گفت و گو با صدف طاهریان: پشیمان نیستم، دلگیرم

ایران وایر :از چند روز گذشته که عکس‌های بدون حجابش را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده، با واکنش‌های متفاوتی رو به رو شده، عده‌ای جسارتش را تحسین می‌کنند، عده‌ای عنوان می‌کنند که او به خاطر شهرت بیشتر عکس‌هایش را در صفحه مجازی قرار داده و برخی فقط توهین می‌کنند. عکس‌های بدون حجاب صدف طاهریان بازیگر سینما و تلویزیون در روزهای اخیر سوژه بسیاری از رسانه‌های تندرو بوده است. دامنه این واکنش‌ها به وزارت فرهنگ و ارشاد هم رسیده و سخنگوی این وزارت‌خانه به صراحت اعلام کرده  او جذب شبکه‌های بیگانه شده است. صدف طاهریان هرگز تصور نمی‌کرده انتشار عکس‌هایش در صفحه شخصی این طور خبر ساز شود. او از کامنت‌هایی که از سوی کاربران دریافت کرده رنجیده است اما به صراحت می‌گوید: پشیمان نیستم. با او را درباره اتفاقات چند روز اخیر گفت و گو کردم.

بعضی ها می گویند صدف طاهریان با انتشار این عکس‌ها صرفا دنبال شهرت بیشتر بود ...کاش این بعضی ها به حق انتخاب هر زنی احترام می گذاشتند، آخر در کجای دنیا شما با برداشتن روسری معروف می‌شوید؟ اگر منظورتان درمحیطی مثل کشور خودمان ایران است که سیستم موجود ظاهرا با دیدن چند تار مو از یه زن به لرزه در می‌آید و هر گونه امکان کار و شهرت در سینمای ایران را از آدم می گیرد، در ضمن اگر روسری برداشتن ادم را مطرح می کند، پس چرا زنان و دخترانی که در صفحات شخصی‌ خود عکس‌های این چنینی منتشر میکنند با این واکنش ها روبرو نمی شوند. برخی می‌گویند به عنوان یک بازیگر این کار را انجام دادم تا مشهور شوم، برخی می‌گویند برچسب بازیگری را خریده‌ای و بازیگر نما هستید، برخی هم می گویند بازیگر نیستی ولی سوال اصلی من این است که چرا باید به خاطر تعیین سبک زندگی ام مورد حمله قرار بگیرم؟ چه چیزی آن‌ها را  نگران کرده که از انتشار چند عکس این قدر خشمگین شدند؟ من که اصلا حرفی نزده بودم؟ من بازیگر نما هستم، برچسب بازیگری خریده ام، خب پس من یک فرد عادی هستم، پس چرا این همه توهین می کنند؟ من می خواستم مانند یک فردعادی از حقوق اولیه خودم  یعنی انتخاب نوع پوشش برخوردار باشم، همین. کسانی که خودشان را مالک زن می‌دانند، این همه برآشفته شدند. به نظرم آن‌ها باید نقد شوند که چرا مسئله حجاب  و پوشش زن این همه برای شان مهم است که هم ناسزا می گویند هم می‌گویند: ساکت باش و جواب نده. یکی‌ از کاربردهای ساده دنیای مجازی منتشر کردن عکس است و من این حق را به هیچ کسی‌ نمی‌دهم که این‌گونه واکنش نشان دهند و از من انتظار سکوت داشته باشند. جز من خیلی‌ از زنان و دختران از جمله بازیگران دارای چنین عکس‌هایی هستند که متاسفانه قانون ایران این اجازه را به آنها نمی‌دهد آنگونه که دوست دارند زندگی‌ کنند. من در یک کشور دیگر، با توجه به آزادی و حق انتخاب این کار را انجام دادم و متاسفم برای مردمی که اینگونه تعبیر می‌کنند و نقش گشت ارشاد را بازی می کنند. هر کسی‌ مسئول زندگی‌ خودش هست. آنها که مرا از روز قیامت می‌ترسانند بهتر است به فکر خود باشند که به خاطر تهمت و ناسزا پیش خدایشان طلب بخشش کنند.

شما می توانستید اعتقادی به حجاب نداشته باشید مثل خیلی از همکاران تان، اما این موضوع را هم علنی نکنید. چه اتفاقی افتاد که شما پنهان کاری را کنار گذاشتید؟هر شخصی یک طرز فکری دارد. نمی‌شود آدم ها را با هم مقایسه کرد. من می‌خواستم آنطوری که دوست دارم زندگی کنم و به عنوان یک انسان از حقوق اولیه خودم یعنی آزادی بیان و پوشش برخوردار باشم و آزادانه برای خودم تصمیم بگیرم. ٢٧ سال در ایران زندگی کردم، نه آن‌طوری که دوست داشتم، آن‌طورکه برام تعیین شده بود. آلبوم شخصی من پر از عکسهای خود واقعی من است. نه آن چیزی که از من ساخته بودند. مگر من نمی‌توانم آن‌‌طور که خوشحالم زندگی کنم. حدودا یکسال اخیر بیکار بودم و فضای کار به هزاران دلیل که بخشی از آن را در گفت و گو با مسیح علی نژاد در برنامه تلویزیونی تبلت بیان کردم، به من داده نمی‌شد. شرایط آنقدر سخت بود که حتی برخی از نزدیکان و دوستان، حتی برخی از اهالی سینما از نزدیک می‌دیدند دارم افسرده می شوم. تصمیم گرفتم از کشور خارج شوم و مثل یک فرد معمولی بقیه عمرم را در جای دیگری از دنیا سپری کنم. بحث حجاب من را، مردم و رسانه های وابسته به حکومت بزرگ کردند. من فقط مثل آدم های دیگر ٣ تا عکس منتشر کردم که متاسفانه از طرف کاربران صفحات مجازی و برخی رسانه های داخل کشور و وزارت ارشاد مورد حمله قرار گرفتم که نمیدانم حق این واکنش های تند را چه کسی به آن‌ها می‌دهد؟ متاسفانه در ایران شرایط برای زنان در هر قشری از جامعه اعم از هنرمند و دانشجو، کارمند، پزشک، وکیل و ... بسیار سخت است، چون جسم زنان بیشتر از فکر و شعورشان دیده میشود. مصداق این جمله را می توانید در کامنت های عکس‌های من ببینید.

انتظار این واکنش‌ها را در کامنت‌ها داشتید؟نه واقعا نداشتم ... مگر من چکار کرده‌ام که مورد حمله‌ی رکیک ترین الفاظ و توهین ها قرار بگیرم؟ یک عکس من ٧٠٠٠ تا کامنت دارد که نزدیک به ٩٠٪ توهین و فحاشی است. چرا؟ از فرهنگ و تمدن ایرانی چنین توقعی نداشتم. از کسانی که ندانسته قضاوت می کنند و بدون دلیل منطقی دهانشان را به ناسزا باز می‌کنند و رکیک ترین و بدترین توهین‌ها را به من نسبت می‌دهند، نمی شود ناراحت بود. از کسانی در تعجبم که اعتراض می‌کنند چرا در ماه محرم عکس‌هایت را منتشر کردی و احترام این ماه را نگه نداشتی، اما خودشان در همین ماه بدترین تهمت‌ها را به من می‌زنند و رگباری از فحش نثارم می‌کنند. زمانی که عکس هایم را منتشر کردم به ماه محرم فکر نکردم و بعد از کامنت های مردم تازه متوجه ماه محرم شدم. من می‌بخشم شان، امیدوارم خداوندشان هم آنها را ببخشد که ندانسته من را قضاوت نادرست می کنند.

آیا همکارانتان واکنشی نسبت به این موضوع یا صحبت هایی که درباره فساد در سینما کردید، داشتند؟بازهم تاکید می‌کنم آنچه من از پشت پرده سینما گفتم، دیده ها و شنیده‌های خودم در این ٤ سال بود. هدف من توهین و زیر سوال بردن زنان و دیگر هنرمندان سینما نبوده، چون هر کسی تجربیات و مشاهدات خودش را می گوید و سو استفاده هایی که من مطرح کرده ام را زنان در مشاغل دیگر هم تجربه کرده اند. برخی از اهالی سینمای ایران با صحبت های من از پشت پرده آشنا هستند. جا دارد اینجا بگویم مسئولان و رسانه ها باید روی مشکلاتی که در مورد سواستفاده از زنان مطرح کرده ام، آگاهی رسانی و پیگیری‌های دقیق انجام دهند. کاش مسولان حواس شان به تحقیر جایگاه بسیاری از زنان جوان در سینما بود و نه عکسهای بدون حجاب من و چند بازیگر دیگر. بعضی از همکاران طبقه روشنفکر، اطلاع رسانی در مورد فساد و سواستفاده از زنان را تحسین می کنند، چون می دانند گفت و گو راه نجات است و نه ساکت ماندن. یکسری افراد با حرف های شان می خواهند زن را محدودتر کنند و حتی نوع پوشش من را هم قبول ندارند ولی وقتی ما زنان خودمان مسایل و مشکلات مان را مطرح می کنیم، مهمتر از همه از حق انتخاب پوشش و تعیین سبک زندگی مان دفاع می‌کنیم و می‌گوییم اگر کسی کمی بازتر و آزادانه تر لباس می پوشد، به معنای این نیست که موافق هرگونه رابطه اجباری است و یا به معنای این نیست که ملک شخصی برخی از مردان جامعه است که نسبت به او احساس مالکیت کنند.

حرف های آقای نوش آبادی، سخنگوی وزارت ارشاد را خوانده اید. ایشان به صراحت گفته‌اند شما جذب شبکه های بیگانه شده‌اید ...متاسفانه ایشان خیلی دیر به فکر افتادند، آن هم با قضاوت های نادرست. من از جناب نوش آبادی به عنوان سخنگوی وزارت ارشاد چنین توقعی نداشتم که بدون تحقیق، جذب شدن در شبکه‌های بیگانه را به من نسبت دهند. متاسفانه این صحبت‌ها در کامنت‌ها و فضای مجازی منتشر شده و من از وزارت خانه‌ای که اسم فرهنگ با خود همراه دارد، توقع نداشتم به شایعه‌های بی پایه و اساس در آورده از طرف مردم و رسانه های سودجو دامن بزنند و منتشر کنند. من جذب هیچ شبکه ای نشده‌ام.

الان چه احساسی دارید؟ اگر به عقب برمی‌گشتید باز هم این کار را انجام می‌دادید یا از خیرش می‌گذشتید؟قطعا برنامه هایی برای آینده خواهم داشت. من تلاشم را می‌کنم که حتی اگر شده از صفر آغاز کنم ولی نمی توانم احساس درونی‌ام را توضیح بدهم. فقط میتوانم بگویم از برخی از مردم کشورم واقعا دلگیرم، اما پشیمان نیستم. امیدوارم روزی برسد که همه یاد بگیریم آدم‌ها رو همانطور که هستند، قبول کنیم، نه طوری که خودمان دوست داریم.