ورود به شهری نزدیک شما؟

ورود به شهری نزدیک شما؟

در این مقاله که با عنوان "ورود به شهری نزدیک شما؟ لطفا خیلی وحشتزده باشید" چاپ شده آمده است که آمریکا و اسرائیل بارها به شکلی تلویحی به امکان دست زدن به عملیات نظامی برای متوقف کردن فعالیت احتمالی ایران در زمینه ساخت تسلیحات اتمی اشاره کرده اند اما سروصداهای اخیر ممکن است جدی تر از پیش باشد.

اکونومیست می افزاید که ظهور مجموعه ای از عوامل مختلف از جمله گسترش برنامه غنی سازی اورانیوم در ایران، تزلزل در تلاش های دیپلماتیک برای متوقف کردن آن، پایان حیات دولت کنونی آمریکا و عصبی شدن اسرائیل باعث تشنج بیشتر فضای موجود شده و برخی بر این باور هستند که اگر رزمایش های اخیر اسرائیل، آمریکا و ایران و همچنین احتمال رد جدیدترین مشوق های بین المللی برای توقف فعالیت اتمی ایران را هم به عوامل تنش زای موجود بیافزاییم، ممکن است به زودی شاهد جرقه های جنگ باشیم.

این نشریه یادآور می شود که روز 9 ژوئیه، تلویزیون ایران شلیک آزمایشی نه موشک را نشان داد در حالیکه روز قبل از آن، نماینده آیت الله خامنه ای در نیروی دریایی سپاه پاسداران تهدید کرده بود که اگر ایران هدف حمله قرار گیرد، تل آویو و کشتی های آمریکایی در خلیج فارس را به آتش خواهد کشید و "به منافع حیاتی آمریکا در سرتاسر دنیا" حمله خواهد کرد.

اکونومیست می نویسد که اقدامات و اظهارات ایران واکنشی به اقدام اسرائیل در "نمایش بازوی بلند ارتش این کشور" بود که در ماه گذشته، یک رشته تمرین های نظامی را با شرکت یکصد جت جنگی به اجرا گذاشت که ظاهرا هدف از آن، کسب آمادگی برای دست زدن به بمباران هدف هایی در فواصل دور بود.

به نوشته این هفته نامه، مشاهده پرواز هلی کوپترهای اسرائیلی تا مسافت هزار و دویست و نود کیلومتری، یعنی در حدود فاصله اسرائیل تا ایران، و اجرای تمرین نجات خلبانانی که در دریا سقوط کرده اند باعث شگفتی ناظران غربی شد در حالیکه برخلاف معمول، اسرائیل این تمرین نظامی را به جای ترکیه، با یونان انجام داد، شاید به این دلیل که ارتش یونان همان نوع موشک های ضدهوایی روسی را در اختیار دارد که ایران اخیرا تعدادی از آنها را خریداری کرده است.

اکونومیست می افزاید که همزمان، شناورهای آمریکایی، بریتانیایی و بحرینی نیز در تمرین های مشترک حفاظت از تاسیسات گاز و نفت در منطقه خلیج فارس شرکت داشته اند که به نظر می رسد واکنشی نسبت به تهدید اخیر ایران در مورد بستن تنگه هرمز و هدف قرار دادن کشورهای همسایه در صورت حمله آمریکا بوده است.

بلوف یا تهدید واقعی؟

با توجه به چنین شرایطی، اکونومیست می پرسد که آیا به نمایش گذاشتن جنگ طلبی واقعا به معنی احتمال بیشتر دست زدن به اقدام نظامی است و در پاسخ می نویسد که اخیرا محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران، حمله به ایران را "یک شوخی خنده آور" توصیف کرد.

این هفته نامه در ادامه می نویسد که واقعا ممکن است اسرائیل مشغول بلوف زنی و تهدید با چماقی بزرگ باشد تا بر جاذبه مشوق هایی که گروه 1+5 به ایران وعده داده است بیافزاید اما نکته اصلی این است چه اقدامات اسرائیل ایران را متوحش کرده باشد و چه نکرده باشد، قطعا کشورهای دیگر را مضطرب ساخته است.

اکونومیست یادآور می شود که این هفته، شرکت فرانسوی توتال اعلام داشت که به دلیل مخاطرات موجود، از سرمایه گذاری در ایران منصرف شده و یکی از مقامات ارشد دولت بریتانیا نیز احتمال حمله اسرائیل به ایران را 30 درصد ارزیابی کرد در حالیکه شرایط کنونی از نظر دریاسالار مایک مولن، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، تا آن حد نگران کننده بود که علنا اظهار دارد که درگیری آمریکا در یک جنگ دیگر (در کنار افغانستان و عراق) فشار و چالشی شدید را در پی می آورد و عواقب آن قابل پیش بینی نخواهد بود.

ژنرال مولن در این مورد که آیا ممکن است آمریکا به تنهایی علیه ایران وارد عمل شود، گفت خاورمیانه یکی از مناطق بسیار بی ثبات جهان است و لزومی ندارد که بی ثبات تر شود.

اکونومیست می نویسد که یکی از عوامل غیرقابل پیش بینی در وضعیت کنونی این است که ایران تا چه اندازه به ساخت اسلحه اتمی نزدیک شده است (هر چند ایران همواره داشتن چنین منظوری را تکذیب کرده)؟

این هفته نامه می نویسد که به گفته کارشناسان غربی، ایران تا کسب توانایی ساختن بمب اتمی فاصله ای طولانی دارد و آمریکاییان نیز تخمین زده اند که جمهوری اسلامی تا پایان سال 2009 و شاید هم دست کم تا پنج سال دیگر قادر به ساخت تسلیحات اتمی نباشد.

به نوشته نشریه بریتانیایی، مقامات اسرائیلی چنین خونسرد نبوده اند هرچند با تمام شاخ و شانه کشیدن ها، همچنان تاکید داشته اند که راه حل دیپلماتیک را به راه حل نظامی ترجیح می دهند.

زمان مناسب برای حمله اسرائیل

اکونومیست می نویسد که در عین حال، هنوز هم ممکن است برخی ملاحظات سیاسی نظامی باعث شود اسرائیل به تنهایی، و به زودی، وارد عمل شود.

این هفته نامه در توضیح این ملاحظات می نویسد که به زودی دوره ریاست جورج بوش، که با اسرائیل روابطی بسیار دوستانه داشت، خاتمه می یابد و امکان دارد باراک اوباما به ریاست جمهوری آمریکا برسد، و او کسی است که اگرچه وعده داده به "هر اقدامی" برای جلوگیری از دستیابی ایران به بمب اتمی دست خواهد زد اما بسیاری از اسرائیلیان به او اعتماد ندارند.

عامل دیگر، به نوشته اکونومیست، آغاز به کار نیروگاه اتمی بوشهر در ماه اکتبر سال جاری است که هرچند مانند تجهیزات زیرزمینی غنی سازی اورانیوم در نطنز باعث نگرانی نیست، اما اگر اسرائیل در نظر داشته باشد آن را بمباران کند، لازم است قبل از انبار شدن سوخت اتمی در این نیروگاه دست به کار شود، در حالیکه حمله هوایی به ایران تا قبل از استقرار موشک های زمین به هوای اس آ - 20 در اوایل سال 2009 بی دردسرتر خواهد بود.

در عین حال، اکونومیست به مشکلات عملیات نظامی اسرائیل علیه ایران اشاره کرده و می نویسد: حتی اگر اسرائیل از محل مراکز اتمی زیر زمینی ایران که در نقاط مختلف پراکنده است آگاهی کامل هم داشته باشد، حمله به آنها چندان آسان نخواهد بود زیرا برخلاف حمله به رآکتور اتمی عراق در سال 1981 و حمله به تاسیساتی در سوریه در ماه سپتامبر سال گذشته، عملیات علیه ایران فاقد عنصر غافلگیری خواهد بود.

این هفته نامه می افزاید که عامل مجهول دیگر در این مورد این است که آیا اسرائیل بدون دریافت چراغ سبز یا لااقل چراغ زرد آمریکاییان جرات خواهد کرد به ایران حمله کند، به خصوص اینکه بدون چنین توافقی، عبور از حریم هوایی عراق، که آمریکا بر آن تسلط دارد، اقدامی بسیار خطرناک خواهد بود و همچنین، چنین عملیاتی بدون مجوز آمریکاییان می تواند آمریکا را گرفتار دردسرهایی در خاورمیانه سازد و روابط آن کشور با اسرائیل را به خطر اندازد.

اکونومیست در عین حال می نویسد که در برابر ملاحظاتی که ممکن است مانع از اقدام نظامی اسرائیل علیه ایران شود، باید احساس درونی آسیب پذیری در اسرائیل را در نظر گرفت که نه تنها تاریخ دولت یهود بلکه آشتی ناپذیری دولت ایران به آن شدت بخشیده، دولتی که هرنوع مصالحه با "رژیم صهیونیستی" را مردود می داند و بارها از محو اسرائیل سخن گفته است.

این هفته نامه در خاتمه می نویسد نمی توان واکنش کسی را در گوشه ای گرفتار آمده پیش بینی کرد و اسرائیل نیز، اگر با تهدیدی علیه موجودیت خود روبرو باشد، وارد عمل خواهد شد - و اگر لازم باشد، به تنهایی چنین خواهد کرد.