پنجشنبه ۱۹ آذر ۱۳۸۸ - ۱۰ دسامبر ۲۰۰۹
حداقل دستمزد سیصد هزارتومانی و وضعیت دشوار کارگران
بی بی سی : بعد از انقلاب اسلامی کارگران ایران امیدوار بودند وضعیت زندگیشان متحول شود. منتظر بودند تاثیر درآمدهای نفتی را بر زندگیشان ببینند. سی سال بعد از آن روزها، آنچه به کارگران کم داده نمی شود، وعده است. گرچه حالا آنها از خیر پول نفت گذشته اند. شکوهشان از حداقل دستمزد سیصد هزارتومانی است، که می گویند کفاف زندگی را نمی دهد، و از قراردادهای موقت کاری و نبود امنیت شغلی. کارگران هم مثل بقیه اقشار جامعه ایران، منتظرند ببینند قانون حذف تدریجی یارانه ها با روزی شان چه می کند.
فرزاد کاظم زاده گزارش می دهد
naslesookhteh - ایران - تهران
|
این قراره کف (حداقل) دستمزد باشه ولی خیلی جاها سقف دستمزده. بعضی کارفرماها تو دادن همین چندرقاز هم پدر کارگر بیچاره رو در میارن و به هزار بهانه از سر و ته دستمزد میزنن. هیچ کس هم نیست که به داد کارگر برسه. |
یکشنبه 14 آذر 1389 |
|
iranazadiran - ایران - تهران
|
pahlavi100 - آمریکا - کالیفورنیا. دوست گرامی کاملا با شما موافقم و لب مطلب را ادا کردید. اما به این هوا نباید جوانان تنها پدرانشان را مقصر بدانند. مگر پدران جوانان زمان شاه که انقلاب کردند راضی بودند حداقل 90 درصد خانواده ها از فعالیت بچه ها شان ناراضی بودند و مانع آنها ( منظورم خانواده های آدم حسابی ست نه روضه خون و نژاد مغول چشم تنگ ) حال که پدران کنونی اکثریتشان که در آن شورش شرکت کردند سرکشی کرده و حق رضایت خانواده را در نظر نگرفتند باید فرزندانشان همین معامله را با آنها بکنند تازه خودشان مانند () پایشان در گل مانده و منتظرند فرزندان دستشان را گرفته و از این مرداب لجنزار بیرون بکشند. اگر فرزندان این نسل و نسلهای بعد شورش کاری نکنند هیچ کس دیگر کاری نخواهد کرد اگر زندگی و آینده سرفراز می خواهند نباید از پا نشسته و تسلیم شوند و هر چه توان استعداد و انرژی دارند بر روی مبارزه اصولی و درست بگذارند. |
یکشنبه 14 آذر 1389 |
|
pahlavi100 - آمریکا - کالیفورنیا
|
iranazadiran - ایران - تهران --- دوست عزیز، درست میفرمایید، عده بیشماری هم مخالف انقلاب و تغییر رژیم بودند. متاسفانه جو سیاسی کشور رو به قدری آشفته کرده بودند و بمباران تبلیغاتی آخوند نعلین به پا همراه با تبلیغات ضدّ رژیم کشورهای خارجی بقدری افکار رو مسموم کرده بود که اگر کسی هم جانبدار حکومت پادشاهی بود، جرات ابراز آنرا نداشت. خیلیها هم از روی چشم و همچشمی، فکر کرده بودند اگر دنباله روی آخوند بشوند، روشنفکر قلمداد میشوند. |
دوشنبه 15 آذر 1389 |
|