پنجشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۸۹ - ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰
سازمان بی کفایتی که حتی قانون خودش را هم نتوانست عملی کند!
عصرایران؛جعفر محمدی* - فوتبال وطنی، که تا پیش از این با دستمزدهای نجومی بازکنان و مربیانش ،به نماد بی عدالتی در کشور تبدیل شده بود ، با زیر پا گذاشتن قانون سقف قرارداد ، گل تبعیض را به سبزه قانون شکنی نیز آراست.در پی انتقادات متعددی که به ارقام بالای قراردادهای فوتبالیست ها می شد ، سازمان لیگ برای رهایی از فشار افکار عمومی از یک سو و کاستن از مشکلات اقتصادی باشگاه ها ، قانون سقف قرارداد را برقرار کرد و مقرر شد هیچ قراردادی با رقمی بالاتر از 350 میلیون تومان 4(برای یک سال) منعقد نشود. به عبارتی ، آقایان در سازمان لیگ همت و عدالت به خرج دادند و مقرر کردند که هیچ مربی و فوتبالیستی نباید ماهانه بیش از 29 میلیون تومان بگیرد! البته برای این که فوتبالیست های وطنی خیلی هم مظلوم نشوند ، مقرر کردند که تیم ها می توانند تا 70 میلیون تومان هم پاداش بدهند!اگر باشگاه های فوتبال ما خصوصی بودند ،حرجی در این باره نبود ولی باید توجه داشت که اکثر باشگاه های مطرح و لیگ برتری متعلق به بخش عمومی هستند و هزینه شان از جیب ملت تأمین می شود. از این رو ،همین 29 میلیون تومان در ماه که با هیچ اشل حقوقی در ایران نمی خواند نیز تبعیض آمیز و غیر منطقی است ،آن هم نه برای دانشمندان و تولیدگران و متخصصان که برای چند فوتبالیست که در سال های اخیر نیز جز سرافکندگی و اعصاب خرد کنی برای ملت چیزی نداشته اند.اما حکایت از آنجا تلخ تر و گزنده تر می شود که باشگاه ها و فوتبالیست ها و مربیان ، به همین سقف قرارداد هم بسنده نکردند و با بی اعتنایی آشکار به این قانون ،هم در سخنان خود علیه آن موضع گرفتند و آن را ظالمانه خواندند(!) و هم در عمل قانون لیگ را مانند یک زباله زیر پایشان له کردند و قراردادهایی در ارقام بالایی مانند یک میلیارد تومان و 900 میلیون تومان و ... منعقد کردند و در نهایت دو قورت و نیم شان هم باقی ماند! حتی یکی از فوتبالیست ها که سال قبل بالای 700 میلیون تومان قرار داد داشت ،در واکنش به سقف قرارداد گفت که زیربار حرف زور نمی رود ولو این که بدون تیم بماند و سرانجام قراردادی حدوداً 800 میلیون تومانی بست تا زیر بار ظلم نباشد!روی سخن این نوشتار البته با فوتبالیست ها و مربیان نیست ،چه آن که آنان قاعدتاً به دنبال منافع شخصی خود هستند ؛سخن با سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال و مسوولان ورزش کشور است که آنقدر عرضه و لیاقت ندارند که حتی بتوانند قانون خودشان را اجرا کنند! این چه سازمان لیگی است که باشگاه های تحت نظارتش برای قوانین آن تره هم خرد نمی کنند و حتی یک فوتبالیست تازه به دوران رسیده هم برای آن شاخ و شانه می کشد و حرفش را به کرسی می نشاند؟!انگار پول این مردم بی نوا ، شن بیابان است که آقایان برداشت ماهانه 29 میلیون تومان از آن را مباح می دانند و در عمل به همین 29 میلیون هم بسنده نمی کنند و جالب این که خیلی از همین هایی که قراردادهای صدها میلیون تومانی با بیت المال می بندند ، دارای گرین کارت آمریکایی هم هستند و پول ها را یک راست به ینگه دنیا می برند و به کل ملت ایران که خیلی هایشان لنگ اجاره خانه و هزینه درمان و نان شب هستند ، می خندند!*مدیر مسوول عصرایران
|
ezatdf - ایران - تهران
|
بترکه چشم حسود - یه قلم ثروت سردار محصولی که توپی هم شوت نزده صدوپنجاه میلیارد تومنه |
چهار‌شنبه 15 تیر 1390 |
|
|
hovakhshatare - ایران - تهران
|
واقعا برای پرداخت چنین رقم‌هایی باشگاه‌ها باید خصوصی باشند. اگر باشگاه خصوصی باشه اصلا 500 میلیارد به بازیکنش بدهد به کسی مربوط نیست اما دقیقا با حرف نویسنده‌ی مقاله موافقم که بازیکنانی که هیچ افتخاری برای ایران و ایرانی به ارمغان نمیارند لیاقت دریافت حقوق‌هایی چند ده برابر اساتید دانشگاه رو ندارند به خصوص از بودجه‌ی دولتی که متعلق به همه‌ی ایرانیان است. |
چهار‌شنبه 15 تیر 1390 |
|
|
alexxx - اتریش - وین
|
ezatdf-ایران-تهران دوست گرامی در این موارد مسئله حسادت نیست چون همه میدونن در تمام دنیا قیمت بازیکنان فوتبال در چه حد و حدودیه ولی یکی دوتا فرق بین فوتبال ایران و دنیاست. یکی از فرقها اینه که هر کجا شما نگاه میکنید باشگاه ها خصوصی و یا به سبک شرکت سهامی خاص میباشد و با پول مردم بدبخت بیچاره بازیکن خریداری نمیشه, فرق بزرگ دیگه در جاهای دیگه بازیکنا فوتبال بازی میکنن ولی فوتبالیستای ایران یه قل دوقل بازی میکنن نه فوتبال.! ضمنا این اقایی که شما نام بردین یعنی با 150 میلیون یورو در رده سروتمندان تراز بالای دنیاست`? جریان گنجشک و مناره نه? |
چهار‌شنبه 15 تیر 1390 |
|
