قتل یک شهردار در افغانستان بر سر لوازم آرایشی زنان

هیچ چیز در افغانستان به اندازه مسائل مربوط به زنان جنجال آفرین نیست. تفاوتی ندارد که بحث بر سر نقش آنها در دولت مطرح باشد، یا دسترسی شان به تحصیل و یا حتی «حق آرایش کردن» آنها.

شاید با همین منطق و در این چارچوب بتوان دعوایی را که به بهانه وجود فروشگاه های عرضه لوازم آرایشی زنان در این کشور درگرفته توجیه کرد. کشاکشی که این اواخر تا بدان حد جدی شده که یک شهردار محلی را نیز به کام مرگی خونین کشاند.

به گزارش رادیو اروپای آزاد /  رادیو آزادی، عبدالرسول ، شهردار شهرستان «ده صلاح اندراب» ولایت بغلان در شمال افغانستان، در ساعات واپسین روز ۱۵ تیر ماه به دست یک دکاندار محلی به ضرب گلوله از پای در آمد. بنابه گفته عبدالاحد، رئیس پلیس منطقه، آقای رسول هدف سه گلوله قرار گرفت و در راه بیمارستان جان خود را از دست داد. این مقام پلیس در ادامه افزود که پلیس برای دستگیری قاتل، - که از صحنه متواری شده و از زمان وقوع قتل در اختفا به سر می برد، - عملیات ردیابی خود را آغاز کرده است.

آقای عبدالاحد در عین حال تصریح کرد که شهردار عبدالرسول در زمان بروز حادثه «بدون هماهنگی قبلی و خودرأی» برای تعطیلی فروشگاه های لوازم آرایشی وارد عمل شده بود: «عبدالرسول بدون اطلاع دادن به من یا گرفتن تأییدیه از فرماندار به صورت یک جانبه وارد عمل شده و کوشیده بود تا چندین مغازه لوازم آرایشی را تعطیل کند. در یکی از این مغازه ها به فروشنده ای برمی خورد که مسلح بوده و به آقای رسول شلیک می کند.»

به ظاهر آقای رسول به این دلیل تصمیم به بستن فروشگاه های لوازم آرایشی گرفته بود که جمعی از «عُلما» و مراجع اسلامی منطقه ماه پیش با صدور یک فتوا حکم تعطیلی فوری فروشگاه های لوازم آرایشی را در شهرستان «ده صلاح اندراب» صادر کرده بودند. این روحانیون در توجیه فتوای یاد شده، فروش لوازم آرایشی را «غیر اسلامی» خوانده و حضور چنین فروشگاه هایی در شهر را «محرک زنا» دانسته بودند.

عبدالحنان، شهردار پیشین «ده صلاح اندارب»، می گوید آقای رسول به این دلیل تصمیم گرفت یک جانبه وارد عمل شود که «عُلما» تهدید کرده بودند اگر وی کاری از پیش نبرد، دکان ها را به آتش خواهند کشید: «گفتند که دکان های فروش لوازم بزک را به آتش خواهند کشید. شهردار هم ترسید که عُلما تظاهراتی را راه بیندازند و کُل محل را به آتش بکشند، برای همین شخصاً به سراغ تک تک مغازه ها رفت و از آن ها خواست که به کار خود پایان بدهند.»

از آن سو صاحبان دکان های لوازم آرایشی در «ده صلاح اندراب» از حق خود برای فروش این محصولات دفاع می کنند و می گویند استفاده از لوازم آرایشی امری مرسوم در سراسر کشور است. این افراد روحانیون را متهم می کنند که برای بازگرداندن کشور به شرایط دوره طالبان تلاش می کنند.

این حکم جمعی از روحانیون افغان یادآور احکام سختی است که در دوران شش ساله زمامداری طالبان بر افغانستان در کشور جاری بود. تحت رژیم بنیادگرای طالبان، زنان از استفاده از هر گونه لوازم آرایشی، از جمله عطر و لاک ناخن، منع شده بودند. زنانی که از این قانون سرپیچی می کردند توسط پلیس مذهبی امر به معروف و نهی از منکر در ملأ عام مورد ضرب و شتم قرار می گرفتند.