قاتلان، سالها بعد از قتل راننده جوان به پدر او تلفن می کردند و از زنده بودنش خبر می دادند

متهمان با دروغگویی تلاش کردند مسیر رسیدگی به پرونده را 11سال به بیراهه بکشانند

دو پسر که 11سال قبل راننده پیکان را ربودند و او را قربانی سرقت خودرویش کرده بودند، دیروز برای دومین بار پای میز محاکمه ایستادند.

متهمان که همدست دیگرشان همچنان فراری است، با دروغگویی‌ باعث شدند رسیدگی به پرونده 11 سال طول بکشد.

رسیدگی به این پرونده از شامگاه بیست‌ونهم شهریور 83 به‌دنبال ناپدید شدن پسر 26ساله‌اش به نام عقیل در دستور کار پلیس اسلامشهر قرار گرفت.

پدر عقیل به ماموران گفت: «پسرم با یک پیکان مسافرکشی می‌کند. رفیق پسرم می‌گوید او دیروز سه نفر از دوستانش را دربست سوار ماشین کرد تا به جاجرود ببرد، اما دیگر بازنگشت.»

  کشف جنازه در بومهن
به‌دنبال اظهارات مرد میانسال تلاش برای افشای راز ناپدید شدن عقیل آغاز شده بود که خبر رسید افسران کلانتری 206بومهن جنازه یک مرد جوان را که طناب دور گردنش پیچیده شده و با ضربه‌های چاقو از پا درآمده است، در یک دره یافته‌اند.

 مشخصات جنازه با مشخصاتی که پدر عقیل به پلیس ارائه داده بود مطابقت داشت. به این ترتیب مرد میانسال به سردخانه پزشکی قانونی رفت و جنازه پسرش را شناسایی کرد.

به این ترتیب ردیابی عامل یا عاملان جنایت در دستور کار پلیس قرار گرفت. در بررسی‌ها روشن شد پیکان قربانی دزدیده شده بود و این موضوع فرضیه جنایت با ‌انگیزه سرقت را قوت بخشید.

  ردپای پسران معتاد در جنایت
پلیس در نخستین گام از تحقیق‌ها به پرس‌وجو از دوستان قربانی پرداخت و رد سه پسر 18ساله به نام‌های حسین، مهدی و حامد را یافت.

پسران جوان که هر سه معتاد بودند، سعی داشتند خود را بی‌اطلاع از مرگ دوست‌شان نشان دهند، اما وقتی در بن‌بست اطلاعاتی پلیس گرفتار شدند به‌ناچار لب به اعتراف گشودند و گفتند با‌ انگیزه سرقت عقیل را به دره‌ای در جاجرود کشاندند و او را کشتند.

  فرار یکی از متهمان در مرخصی از زندان
به‌دنبال اظهارات حامد برای سه متهم کیفرخواست صادر و به شعبه 71دادگاه سابق کیفری استان تهران فرستاده شد. در آن بین حامد که با قرار وثیقه سنگین مرخصی گرفته بود، دیگر بازنگشت و حسین و مهدی پای میز محاکمه ایستادند. آنها با دروغگویی مسیر رسیدگی به پرونده را به بیراهه کشاندند و تلاش کردند پلیس را گمراه کنند تا اینکه با گذشت 11سال پس از این جنایت لب به اعتراف گشودند.

  متهمان در دادگاه
در جلسه رسیدگی به این پرونده که دیروز در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست نورالله عزیزمحمدی و با حضور دو مستشار تشکیل شد، پدر و مادر قربانی در جایگاه ویژه ایستادند و برای عاملان جنایت حکم قصاص خواستند.

پدر مقتول گفت: «متهمان با دروغگویی 11سال من و همسرم را گمراه کردند. در این مدت چون دنبال پرونده قتل پسرم بودم کارم را از دست دادم و زندگی‌ام از هم پاشید. شاید اگر همان سال‌های اول متهمان به‌راستی به قتل پسرم اعتراف کرده بودند آنها را می‌بخشیدم، اما حالا به هیچ قیمتی حاضر به گذشت نیستم و برای عاملان قتل پسرم حکم قصاص می‌خواهم.»

سپس مهدی پشت تریبون دفاع ایستاد، گفت: «من و دوستانم با ‌انگیزه سرقت سراغ عقیل که با پیکانش مسافرکشی می‌کرد، رفتیم و ماشینش را دربست گرفتیم. وقتی به جاجرود رسیدیم دست و پایش را با طناب بستیم تا پیکانش را بدزدیم. اما من از ترس اینکه ما را به پلیس لو بدهد، او را با چاقو زدم.»

او افزود: «من و دوستانم معتاد بودیم که تصمیم به دزدیدن ماشین گرفتیم. ما در زمان ارتکاب جرم فقط 18سال داشتیم و از روی بچگی دست به این کار زدیم. من شرمنده خانواده عقیل هستم و از آنها می‌خواهم مرا ببخشند.»

  خودزنی در زندان
سپس این متهم جای بریدگی‌های چاقو روی صورتش را به هیات قضایی نشان داد و گفت: «در مدتی که در زندان هستم، دچار عذاب وجدان شده‌ام و به همین خاطر بارها خودزنی کرده‌ام تا از این زندگی رها شوم. من به مرگ راضی‌ام.»
نوبت دفاع به مهدی که رسید، گفت: «باور کنید من هیچ‌ضربه‌ای به عقیل نزدم. من فقط همراه حسین و حامد دست و پای عقیل را با طناب بستم و حالا هم هیچ‌خبری از حامد ندارم و نمی‌دانم او در این سال‌ها به کجا گریخته است.»

  حکم سنگین برای عاملان جنایت
 در پایان این جلسه هیات قضایی وارد شور شد و حسین را به قصاص و 25سال زندان به اتهام آدم‌ربایی و سرقت مقرون به آزار محکوم کرد. برای مهدی نیز 25سال زندان صادر شد. قضات حکم 25سال زندان برای حامد را نیز به‌صورت غیابی صادر کردند.»