درسی که کی‌روش به مربیان فوتبال ایران داد
رأی دهید
سرمربی تیم ملی ایران مثل یک شاگرد پای سخنان دستیار سابق خود نشست و در پایان نیز از او سوالاتی کرد.
به گزارش ایسنا، بزرگ‌ترین همایش علمی فوتبال در آسیا روزهای ۱۵ و ۱۶ آبان ماه با حضور بلند مرتبه‌ترین مقام‌های مسئول در فوتبال جهان و آسیا در ایران برگزار شد.
این همایش که با حضور افرادی همچون سپ بلا‌تر - رئیس فدراسیون جهانی فوتبال، شیخ سلمان - رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا، بورا میلوتینویچ - مربی سر‌شناس صرب که با فدراسیون فوتبال قطر برای جام‌جهانی ۲۰۲۲ همکاری می‌کند، دکتر ژوراک - رئیس کمیته پزشکی فیفا، دکتر سینگ - رئیس کمیته پزشکی AFC، پروفسور وال‌تر دی‌سالوو - بدنساز سابق باشگاه‌های رئال‌مادرید، منچستریونایتد، لاتزیو و تیم ملی پرتغال و... برگزار شد فرصت بسیاری مناسبی بود تا اهالی فوتبال بتوانند درباره به روز‌ترین اطلاعات علمی در زمینه فوتبال با بزرگان این ورزش در ایران همراه شوند.
متاسفانه با وجود برنامه‌ریزی‌هایی که برای این همایش در نظر گرفته شده بود در جلسات سخنرانی و کارگاه‌ها خبر چندانی از حضور مربیان و فوتبالیست‌های ایرانی نبود، اما شاید یک رخداد مهم در این همایش اتفاق افتاد که می‌تواند درس‌های بسیاری را به همراه داشته باشد.
روز نخست سالن همایش‌های صدا و سیما میزبان یکی از مطرح‌ترین چهره‌های عرصه بدنسازی و تمرین در فوتبال جهان بود. پروفسور وال‌تر دی‌سالوو که برای ایراد سخنرانی و برگزاری کارگاه به ایران سفر کرده بود کسی است که در باشگاه‌های رئال‌مادرید، منچستریونایتد، لاتزیو و تیم ملی پرتغال حضور داشته و سابقه همکاری با سر آلکس فرگوسن در باشگاه منچستریونایتد و همچنین کارلوس کی‌روش را در کارنامه خود دارد.
جلسه سخنرانی او با عنوان «عملکرد فوتبال: فلسفه مدرن فوتبال قطر» یک مهمان سر‌شناس دارد؛ کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی فوتبال ایران.
در سالن علاوه بر کی‌روش تقریبا هیچ چهره سر‌شناسی از فوتبال ایران حضور ندارد. کی‌روش در ردیف اول سالن نشسته و کارت خود را به سینه زده و مانند یک فرد معمولی تا آخر سخنرانی به صحبت‌های دستیار سابقش گوش می‌دهد.
پس از اتمام سخنرانی، مدیران جلسه از حضار می‌خواهند که اگر سوالی دارند بپرسند. سرمربی تیم ملی فوتبال ایران دست خود را بالا می‌برد و سوال خود را از سخنران جلسه می‌پرسد. انگار نه انگار که او سال‌ها مربی باشگاه‌هایی همچون منچستریونایتد، رئال‌مادرید، اسپورتینگ لیسبون و تیم‌های ملی پرتغال، آفریقای جنوبی و امارات بوده است. کی‌روش سوالش را می‌پرسد، جوابش را می‌گیرد، تشکر می‌کند و از جلسه خارج می‌شود.
نکته‌ای که توجه بسیاری را جلب می‌کند این است که در همایشی که نبود بسیاری از چهره‌های فوتبالی ایران بدجوری توی ذوق می‌زد، حالا سرمربی تیم ملی آمده تا در آستانه ۶۰ سالگی همچنان بیاموزد و ابایی نداشته باشد که دیگران درباره‌اش چه می‌گویند. او می‌خواهد همچنان یاد بگیرد. حالا اینکه کسی که از او سوال می‌پرسد دستیارش بوده هم برایش اهمیتی ندارد.
کی روش با کوله باری از موفقیت‌ها هنوز هم بدون هیچ ادعایی می‌آید تا یاد بگیرد و بیش از آنکه حرف بزند عمل می‌کند.
همایش علم و فوتبال طبق برنامه با مهمان‌های سر‌شناسی که داشت به اتمام رسید؛ همایشی که برای بازیکنان، مربیان، مدیران و تمام کسانی که در فوتبال ایران حضور دارند فرصتی کم نظیر را مهیا کرده بود. امیدواریم همه کسانی که در فوتبال ایران حضور دارند، از این مربی بزرگ یاد بگیرند؛ یاد بگیرند که یاد گرفتن عار نیست. حالا می‌شود فهمید که فرق مربیان بزرگ با کسانی که تنها ادعای بزرگ بودن دارند، چیست.
مرداس-دانمارک-آغوس - کپنهاک - دانمارک
یاد بگیرند امثال علی دایی ها که هنوز هیچی نشده ادعای خدایی دارند تو فوتبال مملکت
چهارشنبه 22 آبان 1392 - 13:54
pars_iran - دوسلدرف - آلمان
من همیشه گفتم ما ملت بیسوادی هستیم و حوصله یاد گیری هم نداریم . این روز‌ها فوتبال ما حول و محور خداحافظی مجیدی و دعوای دایی و کریمی و سخنرانی‌‌های هر روزه رویانیان و فتل اسکل میچرخه .
چهارشنبه 22 آبان 1392 - 15:10
رزم جو - لوس انجلس - امریکا
دلیل اول مربیهای ایرانی خیلی ادعا دارند ولی در عمل هیچ دانش فوتبالی مدرنی ندارند که به خواهند تو این جلسات شرکت کنند و دلیل دیگش این هست که زبان خارجی بلد نیستند.
چهارشنبه 22 آبان 1392 - 15:30
Korosh_2010 - آنتورپن - بلژیک
درد و عیب اساسی اجتماعی ما ایرانیان که هیچوقت درمان نشد!. اکثر ما ایرانی ها تخیل را به تفکر ترجیح می دهیم. اکثر مردم ما در هر شرایطی منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح می دهیم. با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم. به بدبینی بیش از خوش بینی تمایل داریم. بیشتر نواقص را می بینیم اما در رفع آنها هیچ اقدامی نمی کنیم. در هر کاری اظهار فضل می کنیم ولی از گفتن نمی دانم شرم داریم. کلمه من را بیش از ما به کار می بریم . غالبا مهارت را به دانش ترجیح می دهیم. بیشتر در گذشته به سر می بریم تا جایی که آینده را فراموش می کنیم. از دوراندیشی و برنامه ریزی عاجزیم و غالبا دچار روزمرگی و حل بحران هستیم. عقب افتادگی مان را به گردن دیگران و توطئه آنها می اندازیم، ولی برای جبران آن قدمی بر نمی داریم. دائما دیگران را نصیحت می کنیم، ولی خودمان هرگز به آنها عمل نمی کنیم. غربی ها دانشمند و فیلسوف پرورش داده اند، ولی ما شاعر و فقیه! زمانی که ما مشغول کیمیاگری بودیم غربی ها علم شیمی را گسترش دادند. زمانی که ما با رمل و اسطرلاب مشغول کشف احوال کواکب بودیم غربی ها علم نجوم را بنا نهادند.
چهارشنبه 22 آبان 1392 - 17:52