سپاه، وزارت نیرو و فساد در گفتگو با محسن سازگارا + ویدیو

مستقیما صحیح نیست که بروند و حزب بشوند. اما حتما باید احزاب و نیروهای سیاسی که حرف آنها را می‌زنند، پشتیبانی کنند.

یک بخش آن به فساد آغشته است. به خصوص در سال های اخیر با پروژه‌های نفت، نیرو و راه و شهرسازی دست انداخت و این سه وزارتخانه را گرفت. از بخش وزارت نیرو، سپاه درگیر بسیاری از پروژه‌های سدسازی شد. غیر از آن در دولت‌ هم قدم‌های بزرگ مد نظر است. دولت آن چنان توانایی ندارد که به سمت کارهای کوچک در درون جامعه برود. شخصا دست کم بعد از دهه اول انقلاب کاملا طرفدار واگذاری امر مردم به مردم شدم. این تجربه را در صنعت پیدا کردم. طرفدار بخش خصوصی هستم. دولت هر چه کوچکتر و محدودتر باشد، به اصطلاح دولت جفرسونی که دولت دیده نشود، زندگی راحت‌تر خواهد بود. در ایران هم فکر می‌کنم غیر از مساله فساد که به هر حال الان دولت را به طور وحشتناک فراگرفته و بخش آب و محیط‌زیست هم از آن در امان نیست، ناتوانی مدیریت دولت را هم باید اضافه کنید. دولت در ایران سازمان ناتوانی است که سر کوچک و بدن بزرگ و فربهی دارد. کارآمدی آن بسیار پایین است. متوسط عمر پروژه‌های دولت ۱۰-۱۵ سال است. در واقع بسیاری از پروژه‌ها مرده به دنیا می‌آیند. در موردی که گفتید مثلا آبخوانداری لازمه‌اش این است که دولت تغییر نگرش بدهد و در بسیاری از جاها اصلا نباشد. سیاست‌های اجرایی ِ‌دخالتی را بتواند تبدیل کند به برنامه‌ریزی و پیشتیبانی، به جای اجرا کردن بیشتر مغز باشد. دولت ما از این جهت‌ها بسیار ناتوان است.

این سپاه در زمان جنگ، نادانی‌هایی کرد مثل عملیاتی که فاو را با گذر از شط‌العرب و اروند رود گرفتند که هزاران کشته به جا گذاشت. یعنی دستگاه نادان و بی در و پیکری که گاهی تصمیمات و کارهای اشتباه‌شان به قیمت خون هزاران جوان کشور تمام شده است. ۲۶۵ هزار کشته جنگ دستکم ۲۳۰ هزار آن متعلق به شش سال و نیم بعد از فتح خرمشهر است، که سپاه فعال مایشاء‌ بود و بسیاری عملیات غلط را طراحی کرد و کاری کرد که به قیمت خون جوانان تمام شد. فکر می‌کنم همین نادانی الان نه تنها بدتر شده بلکه به فساد و پول و حرص و قدرت هم آغشته است. به شکل مخربی به ارکان مدیریتی کشور هجوم آورده است. متاسفانه کارهایی کرده مثل ماجرای سد گتوند که عالم و آدم، متخصص و عامی جمع شدند که با ساخت این سد و حتی دیوار حائل، نمک حل می‌شود و فایده ندارد. سد را ساختند و حاصلش فاجعه‌ زیست محیطی است یا ده‌ها مثال دیگر. اگر کسی دو دو تا چهار تا بکند، مساله وصل کردن خلیج فارس به دریای خزر، اساسا امر ناممکنی است برای این که متوسط ارتفاع فلات ایران ۱۱۰۰ متر است. یعنی شما اگر شما بخواهید از ۲۶ متر پایین‌تر از سطح آب‌های آزاد در دریای خزر به صفر ِ خلیج فارس کانالی وصل کنید، به لحاظ سطح ارتفاع، باید به طور متوسط ۱۱۰۰ متر عمق داشته باشید که اساسا از توان بشر خارج است و چه فایده‌ای دارد چنین کاری؟ این چه کار بیهوده‌ای است؟

 

یا این که آب از دریای خزر بیاورند برای کویر سمنان. سپاه حتی پول هم بابت آن گرفته است. باید آب را حدود هزار متر از دریای خزر ببرید بالا. ببینید  هزینه این انتقال آب چقدر خواهد بود، چقدر برق لازم است که این آب را پمپاژ کند. از این حرف‌هایی که شبیه کارهایی است که در جبهه‌ها می‌کردند.