کاشت تراشه الکترونیکی برای اندازهگیری سرعت رشد تومور
کاشت تراشه الکترونیکی برای اندازهگیری سرعت رشد تومور
این ریزتراشه با اندازهگیری سطح اکسیژن بافتهای مجاور تومور سرعت رشد آن را تشخیص می دهد
پژوهشگران در آلمان یک قطعه الکترونیکی ساختهاند که با کاشتن آن در کنار تومور داخل بدن انسان، میتوان میزان رشد تومور را تحت نظر قرار داد.
این ریزتراشه با اندازهگیری سطح اکسیژن بافتهای مجاور تومور سرعت رشد آن را تشخیص می دهد.
نتایج حاصل از این اندازهگیری به طور منظم برای پزشک بیمار فرستاده میشود و به این ترتیب دیگر لازم نیست بیمار برای اسکن کردن تومور به صورت مرتب به بیمارستان مراجعه کند.
در آینده قرار است سیستمی طراحی و به این قطعه اضافه شود که داروی لازم را هم به محل مورد نیاز تزریق کند.
محققان امیدوارند که این پیشرفت به درمان ملایمتر و هدفمندتر بیماران سرطانی منجر شود.
مهندسان پزشکی در دانشگاه فنی مونیخ این قطعه الکترونیکی را در اصل برای ردیابی و درمان تومورهایی طراحی کردهاند که دسترسی به آنها مشکل است.
سون بکر، مدیر پروژه ساخت این ریزتراشه میگوید: "تومورهایی هستند که برداشتنشان کار بسیار دشواری است، مثل آنهایی که نزدیک ستون فقرات قرار گرفتهاند. اگر بخواهید با جراحی آنها را خارج کنید خطر قطع شدن عصب وجود دارد."
به گفته آقای بکر "در این موارد بهتر است تومور را تحت نظر داشته باشیم و تنها زمانی به درمان آن اقدام کنیم که وارد مرحله رشد سریع شده باشد."
تزریق دارو
این قطعه الکترونیکی در کنار تومور کاشته میشود و میزان اکسیژن محلول در مایع بافتهای مجاور تومور را اندازهگیری میکند.
نتیجه این اندازهگیری به یک گیرنده بیسیم که میتواند در جیب بیمار قرار بگیرد ارسال میشود. بعد از آن اطلاعات به کامپیوتر پزشکان منتقل میشود و بر اساس دادههای موجود، آنها درباره نحوه برخورد با تومور تصمیمگیری میکنند.
مرحله بعدی پروژه اضافه کردن یک پمپ دارو به این ریزتراشه است تا در صورت نیاز، داروهای شیمیدرمانی را به تومور برساند.
سون بکر در این باره میگوید: "در شیمیدرمانی سنتی دارو به تمام بدن تزریق میشود که میتواند اثرات جانبی دردناکی داشته باشد. ما قصد داریم یک پمپ به قطعه طراحیشده اضافه کنیم تا در صورت رشد تومور مقدار اندکی از دارو را مستقیما به آن تزریق کند."
به گفته آقای بکر با استفاده از این شیوه، بیماران سریعتر درمان میشوند و عوارض جانبی درمان هم کاهش مییابد.
پروژه ساخت این قطعه الکترونیکی هماکنون در مراحل ابتدایی است و محققان امیدوارند طی ده سال آینده تولید این محصول برای مصارف پزشکی آغاز شود.
