قبرستان معجزه آمیز قندهار

قبرستان معجزه آمیز قندهار

هر روز صدها نفر افراد مریض، قبور بیش از 70 نفر عرب و جنگجویان خارجی و خانواده های آنان را که در اثر بمباران قندهار در اواخر سال 2001 کشته شدند، زیارت می کنند.

کمی پس از دفن این افراد، عقایدی در خصوص آنها در منطقه رشد کرد و قبور این کشته شدگان برای بسیاری به محلی زیارتی تبدیل شد.

مردم به دفن شدگان در این قبور به عنوان افرادی که توانایی معجزه دارند یا شفیع هستند، نگاه می کنند.

و حال با وجود گذشت شش سال از سقوط رژیم طالبان در افغانستان، زیارت قبور این "مهمانان خارجی" (افغانستان) هنوز ادامه دارد.

سکینه، زنی که تقریبا 50 سال از زندگیش را پشت سر گذاشته و در نزدیکی این قبرستان زندگی و از آنها نیز نگهداری می کند می گوید: "بسیاری از بازدیدکنندگان (این قبور) بیمارانی هستند که امیدوارند که دفن شدگان در این مکان مشکلات اجتماعی یا مالی آنها را حل کنند."

خانم سکینه طی چند سال گذشته، هر روز به این مکان آمده است.

او می گوید: "اینها شهید هستند، و وظیفه من ایجاب می کند به آنها خدمت کنم."

"شفای دردهای بی درمان"

در بین کشته شدگان، زنان و کودکان عرب نیز وجود دارند.

بسیاری بر این عقیده اند که این خارجیان "افراد بی گناهی هستند" که پس از آنکه بدنبال حوادث 11 سپتامبر 2001 ، آمریکا و متحدینش نیرو به افغانستان فرستاند، برای اسلام جان داده اند."

برای بسیاری نیز این قبور مقدس هستند و لمس آنها بیماریها را شفا می بخشد.

در یکی دو سال اول، هزاران نفر هر روز به اینجا می آمدند.

مقامات محلی که از این قضیه متعجب شده بودند؛ با اعزام پلیس مسلح به منطقه تلاش کردند تا مردم را به دوری از محل تشویق کنند.

اما شهرت این قبرستان به بسیاری دیگر از مناطق افغانستان و حتی تا مناطق مرزی افغانستان با پاکستان نیز رسیده است.

صمد، یک جوان بازدید کننده می گوید: "مردم (بیمار) در اینجا شفا می یابند؛ و برای همین است که آنها به این قبرستان می آیند."

بسیاری از مردم سخن از معجزاتی دارند، که در این قبرستان اتفاق افتاده است.

برخی می گویند بیمارانی که امید شفای خود را از دست داده اند لحظاتی پس از ورود اولشان به این قبرستان، بطور معجزه آسایی شفا پیدا کردند.

خانم سکینه می گوید: "چند نفر که فلج بودند، با پاهای خود از قبرستان بیرون رفتند."

"بهبودی" ساده است. هر زائر کمی نمک از داخل ظروف کوچک نمکی که به وفور در قبرستان وجود دارد، برمی دارد و می خورد. گفته می شود که نمکها، ارتباط ویژه ای با مردگان دارد و هر مرضی را شفا می دهد.

احترام به مردگان

قبور اعرابی که در دهه 90 میلادی به طالبان کمک کردند تا به قدرت برسند، بخشی از قبرستان اصلی شهر است.

این قبور بطور مشخص با سنگهای سفید پوشیده شده و بر تیرکهایی ساخته شده از خیزران که در کنار آنها قرار دارد، پرچمهای سبز آویخته شده است.

در یکی از قبور دسته جمعی، دست کم 20 نفر دفن شده اند.

یکی از ساکنان قندهار می گوید: "وضعیت امنیتی اجازه نمی داد که قبرهای جداگانه ای برای آنها کنده شود."

او ادامه می دهد: "به عنوان مسلمان، وظیفه ما بود که این افراد را با احترام دفن کنیم."

چند متر آن طرفتر از این قبر دسته جمعی، قبر یک زن عرب است؛ جایی که بیشتر زنان برای زیارت جمع می شوند.

از دور زن پیری دیده می شود که درکنار این قبر، دراز کشیده است.

احترام به قدیسین چه مرد و چه زن، و زیارت قبور آنها و طلب مغفرت از طریق آنها، بخشی از سنت عامه در جوامع اسلامی از جمله افغانستان است.

مردم از قبرستان قندهار دیدن می کنند تا دعا کنند و امید به روزهای بهتری پیدا کنند.

در تابستانها، گفته می شود که تعدادی از زایران از مناطق دوردست به این محل می آیند و شب را در این قبرستان بسر می کنند.

گل خان، که فارغ التحصیل دانشگاه است می گوید که محبوبیت قبرستان قندهار همچنین به این نکته مربوط است که بسیاری از مردم منطقه فقیر هستند یا دسترسی به خدمات بهداشتی ندارند یا دسترسی آنها به چنین خدماتی بسیار کم است.

او می افزاید: "بطور کل، مردم این منطقه به چنین چیزهایی اعتقاد دارند. هنگامی که شهرت چنین قبور یا افرادی که دارای 'قدرت معجزه آسا' هستند پخش شد، مردم بیشتر و بیشتری جذب آن محل می شوند."

از زمان اشغال افغانستان از سوی ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی در سال 1979 تاکنون جنگ و خشونت، بسیاری از زیرساختارهای افغانستان را از بین برده است.

دوران بازسازی پس از طالبان نیز در بسیاری از مناطق دورافتاده یا تاثیری نداشته یا تاثیر آن کم بوده است.

در کشوری با نرخ بالای بیکاری و بیسوادی، تعجب انگیز نیست که زیارتگاهها محلی برای امید مردم نیازمند و فقیر هستند.