احمد بورقانی؛ یار مطبوعات مستقل در ایران

احمد بورقانی؛ یار مطبوعات مستقل در ایران

مطبوعات غیر دولتی ایران خبر درگذشت آقای بورقانی را در صفحات نخست خود همراه با عکس های بزرگ از وی پوشش دادند.

آقای بورقانی در نخستین دور ریاست جمهوری محمد خاتمی به عنوان معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر گزیده شد. او در این سمت، در بین جامعه سیاسی و مطبوعاتی ایران شهرت بسیاری پیدا کرد.

بر خلاف رویه معمول وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال های پیش از ریاست جمهوری آقای خاتمی، آقای بورقانی در همان مراسم معرفی خود به عنوان معاون مطبوعاتی عطاءالله مهاجرانی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، با بیان جمله ای از شیخ ابوالحسن خرقانی صوفی معروف ایرانی، از ظهور دوره تازه ای در سیاست مطبوعاتی ایران سخن گفت و تاکید کرد که حمایت مادی و معنوی از مطبوعات مستقل و غیر دولتی ایران را در دستور کار خود قرار خواهد داد.

نگاه بدون تبعیض آقای بورقانی و مدیران تحت امرش در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مجموعه نشریات ایران، به سرعت فضای مطبوعاتی حاکم بر ایران را تغییر داد. اما هر قدر که این تغییرات جدی تر می شد، فشارهای سیاسی بر احمد بورقانی برای کناره گیری از سمتش نیز افزایش می یافت.

سرانجام به علت فشارهای فزاینده سیاسی، آقای بورقانی مجبور به ترک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد. او در نطقی که به مناسبت مراسم تودیعش برگزار شد، با اشاره به سوابق زندگی سخت و مشقت بار خود، پاره ای از فشارهای داخل و خارج وزراتخانه علیه خود را به گونه ای غیر مستقیم افشا کرد.

با این حال، آقای بورقانی در معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد سابقه ای پایه گذاشت که تا سال ها پس از وی، هر چند به صورتی کم رنگ تر ادامه پیدا کرد.

پس از خروج از وزارت ارشاد، آقای بورقانی کاندیدای نمایندگی مجلس ششم شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران شد و به مجلس راه یافت.

در مجلس ششم نیز آقای بورقانی در جهت دفاع از جامعه مطبوعاتی ایران و اصلاح قوانین به نفع آزادی بیان حرکت کرد. در همین دوران، وی به عنوان عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران نیز انتخاب شد.

هم زمانی این دو موقعیت سبب شد که آقای بورقانی امکان بیشتری برای درک مشکلات رویاروی جامعه مطبوعاتی ایران و کوشش برای حل آنها داشته باشد.

بازداشت و دستگیری تعدادی از روزنامه نگاران ایران در آن دوره، فعالیت آقای بورقانی را در مجلس تشدید کرد. گو اینکه در این دوره خاص وی بیشتر مایل بود تا فعالیت های خود را به صورت خاموش و دور از چشم رسانه ها به انجام برساند.

در واقع همین فعالیت ها موجب شد که صلاحیت آقای بورقانی برای شرکت در انتخابات مجلس هفتم از سوی شورای نگهبان رد شود.

با پایان کار مجلس ششم، آقای بورقانی به فعالیت های دوران قبل از اصلاحات خود بازگشت. فعالیت هایی که بیشتر معطوف به نشر کتاب، نوشتن مطلب در جراید و مشاوره به شخصیت ها، نهادها و گروه های مستقل بود.

در سال های اخیر، احمد بورقانی این امکان را پیدا کرد که درباره برخی از موضوعات تاریخی در رسانه های نوشتاری ایران مطلب بنویسد. به گواه روزنامه نگاران برجسته ایران، آقای بورقانی قلمی روان، شیوا و بسیار عاطفی داشت.

او نوشتن را از سال‌های نوجوانی خود هنگامی که در خبرگزاری جمهوری اسلامی به سرپرستی کمال خرازی مشغول به کار شد، آغاز کرده بود. از این رو او با حرفه اطلاع رسانی آشنایی دیرین و عمیقی داشت.

قاعدتا حضور او در دفتر نمایندگی خبرگزاری جمهوری اسلامی در نیویورک نیز به وسعت کار حرفه ای و سیاسی او کمک کرد به گونه ای از رسانه های بین المللی نیز درکی فراتر از همتایان خود در ایران داشت.

همین وسعت دید سبب شد که آقای بورقانی به خلاف رویه حاکم در ایران، به عنوان تنها نماینده مجلس ششم در مراسم بزرگداشت قربانیان حادثه یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱ نیویورک در میدان مادر تهران به همراه جمعی از جوانان تهرانی شرکت کند و به یاد آنها شمع بر افروزد.

افروختن آن شمع اما برای آقای بورقانی بی بها نبود. او به همین علت سال ها مورد اتهام نیروهای تندرو قرار گرفت و پرونده ای نیز برایش گشوده شد.