قهرمانان کشتی فرنگی در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه

بابک قربانی، قهرمانان کشتی فرنگی ایران

مهدی رستم پور

تیر ۱۳۹۱ بابک و محمد قربانی قهرمانان کشتی فرنگی ایران در ارتفاعات کرمانشاه همراه مشغول شکار بودند. در مسیر بازگشت وقتی مشغول شنا بودند، ممانعت افراد حاضر در محل، منجر به درگیری فیزیکی شد. مشاجره‌ای که به تیراندازی با تفنگ شکاری انجامید.
 

هر دو برادر اینک در زندان هستند. بابک قربانی قهرمان جام جهانی که تیر از تفنگ او شلیک شده، قهرمانان دو وزن المپیک لندن را با اختلاف چشمگیر شکست داده. آلن خوگائف قهرمان ۸۴ کیلو از روسیه را ۸-۱ مغلوب کرده و قاسم رضایی را نیز در لیگ بعد از کسب ۶ امتیاز، ضربه فنی کرده.
 بالاژ کیس قهرمان سال ۲۰۰۹ جهان (مجارستان)، اصلانبک خوشتوف قهرمان المپیک پکن از روسیه و محمد عبدالفتاح (مصر) قهرمان سال ۲۰۰۶ جهان و آرتور آلکسانیان نفر سوم المپیک لندن از ارمنستان، فقط تعدادی از قهرمانان سرشناس جهان هستند که به قربانی باخته‌اند.
 
غیر از قاسم رضایی که قهرمان المپیک شد، امیرعلی اکبری دیگر رقیب داخلی بابک قربانی، تصمیم گرفت تابعیت خود را تغییر دهد و از این به بعد برای تیم ملی جمهوری آذربایجان کشتی خواهد گرفت.
 
بابک درباره حادثه می‌گوید: «کاش پایم می‌شکست و راهی کوهستان نمی‌شدم. قبل از عزیمت، ناخودآگاه به مادرم گفتم حلالم کند. آرزو دارم روزی مدال المپیک را به مادر سجاد عزیز و از دست رفته اهدا کنم، اما اگر جای خانواده متوفی بودم هم بابک قربانی را نمی‌بخشیدم. کاش عکس این قضیه اتفاق افتاده بود و امروز جای سجاد، من در خانه ابدی آرمیده بودم.»
 
محمد قربانی قهرمان فوق سنگین ایران هم گفت اگر می‌دانستم بابک در یک لحظه از ترس، مرتکب خطا خواهد شد، خود را جلوی او می‌انداختم تا جوان دسته‌گل مردم پرپر نشود.
 
از این دو برادر پس از حادثه تا نوروز امسال، نقل قولی منتشر نشده بود. تا این که این مصاحبه با وساطت حمید سوریان و توسط حسین زارعی کارشناس کشتی در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه انجام شد.
 
بابک می‌گوید: «وقتی قاسم رضایی در المپیک لندن طلا گرفت، بیست روز بود زندانی شده بودم. کشتی‌هایش را دیدم، طلای المپیک نوش جانش. پسر زحمتکشی است. زمانی که مدال‌های توزیع شده را دور گردن بازندگان خارجی در اوزان مختلف دیدم، به خودم می‌گفتم چه اتفاقی افتاده که حریفان خارجی و بازنده‌های همیشگی من در لندن جشن گرفته‌اند، اما من در این چهاردیواری لعنتی عزادار هستم؟»
 
یکی از مسئولین زندان هم گفته: «وقتی قاسم رضایی کشتی می‌گرفت، نگاهم به بابک افتاد و دیدم مشغول گرم کردن خودش است! به بابک گفتم چکار می‌کنی؟ یکدفعه به خودش آمد و گفت برای لحظاتی تصور کردم قرار است خودم به روی تشک بروم.»
 
بابک قربانی تاکید کرده: «اگر زمان به عقب برگردد، فاجعه را خواهم بوسید و فوری به خانه خواهم رفت. چه کسی دوست دارد مُهر قاتل روی پیشانی‌اش بخورد؟ حاضرم خودم تکه‌تکه شوم، اما یک تار موی سجاد کم نشود. کاش عکس این قضیه اتفاق افتاده بود و امروز این من بودم که چند ماه از خبر مرگم می‌گذشت!»
 
در این مدت از بین قهرمانان، حمید سوریان، طالب نعمت‌پور، سامان طهماسبی، حمید زارع و افشین بیابانگرد نیز به ملاقات برادران قربانی رفته‌اند. می‌گویند محمد بنا هم زحمت کشید و به ملاقاتمان آمد، «دلمان برای داد زدن‌های بنا لک زده. حسن رنگرز هم به ملاقات آمد و قول اهدای یک تخته تشک کشتی را به زندان داد. اما برایش میسر نشده.»
 
حمید سوریان در این باره قول پیگیری داد که یک تخته تشک به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه اهدا شود تا زندانیان بتوانند ورزش کنند.