اکونومیست و تهدید نظامی اسرائیل علیه ایران
اکونومیست و تهدید نظامی اسرائیل علیه ایران
| اکونومیست وخیم تر شدن بحران هسته ای ایران را خطرناک اما امکانپذیر دانسته است |
در آغاز این مقاله که با عنوان "دیرتر از آن است که فکر می کنید" چاپ شده آمده است که اسرائیل تهدید می کند که به مراکز اتمی ایران حمله خواهد کرد و ممکن است این تنها یک تهدید توخالی نباشد.
اکونومیست می نویسد که در حالیکه بهای نفت خام به اوج خود رسیده و عراق هم در ایجاد ثبات در این کشور سرانجام پیشرفت هایی داشته است، آخرین خبری که ممکن است کسی مشتاق شنیدن آن باشد این است که شرایط خاورمیانه به طور ناگهانی وخیم تر شده است اما متاسفانه، چنین واقعه ای ناممکن نیست.
این نشریه می افزاید که در هفته های اخیر اظهارنظرهای متعددی در باره احتمال حمله نظامی اسرائیل علیه تاسیسات هسته ای ایران شنیده شده، ارتش اسرائیل به برگزاری یک رشته رزمایش هایی حاوی عملیات دوربرد هوایی در دریای مدیترانه مبادرت ورزیده و یکی از رئیسان سابق ستاد مشترک ارتش این کشور نیز گفته است که اگر ایران به برنامه اتمی خود ادامه دهد، حمله به آن کشور اجتناب ناپذیر خواهد بود.
اکونومیست می نویسد که ممکن است این سروصداها صرفا تهدیدی توخالی و علامتی به ایران باشد که عاقلانه تر آن است که به خواست دوساله شورای امنیت برای توقف غنی سازی اورانیوم عمل کند اما، در همانحال، ممکن است چنین هم نباشد.
شاید این نظر صحت داشته باشد که حالا که آقای بوش به پایان دوره ریاست جمهوری خود نزدیک شده و اقتدار چندانی ندارد، تمایلی به بمباران ایران نداشته باشد اما احتمال ظهور آقای اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا می تواند باعث شود اسرائیل خود در صدد دست زدن به چنین عملیاتی برآید |
این هفته نامه بریتانیایی می نویسد که تا همین اواخر خطر حمله آمریکا یا اسرائیل به ایران فروکش کرده بود.
به نوشته اکونومیست، پس از آنکه سرویس های اطلاعاتی آمریکا در ماه دسامبر سال گذشته یافته های ناراحت کننده خود در این مورد را منتشر کردند که ایران تلاش برای طراحی اسلحه اتمی را در سال 2003 کنار گذاشت، احتمال عملیات نظامی ایالات متحده در ایران کم شد و دیپلمات ها به برخی پیشرفت های دیپلماتیک مانند صدور یک رشته قطعنامه های شورای امنیت با حمایت روسیه و چین و کشورهای غربی حاوی هشدار به ایران برای خاتمه دادن به غنی سازی اورانیوم اشاره کردند.
اکونومیست می افزاید که در چنان شرایطی، ممکن بود به این نتیجه برسیم که ابزار متعارف دیپلماسی برای تحت فشار قراردادن ایران به کار گرفته شده و لزوم توسل به اقدامات شدیدتر را مرتفع ساخته است و علاه براین، ممکن است آمریکاییان در انتخابات ماه نوامبر باراک اوباما را به ریاست جمهوری خود برگزینند در حالیکه آقای اوباما وعده داده است که مساله ایران را از طریق مذاکره مستقیم در بالاترین سطح حل و فصل خواهد کرد، یعنی اقدامی ضروری که جورج بوش هرگز نتوانست خود را به قبول آن راضی کند.
ممکن است اسرائیل به این نتیجه برسد که بهترین زمان برای حمله به ایران دوره انتقال قدرت در کاخ سفید است یعنی زمانی که کسی نمی تواند این کشور را به تاثیر گذاری بر انتخابات ریاست جمهوری متهم کند در حالیکه لزومی هم برای دریافت چراغ سبز از رئیس جمهور آمریکا وجود ندارد |
این هفته نامه در عین حال می نویسد که اگر کسی این نکات را دلیلی برای کاستن از نگرانی خود بداند، بهتر است دوباره فکر کند زیرا با وجود یافته های دستگاه های اطلاعاتی آمریکا، نه اسرائیل و نه بسیاری از دولت های دیگر واقعا باور نکرده اند که ایران تمایل به دستیابی به جنگ افزار هسته ای را از دست داده است.
به نوشته اکونومیست، درست است که سازمان ملل قطعنامه هایی را تصویب و تحریم های ملایمی را علیه ایران وضع کرده است اما ایران دو سال است که این مصوبات را نادیده می گیرد و همچنان سانتریفوژهای خود را در چرخش نگاه داشته و خواستار نابودی اسرائیل بوده است.
هفته نامه بریتانیایی می نویسد که شاید این نظر صحت داشته باشد که حالا که آقای بوش به پایان دوره ریاست جمهوری خود نزدیک شده و اقتدار چندانی ندارد، تمایلی به بمباران ایران نداشته باشد اما احتمال ظهور آقای اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا می تواند باعث شود اسرائیل خود در صدد دست زدن به چنین عملیاتی برآید.
بسیاری از اسرائیلیان حاضرند دست به هر اقدامی بزنند و هر خطری را بپذیرند تا مانع از آن شوند که حکومتی که مرتبا خواستار نابودی آنان می شود به جنگ افزارهای اتمی دست یابد |
به نوشته اکونومیست، همانطور که تندروهایی مانند جان بولتون، از مقامات سابق دولت بوش، هفته گذشته گفت، ممکن است اسرائیل به این نتیجه برسد که بهترین زمان برای حمله به ایران دوره انتقال قدرت در کاخ سفید (یعنی در فاصله بین اعلام نتیجه انتخابات در ماه نوامبر و آغاز به کار رئیس جمهور جدید در ماه ژانویه) است یعنی زمانی که کسی نمی تواند این کشور را به تاثیر گذاری بر انتخابات ریاست جمهوری متهم کند در حالیکه لزومی هم برای دریافت چراغ سبز از رئیس جمهور آمریکا وجود ندارد.
اکونومیست در عین حال اظهارنظر می کند که حمله هوایی اسرائیل به تاسیسات اتمی ایران، اشتباه خواهد بود زیرا حتی اگر هم پیش بینی محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، در مورد تبدیل شدن منطقه به "گلوله آتش" به حقیقت نپیوندد، چنین حمله ای به اقدامات تلافی جویانه منجر خواهد شد.
این هفته نامه می افزاید که با توجه به بزرگی و توانایی ایران، چنین حمله ای در نهایت می تواند برنامه های احتمالی این کشور برای تبدیل شدن به یک قدرت نظامی هسته ای را برای مدتی به تعویق بیاندازد در حالیکه حتی اگر ایران به بمب اتمی هم دست یابد، از بیم زرادخانه اتمی بزرگتر اسرائیل، احتمالا جرات استفاده از آن را نخواهد داشت و اگر هم فرض کنیم که جمهوری اسلامی حقیقت را گفته و واقعا در صدد دستیابی به تسلیحات اتمی نباشد (که باید گفت فرضی نامحتمل است)، هیچ چیز بیش از حمله اسرائیل نمی تواند باعث تغییر نظر این کشور و روی آوردن آن به تولید اسلحه هسته ای شود.
تا کنون، جامعه جهانی زیاد حرف زده و تحریم های ملایمی را برای متوقف کردن پیشرفت ایران به سوی غنی سازی اورانیوم به کار گرفته اما اینک زمان آن رسیده است که تنبیه های سخت تری وضع شود با این امید که برای جلوگیری از تحولی خطرناک، بیش از اندازه دیر نشده باشد |
اکونومیست می نویسد که مشکل در اینجاست که اسرائیل منطق دیگری را دنبال می کند زیرا با توجه به تاریخ این کشور، بسیاری از اسرائیلیان حاضرند دست به هر اقدامی بزنند و هر خطری را بپذیرند تا مانع از آن شوند که حکومتی که مرتبا خواستار نابودی آنان می شود به جنگ افزارهای اتمی دست یابد.
هفته نامه بریتانیایی در خاتمه می نویسد که تا کنون، جامعه جهانی زیاد حرف زده و فقط تحریم های ملایمی را برای متوقف کردن پیشرفت ایران به سوی غنی سازی اورانیوم به کار گرفته است اما اینک زمان آن رسیده که تنبیه های سخت تری وضع شود با این امید که برای جلوگیری از تحولی خطرناک، بیش از اندازه دیر نشده باش
|
