درخواست از مردم ایران برای تقویت حاکمیت ملی

درخواست از مردم ایران برای تقویت حاکمیت ملی

استدلال این بیانیه به طور تلویحی این است که نشانه هایی به چشم می خورد از اینکه حکومت ایران به خاطر نداشتن پایه قدرتمند مردمی و ضعف، تحت فشار کشورهای خارجی مجبور به دادن امتیاز می شود.

این بیانیه همچنین در درخواستی مستقیم از مردم ایران می خواهد برای برداشتن موانع موجود بر سر راه انتخابات آزاد و روی کار آمدن دولتی متکی به رأی و رضایت همه مردم بکوشند.

امضاکنندگان در ابتدای بیانیه خطاب به ملت ایران می نویسند: "موضع‌گیری‌های اخیر دولت در سیاست خارجی موجب تضییع حقوق ملت ایران شده است. تصادفی نیست که حق حاکمیت ملت ایران همزمان از سه سو مورد دست‌اندازی قرار می‌گیرد."

این بیانیه به مساله تقسیم دریای خزر، قرارداد مرزی الجزایر با عراق و همچنین حق حاکمیت جزایر سه گانه در خلیج فارس اشاره دارد.

امضاکنندگان به خصوص با لحنی شکایت آمیز درباره تقسیم دریای خزر سخن می گویند: "در شمال، دولت فدراسیون روسیه و متحدان آن حقوق مسلم ایران را در دریاچه مازندران ـ که برپایه قراردادهای ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ با دولت اتحاد جماهیر شوروی سابق به‌صورت مشاع تعیین شده است ـ نادیده گرفته‌اند و در باج‌دهی آشکار وزیر امور خارجه، سهم ایران را به ۳/۱۱ درصد کاهش داده‌اند."

ایران همواره پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی برای تقسیم مساوی دریای خزر میان پنج کشور حاشیه - 20 درصد برای هر کشور - پافشاری کرده بود اما منوچهر متکی، وزیر خارجه ایران، اخیرا از سهم 11 و سه دهم درصدی ایران سخن گفت. البته در پی انتقادهای داخلی، سخنگوی وزارت خارجه مجددا بر سهم 20 درصدی ایران تاکید کرد.

این بیانیه اقدام اخیر رئیس جمهوری عراق در بی اعتبار خواندن قرارداد 1975 الجزایر و نادیده گرفتن حقوق ایران نسبت به جزایر سه گانه خلیج فارس از سوی کشورهای عربی را از نشانه های ضعف حاکمیت ملی تلقی کرده و با اشاره به این کشورها می نویسد:

"آنان به‌نظرشان مناسب‌ترین زمان را برای مطرح کردن ادعای نامشروع و غیرقانونی خویش انتخاب کرده‌اند، چراکه دریافته‌اند پایگاه اجتماعی و ملی دولت ایران از هر زمان ضعیف‌تر و شکاف میان ملت و دولت عمیق‌تر گشته است. از سوی دیگر، ملت ایران، به‌خاطر پرونده هسته‌ای و اتخاذ سیاست‌های نسنجیده دولت در روابط خارجی، تحت فشارهای سیاسی و محاصره اقتصادی است و احتمال برخوردهای نظامی محدود نیز منتفی نیست."

در ادامه بیانیه آمده است: "البته، این نخستین بار نیست که قدرتهای متجاوز بیگانه چشم طمع به منافع ملی و تمامیت ارضی ایران دوخته‌اند. ملت ایران همواره نسبت به هر نوع مداخله بیگانگان و تضعیف استقلال و آزادی خویش حساسیت و واکنش شدید نشان داده است. اما هر زمان که دولت‌های ناتوان، فاقد اقتدار ملی و بدون پایگاه مردمی در حاکمیت بوده‌اند مؤلفه‌های قدرت ملی نیز ضعیف شده است و بیگانگان موفق به دریافت امتیازهای استعماری شده‌اند و، در نتیجه، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران نقض گردیده است."

هرچند جمهوری اسلامی هرگز حتی به این نامه ها پاسخ نمی گوید اما نفس انتشار آن در شرایطی که به گفته گروه های مستقل حقوق بشر بسیاری از مخالفان فکری حکومت، سانسور یا زندانی می شوند نشانه عمق احساس سرخوردگی این گروه از وضعیت موجود است.

در بخش دیگری از این بیانیه نسبت به لزوم تقویت حاکمیت ملی استدلال شده است: "دولت نباید برای جلب حمایت سیاسی برخی از دولتها برای مقابله با فشارهای آمریکا و متحدان آن، از حقوق ملت ایران ببخشد، یا در برابر زیاده‌خواهی‌ها و ادعاهای نامشروعشان کوتاه بیاید. برای نیل به این منظور، باید موانع همبستگی و مشارکت ملت ایران و ظهور قدرت ملی در صحنه سیاسی کشور از میان برداشته شود."

امضا کنندگان نسبت به "فعل ‌و انفعالات و تصمیمات پشت پرده‌ای که دور از چشم ملت ایران تنها به خاطر ضعف اقتدار حاکمیت ملی و به زیان کشور اتخاذ شود" ابراز نگرانی می کنند.

این بیانیه حکومت را به نقض پی در پی حقوق مردم و سرکوب آزادیخواهان در داخل و ناکارآمدی در حل مشکلات اقتصادی مردم متهم می کند و می نویسد:

"به‌رغم اظهارات رسمی در حمایت از قشرهای محروم جامعه، سیاست‌های کلان اقتصادی و سیاسی دولت تنها در خدمت گروه‌های پرقدرت و متنفذی است که همه منابع قدرت و ثروت را در اختیار گرفته‌اند و به شدت از مردمی شدن حکومت ازطریق برگزاری انتخابات آزاد جلوگیری می‌کنند."

امضاکنندگان بیانیه پیش بینی کرده اند که با توجه به حذف گسترده نامزدهای مستقل و مخالف و منتقد از انتخابات مجلس، و در شرایطی که بسیاری از فعالان اجتماعی از جمله زنان، کارگران، آموزگاران و دانشجویان به صرف فعالیت هایشان زندانی و سرکوب می شوند، زمینه برای تضییع بیشتر حق حاکمیت ملی توسط کشورهای خارجی بیش از پیش فراهم شود:

"درآن‌صورت، حکومت ایران برای حفظ خود مجبور به باج‌دهی و اعطای امتیاز از منابع و منافع ملی ایران خواهد شد. یادمان نرفته است که دولت‌های عصر قاجار و پهلوی برای بقای خویش حقوق و حاکمیت ملت و ثروت‌های ملی را هزینه جلب حمایت آن قدرتها کردند و دیدیم که چه شد."

آنها در پایان بیانیه درخواست خود را از مردم بیان می کنند: "ما از مردم آگاه وآزادی‌خواهان ایران، از همه زنان و مردان میهن‌دوست و حق‌طلب ایران دعوت می‌کنیم که با حفظ هشیاری و مراقبت از استقلال و حاکمیت ملی متحداً برای برداشتن موانع موجود بر سر راه انتخابات آزاد و روی کار آمدن دولتی متکی به رأی و رضایت همه مردم بکوشند و این مسئولیت مهم را، تا دستیابی به مقصود، از طریق مبارزات مسالمت‌آمیز، با صبر، متانت، پایداری و همبستگی به زمین نگذارند، زیرا تنها در سایه حاکمیت ملی و وحدت و همبستگی میان ملت و دولت است که استقلال، عدالت اجتماعی، عزت و سربلندی کشور تأمین و دستیابی به صلح، آزادی، رفاه و توسعه در داخل و در روابط بین‌المللی ممکن می‌گردد."

علی اکبر موسوی خوئینی، ابراهیم یزدی، حسن یوسفی اشکوری، هاشم آغاجری، عزت الله سحابی، عیسی سحرخیز، اعظم طالقانی، ماشاالله شمس الواعظین، شیرین عبادی، و محسن کدیور از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.