ایرانی‌ها همیشه نگران این هستند که چرا عرب ها نام جعلی برای خلیج فارس به کار می‌برند؛ اما جعل نام از سوی دولت احمدی‌نژاد برای روزهایی که در تقویم ایرانی‌ها وجود دارد، شاید کمتر از رفتار عرب ها خطرناک و مشمئزکننده نباشد.زمانی بود که روزها برای خودشان ارج و قربی داشتند، بدون این‌که کسی احساس بدی داشته باشد، مردم به روزها احترام می‌گذاشتند. نامگذاری روزها هم امری طبیعی بود. عین آبی که از چشمه‌ای جوشیده بود؛ نام روزها از حوادث و اتفاقاتی گرفته می‌شد و مردم آن‌ها را پدید می‌آوردند. روزها با اعتقادات و شیوه زندگی مردم پیوند خورده بود. مثلن اگر روزی عید بود، آن عید فقط یک اسم نبود. همه صاحب آن عید بودند و با آمدنش شاد می‌شدند؛ مثلن شب یلدا، با تمام سیاهی‌اش، معنایش را از دولت یا حکومتی نگرفته بود و همین امر است که آن را روشنتر از هر روزی می‌کند.اما اکنون، گاهی به نظر می‌رسد نه تنها روزها معنایشان را از دست داده‌اند، بلکه دیگر حتا احترامی هم ندارند. مثلن آدم‌کشی در عاشورا به سادگی اتفاق می‌افتد و عید هم ساده‌تر از آن برای مردم عزا میشود.در سال‌های اخیر، دولت تمام همت خود را به کار گرفته تا معنی و ارزش این روزها را مردم بگیرد، یا تا جایی که می‌تواند آن را کمرنگ کند. خلق اسامی جدید بی‌محتوا برای روزها و کشتن نام‌های بامصما، بخشی از این تلاش است؛ اما ضربه واقعی را به روزها، عملکرد همین دولت می‌زند؛ مثلن مردم چه حسی پیدا می‌کنند زمانی که دولت و حاکمیت در روزهای مقدس و محترم‌شان، نه تنها همراه‌شان نیست، بلکه علیه آنان است؟وقتی دولت «روزها» را ساماندهی می‌کندوزیر ارشاد به تازگی در خرم‌آباد با انتقاد از آن چه او «نمایشی و تبلیغاتی شدن نامگذاری روزها» خوانده است، از ساماندهی روزها در وزارت ارشاد خبر داد.سیدمحمد حسینی صبح جمعه گذشته در شورای اداری لرستان در شهرستان الیگودرز، اظهار داشت: «نباید این حرکت به حرکتی سوری و تبلیغاتی تبدیل شود بلکه ما به دنبال این هستیم که نامگذاری روزها منجر به توجه بیشتر به موضوع مورد نظر شود. در همین راستا ما برخی از روزهایی که مربوط به مسائل جزئی بوده است را حذف کردیم.»اما اساسن نامگذاری یک روز به چه معناست و در چه حالتی یک روز نامگذاری میشود؟ اغلب نامگذاری روزها، در سراسر جهان و کشورهای مختلف، به این شکل است که اگر اتفاق خاصی در یک روزی بیفتد که آن اتفاق جنبه ملی داشته باشد و برای مردم آن کشور پدیده‌ای تاریخی به شمار آید، اسمی متناسب با آن اتفاق برای آن روز در نظر گرفته میشود تا هر سال بزرگداشتی در آن روز برگزار شود. البته بسیاری از نامگذاریها هم خارج از محدوده‌ی اختیارات دولت و حکومت است و جنبه آیینی و مذهبی دارد.اما آن‌چه مهم است این است که نباید به روزها، به عنوان متعلقات دولت نگاه کرد؛ بلکه روزها از آن ملت است. دولت نمی‌تواند روزها را برای اهداف کوتاه‌مدت خود، مصادره کند. این کار فقط از عهده حکومت‌های اقتدارگرا و توتالیتر برمی‌آید. چیزی که اکنون در ایران و از سوی دولت آن می‌بینیم.وزیر ارشاد دولت احمدی‌نژاد با اشاره به برنامه‌های آینده این وزارتخانه در زمینه نامگذاری روزها، گفته است: «از این به بعد روند نامگذاری روزها به این صورت است که ابتدا موضوع در شورای فرهنگی مطرح می شود و سپس فراخوان می دهیم تا استانهای مختلف موضوعات مورد نظر خود را ارائه کنند و در نهایت از میان موضوعات اعلام شده یک موضوع را انتخاب خواهیم کرد.» این اظهارات یعنی روزها متعلق به دولت است و حتا استانداران دولت نظرشان مهم‌تر از مردم است!حذف روز گفت‌وگوی تمدن‌ها و خلق روز بسیج اساتیدرفتار دولت احمدی‌نژاد در نامگذاری روزها همیشه مورد انتقاد بوده است. این دولت هر روزی را که به صلاح خود نبیند و با برنامه‌هایش همسو نباشد حذف می‌کند و نام‌هایی را که به نفع خویش است اختیار می‌کند.به عنوان نمونه، 25 خردادماه هر سال که از سوی شورای انقلاب فرهنگی و وزارت جهاد کشاورزی به عنوان روز ملی گل نامگذاری شده بود، از تقویم رسمی کشور حذف شد. حذف این روز ضریه بزرگی را به صنعت گل‌کاری و گل‌فروشی ایران وارد کرد. زیرا به بهانه این روز جشنواره‌ها و برنامه‌های مختلفی از سوی بخش خصوصی که هیچ باری را روی دولت نداشتند برگزار می‌شد.یا مثلن چندی پیش، روز «گفت‌وگوی تمدن‌ها» را از تقویم ایرانی‌ها حذف کرد. و در عوض 6 مناسبت جدید شامل روزهای «غزه» (29 دی)، « مبارزه با استعمار انگلیس» (12 شهریور)، «بصیرت و میثاق امت با ولایت» (9 دی)، «بسیج اساتید» (31 خرداد)، «هنر مقاومت اسلامی» (21 فروردین) و «مقاومت و پایداری» (4 خرداد) در تقویم رسمی سال 1390 گنجانده شد.دبیر شورای فرهنگ عمومی درباره نامگذاری روز 9 دی گفته است: «نهم دی ماه که سالروز بپاخاستن ملت مسلمان ایران در مقابل جریان نفاق جدید است، از سال آینده به نام روز«بصیرت و میثاق امت با ولایت» بزرگ داشته میشود.»این تفکر تا آن‌جا پیش می‌رود که امام جمعه قم خواستار نامگذاری یک دهه، 9 تا 19 دی، به نام «دهه بصیرت» میشود. سعیدی در یکی از خطبه‌های نماز جمعه گفت: «شما در حماسه 9 دی سال گذشته خوش درخشیدید و 9 تا 19 دی را دهه بصیرت بدانید و در این دهه در مساجد، مراکز آموزشی و دانشگاه‌ها مباحث بصیرتی را مطرح کنید تا تداوم مسیری که تهیه کردید ادامه پیدا کند. مردم با همان شکوهی که از رهبری و ولایت حمایت کردند با همان شکوه در 9 دی از فتنه تبری کردند.»نامگذاری دولت و بی‌تفاوتی ملتاما در عمل این نامگذاریها با استقبال مردم مواجه نمی‌شود. مردم خود میدانند که چه روزی به چه نامی است و چه نامی اصیل است و چه نامی جعلی.مردم خود به خوبی میدانند که چه روزی را محترم بدانند و چه روزی را از کنارش بی‌تفاوت گذر کنند. این تلاش‌های دولت صرفن برای دل‌خوشی خود دولت‌مردان است و مثل طرحی رو آب می‌ماند که عمرش کمتر از طراحش است.
بر پدر خرتان لعنت شما که مثل روز روشن است دست پرورده همین انگلیسها هستید چه کسی را خام گیر اوردید خیلی باید ادم مانند شما احمق باشد این موضوع واضح را درک نکند یا انکار نماید. شعارهای مرگ برانگلیس شما هم سیاستی است که گرایش تان را به ارباب بزرگتان روشنتر می کند زیرا همه سیاستبازی های این خفاش پیر را میدانند مردم هفتاد یا حتی سی سال پیش نیستند. خنده داره مبارزه با استعمار انگلیس» (12 شهریور). تا زمانی که اخوند یا اخوند زاه یا طرفدار اخوند در کشورمان انگلیسها در پس پرده مسلطند. چه باور داشته باشیم چه نه.
دوستان عزیز امروز سالروز زلزله بم هستش روزی که حدود چهل هزار تن از هموطنهای عزیزمان زیر اوار جان باختند.بخاطر بی لیاقتی این رژیم دیکتاتور و ددمنش این روز را از تقویمها برداشتند.با ارزوی نابودی هر چه زودتر این رژیم صفاک و جاهل یادی از این عزیزان بکنیم.
همکاران محترم در سایت لطفا به دیکته کلمات در متون دقت شود البته اگر اهمیت دارد در غیراینصورت کامنت من فقط به سبب حرفه من در ادبیات به دلیل کنجکاوی این حقیر تلقی شود و حمل بر دخالت یا .. نباشد(مثلن, حتا, اساسن, صرفن ) اینگونه نوشته می شود ( مثلا , حتی , اساسا , صرفا ) .ممنون و سپاس.
این همه روزهاى مقدس از یاد بردند مثلاء:روزى که ادم شدن روز دزدى روز دروغ در روز روشن روزتجاوز روز از شرافت انسانى گذشتن روز کشتن مردم درایام عاشورا روز سیاهى که سایشون بر سر ملت سایه انداخت روز مفتخورى و روزهاى ......
آیت‌الابلیس‌ها و حجت‌النکبت‌های اشغالگر ایرانزمین کلاً با نام‌هایی که مرتبط با عرب‌ها یا ریشه در واژگان عربی نداشته باشد مخالف هستند، با وارونه جلوه دادن شخصیت صاحب اسم، تلاش بر تنفر از نام اصیل ایرانی دارند. در فیلم‌های آبگوشتی و سریال‌های آبدوغ‌خیاری Made in IRIB نام‌های ایرانی را برای بازیگر زن و مرد در رل منفی و خلافکار انتخاب می‌کنند و برای یدک اسم زن و مرد در نقش‌های مورد علاقۀ آسدعلی خائـنه‌ای و ایل و طایفۀ نعلین‌پوش‌ها، در آرشیو ۱۴۰۰سالۀ تازی‌ها شیرجه می‌زنند!
