بدترین مواد شیمیایی مختل‌کننده هورمون‌ها

"کارگروه زیست‌محیطی" (EGW) آمریکا، سازمانی غیرانتفاعی که بر علیه استفاده از مواد شیمایی سمی تبلیغ می‌کند، فهرستی از ۱۲ ماده شیمیایی که جزء بدترین مختل‌کننده هورمونی در بدن شمرده می‌شوند، را منتشر کرده است.

1- بیسفنول ای (BPA)

این ماده شیمیایی در بسیاری از فراورده‌ها از جمله غذاهای کنسروشده، پلاستیک‌‌ها، و سیلانت‌های دندانی یافت می‌شود. و از لحاظ ساختمانی شبیه به هورمون استروژن است.

بررسی‌ها قرارگیری در معرض BPA را با بسیاری از مشکلات بهداشتی از جمله چاقی، بلوغ زودرس و سقط جنین مربوط کرده است. اما این بررسی‌ها فقط ارتباط را نشان می‌دهند، و ثابت نمی‌کنند که BPA واقعا باعث ایجاد این عوارض شده باشد. این مسئله که آیا BPA در میزان‌هایی که در محیط زیست یافت می‌شوند، واقعا برای انسان‌ها مضر هستند هنوز باید مورد بررسی قرار گیرد.

2- دیوکسین

به گفته سازمان جهانی بهداشت (WHO) اینها مواد شیمیایی با عمر طولانی هستند که به طور گسترده‌ای در غذاها وجود دارند، و در بافت چربی حیوانی تجمع پیدا می‌کنند.

این مواد با کاهش شمار اسپرم و سایر اثرات بر دستگاه تولیدمثل مربوط شده‌اند. قرارگیری مزمن به دیوکسین‌ها با مشکلات دستگاه ایمنی و سرطان ارتباط داده شده است. اما با وجودی که سمی بودن این مواد شیمیایی در میزان‌های بالا شناخته شده است،

به گفته WHO انتظار نمی‌رود که قرارگیری "پس‌زمینه‌ای" (قرارگیری به مقادیر طبیعی این مواد در محیط زیست) به طور میانگین بر سلامت انسان اثر بگذارد.

3- آترازین

این افت‌کش به طور شایع مورد استفاده می‌توانند آب آشامیدنی را آلوده کند. در بررسی‌های حیوانی این ماده با تومورها، تاخیر بلوغ و التهاب پروستات ارتباط داده شده است، و معلوم شده است که باعث تبدیل قورباغه‌های نر به قورباغه‌های ماده می‌شود.

سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا در سال 2000 اعلام کرد که بعید است که آترازین باعث ایجاد سرطان در افراد شود. اما این سازمان در حال حاضر در حال بازبینی "وضعیت تحقیقات" درباره این ماده شیماییی و اثرات آن بر سلامت و محیط زیست است تا "درباره درستی مقررات این سازمان برای حفاظت از سلامت عمومی و محیط زیست اطمینان حاصل شود."

خریدن محصولات ارگانیک و استفاده از فیلتر برای آب آشامیدنی می‌تواند باعث کاهش قرارگیری در معرض آترازین شود.

4- فتالات‌ها

این مواد شیمیایی در پلاستیک‌ها برای انعطاف‌پذیر کردن آنها و در بسیاری مواد به عنوان عوامل حلال مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این مواد شیمیایی را می‌توان در مواد زداینده‌ یا پاک‌کننده (دترجنت‌ها)، لباس‌های پلاستیکی (کت‌های بارانی)، شامپوها و پولیش‌های ناخن قرار داد. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) مطالعات حیوانی دال بر این است که فتالات‌ها ممکن است بر دستگاه تناسلی تاثیر بگذارند، اما این اثر قرارگیری در میزان‌های پایین فتالات‌ها بر انسان‌ها نامعلوم است.

 برای پایین آوردن قرارگیری در معرض فتالات‌ها، می‌توانید از ظروف غذایی پلاستیکی و لفاف‌های پلاستیکی ساخته شده از PVC پرهیز کنید. به گفته این سازمان فراورده‌های بهداشت شخصی که در فهرست اجزای‌شان "ماده معطر" هم آورده شده است، نیز ممکن است حاوی فتالات باشند.

5- پرکلرات

این ماده شیمیایی برای ساختن سوخت موشک و سایر مواد منفجره مورد استفاده قرار می‌گیرد، و ممکن است در بسیاری از فراورده‌ها از جمله فراورده‌های لبنی یافت شوند.

پرکلرات بیش از حد ممکن است بر توانایی غده تیروئید بر ساختن هورمون‌ها اثر بگذارد. گرچه مشکل است از پرکلرات موجود در غذاها پرهیز کرد، می‌توان با مصرف مقادیر کافی ید در رژیم غذایی اثرات این ماده شیمایی را کاهش داد.

EPA می‌گوید در حال تدوین مقرراتی است که برای میزان پرکلراتی که می‌توان بر وارد آب آشامیدنی کرد، محدودیت قائل می‌شود. یک فیلتر اسمز معکوس نیز می‌تواند میزان پرکلرات در آب آشامیدنی را کاهش دهد.

6- مقاوم‌کننده‌ها در برابر آتش

مواد شیمایی مورد استفاده به عنوان "مقاوم‌کننده‌ها در برابر آتش" (fire retardants) به نام پلی‌برومینیتد دیفنیل اترها (PBDEs) ماندگاری زیادی در محیط دارند.  این مواد می‌توانند فعالیت تیروئید را مختل کنند، و با اثرات زیانبار بر سلامت مانند بهره‌هوشی پایین‌تر ارتباط دارند.

استفاده از بسیاری از PBDEها کنار گذاشته شده است، اما به علت طول عمر زیاد این مواد، آنها احتمالا برای دهه‌ها حیات وحش را آلوده خواهند کرد.

7- سرب

سرب یک سم کاملا بررسی‌شده است، و با آسیب مغزی، کاهش بهره هوشی، نقصان شنوایی و مشکلات دستگاه عصبی ارتباط دارد. اما همچنین مشخص شده است که سرب بر هورمون‌ها هم تاثیر می‌گذارد. سرب در حیوانات می‌تواند میزان‌های هورمون‌های جنسی را کاهش دهد.

8- مواد شیمیایی پلی‌فلورینه (PFCs):

این مواد شیمیایی در ظروف آشپزی نچسب یافت می‌شوند و بسیار ماندگار هستند. برخی از PFCها از جمله با کیفیت پایین‌تر اسپرم، وزن کم هنگام تولد نوزاد و بیماری تیروئیدی ارتباط داده شده‌اند.

با این حال این بررسی‌ها نمی‌توانند ثابت کنند PFCها باعث ایجاد این مشکلات شده‌اند ،بنابراین پژوهش بیشتری مورد نیاز است تا اثرات PFCها را بر بدن انسان معین کند.

9- جیوه

اثر این فلز در تداخل با رشد جنینی مغز شناخته شده است. این فلز می‌تواند به هورمونی که تخمک‌گذاری زن را تنظیم می‌کند، متصل شود، و می‌تواند به سلول‌هایی در لوزالمعده که انسولین تولید می‌کند، آسیب می‌رساند. EWG خوردن ماهی آزاد و قزل‌آلای وحشی (به جای ماهی پرورشی) را توصیه می‌کند تا میزان قرارگیری در معرض جیوه کاهش یابد.

EPA توصیه می‌کند که زنانی که باردار هستند یا قصد باردارشدن دارند،  مصرف ماهی‌شان را در حد 340 گرم (دو وعده متوسط در هفته) از ماهی‌های دارای میزان کم جیوه (ماهی تن سبک کنسروشده، ماهی آزاد، ماهی قزل‌آلا، و گربه‌ماهی) نگهدارند.

10- آرسنیک

این عنصر به طور طبیعی در محیط و نیز در برخی آفت‌کش‌ها یافت می‌شود، و بنابراین می‌توان به مواد غذایی و آب آشامیدنی راه یابد. یکی از اشکال آرسنیک، آرسنیک غیرآلی، یک سرطان‌زای شناخته‌شده است، و قرارگیری مزمن در معرض مقادیر پایین آن با افزایش خطر سرطان‌های مثانه، ریه و پوست مربوط شده است. این عنصر ممکن است با پردازش قندها و کربوهیدرات‌ها در بدن تداخل کند.

سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا اعلام کرد که ظاهرا میزان آرسنیک در برنج در کوتاه مدت خطری برای سلامت به حساب نمی‌آید، اما این سازمان هنوز در حال تحقیق درباره اثرات بالقوه درازمدت این آلودگی است.

11- آفت‌کش‌های اورگانوفسفره

قرارگیری در معرض موادشیمیایی آفت‌کش با اثرات بر رشد مغز، رفتار و باروری مربوط شده است، و می‌تواند بر میزان تستوسترون اثر بگذارد. خریدن محصولات کشاورزی ارگانیک می‌تواند قرارگیری در معرض این مواد شیمایی را کاهش دهد.

12- اترهای گلیول

این مواد شیمیایی به عنوان حلال‌ در رنگ‌ها و مواد پاک‌کنننده مورد استفاده قرار می‌گیرند با کاهش شمار اسپرم در نقاشان و سایر مشکلات بهداشتی مربوط شده‌اند. قرارگیری در معرض این مواد شیمیایی با آسم و آلرژی‌ها در کودکان ارتباط داده شده است. اجتناب از فراروده‌های 2- بوتوکسی‌اتانول (EGBE) و متوکسی‌دیگلیکول (DEGME) ممکن است به کاهش قرارگیری در معرض اترهای گلیکول کمک کند.