتونید سر خودتون و سر مردم کلاه بگذارید!!! اما هر بی لیاقتی و کلاهبرداری و کمدی و شیادی و رمالی سرانجامی داره! اون روز به زودی خواهد رسید که سوراخ موش هم پیدا نخواهید کرد!

آمدیم چهارتا خبر بخونیم حال کنیم !! چقدر تو ززززززززز میزنی

افکار عمومی (امیدواربود با رفتن ضرغامی نگاه سیاسی و جناحی کنار گذاشته شود)من که بعداز 37سال مغزاین(افکارعمومی)3,کارمیکند,همینه.بابا,مسئول کل این اختلافات و برهم زدن سخنرانیها و و وشخص خامنه ائی هست.یکی لز مدیرانیکه انتخابش بعهده رهبر است,ریاست سدا و صیماهست اینها بدون اجازه رهبر حتی حق ندارند با زنشان مزاح بکنند.این (افکارعمومی)کی بیدارمیشود,فقط (شیطان بزرگ)میداند

آمدیم چهارتا خبر بخونیم حال کنیم !! چقدر تو ززززززززز میزنی

زمستان به زمستان که می‌رسد، مردم نفس‌شان را حبس می‌کنند، بچه‌ها از تعطیلی مدارس شاد می‌شوند، شهروندان ماسک‌ها را در می‌آورند، هوا وارانه و چشم‌اندازها تیره می‌شود و البته خیلی‌ها هم جدی جدی جان می‌دهند: اینجا تهران است، جایی که آلودگی سالانه جان ۴۰۰۰ تن را می‌گیرد.

تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران ناشی از سوخت اتومبیل‌هاست. به عبارت دیگر باید گفت تجربه این سال‌ها نتوانسته است مشکلی از هوای تهران را حل کند. طرح سه رنگ زرد و سبز و قرمز نیز که مربوط به کنترل کیفیت و معاینه فنی موتورها بود تنها می‌تواند دود اگزوزها را کنترل کند. این طرح نیز به دلایلی دیگر متوقف شد: کنترل کیفی موتورسیکلت‌ها و تک تک خودروها بسیار زمان‌بر و هزینه‌بردار بود و از طرفی بسیاری از تولیدات خودروهای داخلی بی‌توجه به سال تولید و برگ ضمانت از محل تولید دچار نقص فنی هستند که در نهایت منجر به بد سوختن بنزین، فیلتر نشدن و به تله‌اندازی بقایای سوخت در اگزوز خودرو می‌شوند. به این دلایل معیار تسهیل‌کننده‌ای برای کنترل کیفیت دود وجود نخواهد داشت و به این ترتیب طرح مصوب دولت در اوایل اردیبهشت‌ماه امسال که بر یکپارچه‌سازی معاینه فنی و دریافت کارت سلامت خودرو تأکید داشت به مرحله اجرایی و عملیاتی نرسید .

افکار عمومی (امیدواربود با رفتن ضرغامی نگاه سیاسی و جناحی کنار گذاشته شود)من که بعداز 37سال مغزاین(افکارعمومی)3,کارمیکند,همینه.بابا,مسئول کل این اختلافات و برهم زدن سخنرانیها و و وشخص خامنه ائی هست.یکی لز مدیرانیکه انتخابش بعهده رهبر است,ریاست سدا و صیماهست اینها بدون اجازه رهبر حتی حق ندارند با زنشان مزاح بکنند.این (افکارعمومی)کی بیدارمیشود,فقط (شیطان بزرگ)میداند

مسئولان هم هر از چند طرحی تازه رو می‌کنند؛ طرح‌هایی که تا امروز هیچ کدام روزنه‌ای هم به هوای پاک نگشوده است. همین یک ماه پیش بود که نماینده پلیس راهنمایی و رانندگی تهران اعلام کرد که طرح زوج و فرد کردن تردد ماشین‌ها کارآمد نبوده است. این در حالی بود که سازمان محیط زیست با ادامه آن موافق بود. دامنه بحث به نیروی انتظامی و پلیس راهور کشید و در نهایت طرح ناکارآمد ارزیابی شد.

تا آنجا که به مدیریت وسایل نقلیه عمومی مربوط است، زمان‌بندی طولانی تردد اتوبوس‌ها و مترو با وجود انبوهی از مسافران، تعداد محدود یا بیش از حد ایستگاه‌ها و فرسودگی وسایل نقلیه همگی از عدم مدیریت صحیح و فقدان کارِ کارشناسی در این حوزه خبر می‌دهند. افزون بر این بخش بزرگی از ریه تنفسی شهر، که ییلاق‌ها و باغات ارزشمند نزدیک تهران بودند با نظر شهرداری قطعه قطعه فروخته شد و پول آن نه صرف توسعه محیط زیست شهری شد و نه کاشت درخت و باز کردن فضایی برای جان‌یابی طبیعت. زمین‌ها با تغییر کاربری و یا پرداخت جریمه‌های نقدی‌ای که به جیب شهرداری سرازیر می‌شد، انبوه‌سازی شد تا توده‌های انسانی در آپارتمان‌های سیمانی و بتونی روی هم تلنبار شدند.انبوه‌سازی و فقدان مدیریت شهری سبب شد تا شهری که ظرفیت و فضا‌سازی‌اش تنها برای زندگی حداکثر ۶ تا ۷ میلیون نفر کفاف می‌دهد امروز نزدیک به ۱۲ میلیون نفر را در خود جا دهد.

روشن است که این معضل به آب آشامیدنی هم تسری پیدا کرد. عدم دسترسی به امکانات همچنین می‌تواند خود را به هنگام رخ دادن بلایای طبیعی و دشواری جابه‌جایی و مواردی از این دست بیشتر نشان دهد. مواردی که همگی با عملکردهای سودجویانه گره خورده است. تهران شهری است که به شکل قناس گسترش یافته است. به شکلی که زمین‌های در نظر گرفته شده برای دفن یا سوزاندن زباله و یا شهرک‌های صنعتی بزرگ و یا کوچک همگی حریم قانونی خود را با فضاهای شهری و انسانی از دست داده‌اند. به‌طور مثال چندی پیش مدیرکل حفاظت محیط زیست اعلام کرد که تعداد بسیار زیادی کارگاه و کارخانه ساخت آسفالت در تهران و شهرهای حومه آن قرار دارند که به شدت آلوده‌کننده هستند. با توجه به اینکه دود و غبار و آلاینده‌های اطراف دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت همواره شاخصی برای نشان دادن میزان وارونگی هوا هستند، روشن است که چقدر این کارخانه‌ها می‌توانند در افزایش آلودگی هوا مؤثر باشند.

زیربناسازی‌های محیط زیستی در تهران بسیار ضعیف‌اند. حتی انتخاب پوشش گیاهی کمربند سبز شهری و میدان‌ها و پارک‌های موجود هم به شکلی است که در این شرایط کم‌آبی در آینده نزدیک با مشکل جدی مواجه خواهد بود و این یعنی سخت‌تر شدن اوضاع موجود. به‌گفته مسئولان شهرداری از ۱۸ میلیون تردد روزانه در تهران کمتر از ۴۰ درصد را حمل و نقل عمومی پوشش می‌دهد. این یعنی دود و آلاینده بیشتر و اشغال فضای عابرین و بلوارهای پوشیده از درخت وتصرف پیاده‌روها و اختصاص آن به ساخت پارکینگ‌های عمومی و پمپ بنزین و پل‌های هوایی به جای تعبیه ایستگاه و مسیر دوچرخه‌سواری امن. تهران تنها شهر آلوده ایران نیست. درست است که در نبود امکان تنفس سالم صدای پایتخت بلندتر شنیده می‌شود، اما حقیقت این است که دیگر جاهای ایران نیز چهره‌ی روشن و شفافی ندارد. افزایش روزهای آلوده در اصفهان و تبریز و اراک و مشهد نیز توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.

تا میتونید سر خودتون و سر مردم کلاه بگذارید!!! اما هر بی لیاقتی و کلاهبرداری و کمدی و شیادی و رمالی سرانجامی داره! اون روز به زودی خواهد رسید که سوراخ موش هم پیدا نخواهید کرد!

از آنجا که آسیب‌های طبیعی چون زنجیره‌ای به هم متصل است، طبیعی خواهد بود که با خشکسالی و بیابان‌زایی علاوه بر ترد و خشک‌شدن خاک و افزایش بادهای غبارآور، مهاجرت و حاشیه‌نشینی و افزایش جمعیت شهرهایی که قطب اقتصادی به‌شمار می‌آیند نیز به‌وجود می‌آید و نتیجه‌اش می‌شود افزایش خودرو و شهرک‌های صنعتی کم‌جان و فاقد زیرساخت زیست‌محیطی سالم.در اصفهان به‌طور مثال در روزهای ۲۰ تا ۲۵ آذرماه شاخص آلودگی با ذرات معلق بین ۱۶۳ تا ۱۶۵ در نوسان بود. در اراک اوضاع از این نیز دشوارتر است زیرا عوامل طبیعی و وجود بیش از ۳۰۰۰ واحد صنعتی را نیز باید به ازدیاد خودرو و حاشیه‌نشینی افزود. مشهد با وجود تجربه طولانی و به نسبت موفق در سازوکارهای شهری در ۵ سال اخیر بارها در سر لیست شهرهای آلوده ایران قرار داشته است

شبکه خبری آلمانی دویچه وله می‌نویسد در سال ۲۰۱۲ میزان بنزن موجود در هوای تهران ۶ تا ۱۰ برابر استاندارد جهانی بود. همچنین میزان ازبست یعنی ذرات نوعی سیلیکات که پنبه نسوز هم گفته می‌شود و در برخی بخش‌های موتور ماشین و یا لنت ترمز به کار می‌رود، گاه تا ۱۰۰ برابر استاندار جهانی می‌رسد.به این ترتیب برای غلظت آلاینده‌های موجود در هوای تهران، عددی معادل ۵ تا ۷ برابر به نظر منطقی می‌آید. از طرفی ما در میان کشورهای اپک بالاترین مصرف کننده انرژی هستیم. سازمان آمار و مدیریت جهانی انرژی نیز اعلام کرد که به‌طور متوسط مصرف انرژی در ایران هر ۱۰ سال نزدیک به دو برابر افزایش می‌یابد و چون بیش از ۹۰ درصد آن حاصل سوخت فسیلی است، دی اکسید کربن ناشی از احتراق سهم عمده‌ای در آلودگی هوا دارند. ما در یک ماراتن تولید آلاینده‌ها شرکت کرده‌ایم و تهران چنان پیشی گرفته است که اندازه‌گیری‌های ثبت‌شده سازمان هواشناسی و کنترل ترافیک تهران نشان می‌دهد در ۲۰ سال اخیر تعداد روزهای پاک به اندازه روزهای یک سال نبوده‌اند.

منشا آلودگی هوای تهران. به گفته شورای شهر تهران، روزانه تنها ۹۰۰ هزار جابه‌جایی با موتور در تهران انجام می‌شود و وسایل نقلیه عمومی موجود تنها برای جابه‌جایی ۵.۵ میلیون نفر در روز کافی است. با وجود نظر مثبت معاون انسانی سازمان محیط زیست به همکاری با شهرداری تهران برای رفع مشکلات آلودگی هوا، عملاً هیچ طرح دوجانبه‌ای نتوانست به داد تهران برسد. شهرداری و شورای شهر تهران در دوره‌های متفاوت با رشوه و اختلاس و مشکلاتی از این دست مستقیم و غیرمستقیم درگیر بوده‌اند. این هدر رفتن بودجه در حالی است که ناوگان حمل و نقل تهران سال‌ها است توسعه قابل توجهی نداشته است. مینی‌بوس‌های فرسوده‌ی بسیاری در تهران تردد می‌کنند و خط متروی آن هنوز مناطق بسیاری از مرکز و حاشیه را پوشش نمی‌دهد.

تخریب فضاهای سبز و ییلاقی و تغییر کاربری به هتل، آپارتمان‌سازی و مراکز خرید که در ۱۰ سال اخیر اتفاق افتاد امروز نتایج و آثارش را نشان می‌دهد. همچنین باید استان خوزستان و شهر اهواز را به فهرست افزود که در چند سال گذشته جزو ۵ شهر آلوده جهان بود. همینطور شهرهایی از استان سیستان و بلوچستان و تبریز که به سبب عوامل انسانی و یا جغرافیایی روزهای زیادی از سال را با آلودگی هوا تجربه کرده‌اند.

انگار تو سوئیس یا لوکزامبورگ نشستن! جمع کنین این مسخره با زییا رو !

انگار تو سوئیس یا لوکزامبورگ نشستن! جمع کنین این مسخره با زییا رو !

تخریب فضاهای سبز و ییلاقی و تغییر کاربری به هتل، آپارتمان‌سازی و مراکز خرید که در ۱۰ سال اخیر اتفاق افتاد امروز نتایج و آثارش را نشان می‌دهد. همچنین باید استان خوزستان و شهر اهواز را به فهرست افزود که در چند سال گذشته جزو ۵ شهر آلوده جهان بود. همینطور شهرهایی از استان سیستان و بلوچستان و تبریز که به سبب عوامل انسانی و یا جغرافیایی روزهای زیادی از سال را با آلودگی هوا تجربه کرده‌اند.

منشا آلودگی هوای تهران. به گفته شورای شهر تهران، روزانه تنها ۹۰۰ هزار جابه‌جایی با موتور در تهران انجام می‌شود و وسایل نقلیه عمومی موجود تنها برای جابه‌جایی ۵.۵ میلیون نفر در روز کافی است. با وجود نظر مثبت معاون انسانی سازمان محیط زیست به همکاری با شهرداری تهران برای رفع مشکلات آلودگی هوا، عملاً هیچ طرح دوجانبه‌ای نتوانست به داد تهران برسد. شهرداری و شورای شهر تهران در دوره‌های متفاوت با رشوه و اختلاس و مشکلاتی از این دست مستقیم و غیرمستقیم درگیر بوده‌اند. این هدر رفتن بودجه در حالی است که ناوگان حمل و نقل تهران سال‌ها است توسعه قابل توجهی نداشته است. مینی‌بوس‌های فرسوده‌ی بسیاری در تهران تردد می‌کنند و خط متروی آن هنوز مناطق بسیاری از مرکز و حاشیه را پوشش نمی‌دهد.

شبکه خبری آلمانی دویچه وله می‌نویسد در سال ۲۰۱۲ میزان بنزن موجود در هوای تهران ۶ تا ۱۰ برابر استاندارد جهانی بود. همچنین میزان ازبست یعنی ذرات نوعی سیلیکات که پنبه نسوز هم گفته می‌شود و در برخی بخش‌های موتور ماشین و یا لنت ترمز به کار می‌رود، گاه تا ۱۰۰ برابر استاندار جهانی می‌رسد.به این ترتیب برای غلظت آلاینده‌های موجود در هوای تهران، عددی معادل ۵ تا ۷ برابر به نظر منطقی می‌آید. از طرفی ما در میان کشورهای اپک بالاترین مصرف کننده انرژی هستیم. سازمان آمار و مدیریت جهانی انرژی نیز اعلام کرد که به‌طور متوسط مصرف انرژی در ایران هر ۱۰ سال نزدیک به دو برابر افزایش می‌یابد و چون بیش از ۹۰ درصد آن حاصل سوخت فسیلی است، دی اکسید کربن ناشی از احتراق سهم عمده‌ای در آلودگی هوا دارند. ما در یک ماراتن تولید آلاینده‌ها شرکت کرده‌ایم و تهران چنان پیشی گرفته است که اندازه‌گیری‌های ثبت‌شده سازمان هواشناسی و کنترل ترافیک تهران نشان می‌دهد در ۲۰ سال اخیر تعداد روزهای پاک به اندازه روزهای یک سال نبوده‌اند.

از آنجا که آسیب‌های طبیعی چون زنجیره‌ای به هم متصل است، طبیعی خواهد بود که با خشکسالی و بیابان‌زایی علاوه بر ترد و خشک‌شدن خاک و افزایش بادهای غبارآور، مهاجرت و حاشیه‌نشینی و افزایش جمعیت شهرهایی که قطب اقتصادی به‌شمار می‌آیند نیز به‌وجود می‌آید و نتیجه‌اش می‌شود افزایش خودرو و شهرک‌های صنعتی کم‌جان و فاقد زیرساخت زیست‌محیطی سالم.در اصفهان به‌طور مثال در روزهای ۲۰ تا ۲۵ آذرماه شاخص آلودگی با ذرات معلق بین ۱۶۳ تا ۱۶۵ در نوسان بود. در اراک اوضاع از این نیز دشوارتر است زیرا عوامل طبیعی و وجود بیش از ۳۰۰۰ واحد صنعتی را نیز باید به ازدیاد خودرو و حاشیه‌نشینی افزود. مشهد با وجود تجربه طولانی و به نسبت موفق در سازوکارهای شهری در ۵ سال اخیر بارها در سر لیست شهرهای آلوده ایران قرار داشته است

روشن است که این معضل به آب آشامیدنی هم تسری پیدا کرد. عدم دسترسی به امکانات همچنین می‌تواند خود را به هنگام رخ دادن بلایای طبیعی و دشواری جابه‌جایی و مواردی از این دست بیشتر نشان دهد. مواردی که همگی با عملکردهای سودجویانه گره خورده است. تهران شهری است که به شکل قناس گسترش یافته است. به شکلی که زمین‌های در نظر گرفته شده برای دفن یا سوزاندن زباله و یا شهرک‌های صنعتی بزرگ و یا کوچک همگی حریم قانونی خود را با فضاهای شهری و انسانی از دست داده‌اند. به‌طور مثال چندی پیش مدیرکل حفاظت محیط زیست اعلام کرد که تعداد بسیار زیادی کارگاه و کارخانه ساخت آسفالت در تهران و شهرهای حومه آن قرار دارند که به شدت آلوده‌کننده هستند. با توجه به اینکه دود و غبار و آلاینده‌های اطراف دودکش‌های کارخانه‌های آسفالت همواره شاخصی برای نشان دادن میزان وارونگی هوا هستند، روشن است که چقدر این کارخانه‌ها می‌توانند در افزایش آلودگی هوا مؤثر باشند.

تا آنجا که به مدیریت وسایل نقلیه عمومی مربوط است، زمان‌بندی طولانی تردد اتوبوس‌ها و مترو با وجود انبوهی از مسافران، تعداد محدود یا بیش از حد ایستگاه‌ها و فرسودگی وسایل نقلیه همگی از عدم مدیریت صحیح و فقدان کارِ کارشناسی در این حوزه خبر می‌دهند. افزون بر این بخش بزرگی از ریه تنفسی شهر، که ییلاق‌ها و باغات ارزشمند نزدیک تهران بودند با نظر شهرداری قطعه قطعه فروخته شد و پول آن نه صرف توسعه محیط زیست شهری شد و نه کاشت درخت و باز کردن فضایی برای جان‌یابی طبیعت. زمین‌ها با تغییر کاربری و یا پرداخت جریمه‌های نقدی‌ای که به جیب شهرداری سرازیر می‌شد، انبوه‌سازی شد تا توده‌های انسانی در آپارتمان‌های سیمانی و بتونی روی هم تلنبار شدند.انبوه‌سازی و فقدان مدیریت شهری سبب شد تا شهری که ظرفیت و فضا‌سازی‌اش تنها برای زندگی حداکثر ۶ تا ۷ میلیون نفر کفاف می‌دهد امروز نزدیک به ۱۲ میلیون نفر را در خود جا دهد.

زیربناسازی‌های محیط زیستی در تهران بسیار ضعیف‌اند. حتی انتخاب پوشش گیاهی کمربند سبز شهری و میدان‌ها و پارک‌های موجود هم به شکلی است که در این شرایط کم‌آبی در آینده نزدیک با مشکل جدی مواجه خواهد بود و این یعنی سخت‌تر شدن اوضاع موجود. به‌گفته مسئولان شهرداری از ۱۸ میلیون تردد روزانه در تهران کمتر از ۴۰ درصد را حمل و نقل عمومی پوشش می‌دهد. این یعنی دود و آلاینده بیشتر و اشغال فضای عابرین و بلوارهای پوشیده از درخت وتصرف پیاده‌روها و اختصاص آن به ساخت پارکینگ‌های عمومی و پمپ بنزین و پل‌های هوایی به جای تعبیه ایستگاه و مسیر دوچرخه‌سواری امن. تهران تنها شهر آلوده ایران نیست. درست است که در نبود امکان تنفس سالم صدای پایتخت بلندتر شنیده می‌شود، اما حقیقت این است که دیگر جاهای ایران نیز چهره‌ی روشن و شفافی ندارد. افزایش روزهای آلوده در اصفهان و تبریز و اراک و مشهد نیز توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.

تا میتونید سر خودتون و سر مردم کلاه بگذارید!!! اما هر بی لیاقتی و کلاهبرداری و کمدی و شیادی و رمالی سرانجامی داره! اون روز به زودی خواهد رسید که سوراخ موش هم پیدا نخواهید کرد!

مسئولان هم هر از چند طرحی تازه رو می‌کنند؛ طرح‌هایی که تا امروز هیچ کدام روزنه‌ای هم به هوای پاک نگشوده است. همین یک ماه پیش بود که نماینده پلیس راهنمایی و رانندگی تهران اعلام کرد که طرح زوج و فرد کردن تردد ماشین‌ها کارآمد نبوده است. این در حالی بود که سازمان محیط زیست با ادامه آن موافق بود. دامنه بحث به نیروی انتظامی و پلیس راهور کشید و در نهایت طرح ناکارآمد ارزیابی شد.

تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد آلودگی هوای تهران ناشی از سوخت اتومبیل‌هاست. به عبارت دیگر باید گفت تجربه این سال‌ها نتوانسته است مشکلی از هوای تهران را حل کند. طرح سه رنگ زرد و سبز و قرمز نیز که مربوط به کنترل کیفیت و معاینه فنی موتورها بود تنها می‌تواند دود اگزوزها را کنترل کند. این طرح نیز به دلایلی دیگر متوقف شد: کنترل کیفی موتورسیکلت‌ها و تک تک خودروها بسیار زمان‌بر و هزینه‌بردار بود و از طرفی بسیاری از تولیدات خودروهای داخلی بی‌توجه به سال تولید و برگ ضمانت از محل تولید دچار نقص فنی هستند که در نهایت منجر به بد سوختن بنزین، فیلتر نشدن و به تله‌اندازی بقایای سوخت در اگزوز خودرو می‌شوند. به این دلایل معیار تسهیل‌کننده‌ای برای کنترل کیفیت دود وجود نخواهد داشت و به این ترتیب طرح مصوب دولت در اوایل اردیبهشت‌ماه امسال که بر یکپارچه‌سازی معاینه فنی و دریافت کارت سلامت خودرو تأکید داشت به مرحله اجرایی و عملیاتی نرسید .

افکار عمومی (امیدواربود با رفتن ضرغامی نگاه سیاسی و جناحی کنار گذاشته شود)من که بعداز 37سال مغزاین(افکارعمومی)3,کارمیکند,همینه.بابا,مسئول کل این اختلافات و برهم زدن سخنرانیها و و وشخص خامنه ائی هست.یکی لز مدیرانیکه انتخابش بعهده رهبر است,ریاست سدا و صیماهست اینها بدون اجازه رهبر حتی حق ندارند با زنشان مزاح بکنند.این (افکارعمومی)کی بیدارمیشود,فقط (شیطان بزرگ)میداند

زمستان به زمستان که می‌رسد، مردم نفس‌شان را حبس می‌کنند، بچه‌ها از تعطیلی مدارس شاد می‌شوند، شهروندان ماسک‌ها را در می‌آورند، هوا وارانه و چشم‌اندازها تیره می‌شود و البته خیلی‌ها هم جدی جدی جان می‌دهند: اینجا تهران است، جایی که آلودگی سالانه جان ۴۰۰۰ تن را می‌گیرد.

آمدیم چهارتا خبر بخونیم حال کنیم !! چقدر تو ززززززززز میزنی