گروگانهای عراقی که فراموش شده اند

گروگانهای عراقی که فراموش شده اند

اما یکی از جنبه های جنگ در عراق که در گزارش های آمریکا به ندرت به آن اشاره می شود، افزایش تعداد آدم ربایی ها میان شهروندان عراقی است.

آدم ربایی بین عراقی ها که معمولاً با انگیزه دریافت پول در ازای آزادی فرد ربوده شده صورت می گیرد، در چهار سال گذشته به امری عادی برای عراقی ها تبدیل شده است.

آمار رسمی در دست نیست که نشان بدهد چند نفر تا کنون ربوده شده اند یا چه مقدار باج برای آزادی آنها پرداخت شده است.

'فرار بی فایده بود'

ریما ۲۳ ساله سعی می کند در غیاب شوهرش سیف، با مشکلات زندگی کنار بیاید، ده ماه از زمانی که افراد مسلح شوهرش را ربودند می گذرد.

ریما می گوید: "چطوری می توانم از احساسی که دارم برایتان بگویم؟ فکر می کردم که آنها ما رو می کشن، اصلاً فکر نمی کردم شوهرم را گروگان بگیرند، همه اش فکر می کردم هر دوی مان را بکشند ..."

اطرافیان ریما و سیف فکر می کردند اوضاع برای این زوجی که تازه ازدواج کرده بودند روبراه است، آنها در راه برگشت از ماه عسل به خانه شان در بغداد بودند که آدم ربایی رخ داد.

ریما می گوید: "ما به یک ایستگاه بازرسی رسیدیم و از آن رد شدیم، دو دقیقه بعد سیف متوجه اتومبیلی شد که از جاده فرعی به طرف جاده اصلی در حرکت بود، به من گفت نترس ما از آنها دوریم، پایش را روی گاز گذاشت و ما با سرعت از آنها فاصله گرفتیم اما پس از لحظه ای تیراندازی به طرف ما شروع شد، ناگهان سیف فریادی کشید، یکی از گلوله ها به پایش خورده بود."

فرار بی فایده بود، با دو کامیون، یک تاکسی و یک اتومبیل دیگر، چندین مرد مسلح جاده را مسدود کرده بودند: "مجبور شدیم بایستیم، هیچ چاره ای جز این نداشتیم، مردان مسلح به طرف اتومبیل ما آمدند و سیف را بیرون کشیدند و به طرف اتومبیلی بردند که پشت سرما بود، به این ترتیب شوهرم را با خودشان بردند، من به آنها گفتم که مرا هم با شوهرم ببرید اما گفتند نه، تو به خانه برگرد".

دو روز بعد آدم ربایان با ریما تماس گرفتند و برای آزادی سیف درخواست یکصد هزار دلار کردند، مبلغی که نه تنها ریما بلکه خانواده سیف هم نمی توانستند بپردازند.

خانواده سیف بیست هزار دلار به آدم ربایان پیشنهاد کردند، هر چند که آنها پذیرفتند اما تاکنون سیف به خانواده اش تحویل داده نشده و تمام ارتباط آدم ربایان با ریما و خانواده سیف قطع شده است.

سیدریک تورلان که برای یکی از شبکه های هماهنگ کننده سازمان های دولتی و غیردولتی بین المللی در عراق کار می کند، درباره آدم ربایی ها در عراق می گوید: "ارائه آماری واقعی درباره تعداد کسانی که در عراق به گروگان گرفته می شوند دشوار است، بسیاری از مردم از ترس جان عزیزانشان ترجیح می دهند خبر به گروگان گرفتن بستگانشان را به کسی ندهند".

به گفته آقای تورلان بیشتر این آدم ربایی ها به خاطر مسائل اقتصادی است، افرادی مثل پزشکان، وکلا و صاحبان فروشگاه های بزرگ بیشتر هدف آدم ربایی قرار می گیرند و در این موارد دریافت باج از خانواده ها خیلی سریع صورت می گیرد.

سیدریک تورلان می گوید: "گروه های زیادی درگیر این آدم ربایی ها هستند که اکثرشان را گروه های تبهکار تشکیل می دهد، البته درباره دخالت بعضی از گروههای شبه نظامی که وابسته به گروههای سیاسی اند نیز گزارش هایی وجود دارد اما بیشتر مواقع نمی شود به دقت گفت چه کسانی مسبب این آدم ربایی ها هستند."

در شرایط نابسامان فعلی عراق، هیچ سازمان خاصی وجود ندارد که بتواند درباره این آدم ربایی ها اطلاعاتی جمع آوری کند.

زمانی که ما از وزارت کشور در این باره سؤال کردیم، هیچ کس نتوانست اطلاعاتی دراین باره ارائه دهد، بنابراین هیچ کس به وابستگان افراد ربوده شده که در جستجوی عزیزانشانند، کمک نخواهد کرد.

بسیاری از مردم عراق احساس امنیت نمی کنند، آنها به توانایی دولت در حفاظت از جان شهروندان در مقابل خشونت های بی پایانی که در این کشور وجود دارد، اعتماد زیادی ندارند.