گنجی خواستار حمایت سازمان ملل از مردم ایران

گنجی خواستار حمایت سازمان ملل از مردم ایران

آقای گنجی که شش سال را به خاطر جرایم سیاسی در زندان های جمهوری اسلامی سپری کرد، یک سال و نیم قبل از زندان آزاد شد و اکنون در خارج از ایران به سر می برد.

وی با صراحت همیشگی، که حتی در سخت ترین شرایط در زندان از دست نداد، در ابتدای نامه خطاب به بان کی مون دبیر کل سازمان ملل می گوید که مردم ایران گرفتار "یک حکومت خودکامه هستند که از طریق سرکوب سازمان یافته، گسترده و مداوم، آنها را در شرایط مرگ و زندگی زندانی کرده است."

این فعال سیاسی همچنین در همان ابتدا با ابراز دلخوری از سیاست های آمریکا در نیم قرن گذشته می گوید که رویکردهای واشنگتن نه تنها به رشد دمکراسی در ایران کمکی نکرده بلکه برعکس به زیان آزادیخواهان ایران تمام شده است.

آقای گنجی که در گذشته با هرگونه حمله نظامی آمریکا به ایران مخالفت می کرد در این نامه نیز بر همین موضع صحه گذاشته و این تهدید را بهانه ای برای جمهوری اسلامی جهت سرکوب مخالفان داخلی دانسته است.

وی می نویسد: "... حتی سخن گفتن از 'احتمال' حمله نظامی به ایران هم کار را بر آزادیخواهان و مدافعان حقوق بشر در ایران دشوار می کند."

'انحراف' از مساله حقوق بشر

آقای گنجی ضمن پرداختن به جنجال جهانی بر سر برنامه اتمی ایران ابراز نگرانی کرده است که این نزاع "توجه جهانی، خصوصا سازمان ملل را از شرایط غیرقابل تحملی که رژیم ایران برای مردم ایران پدید آورده، به کلی منحرف می کند."

موانعی که فعالان حقوق زن در ایران با آن مواجه هستند، وضعیت آموزگاران معترض که برخی از آنها در پی تظاهرات غیرسیاسی برای کسب حقوق بیشتر از کار بیکار شده اند، و همچنین وضعیتی که کارگران و دانشجویان پس از به چالش کشیدن نهادهای جمهوری اسلامی در آن قرار دارند، در نامه آقای گنجی تشریح شده است.

اکبر گنجی همچنین در مورد روند رای گیری در ایران می نویسد: "در ایران انتخابات رقابتی، عادلانه و منصفانه وجود ندارد، و به جای آن انتخاباتی فرمایشی و سرشار از تقلب برگزار می شود. و حتی کسانی هم که به این شیوه فرمایشی به پارلمان و قوه مجریه راه می یابند امکان و اختیاری برای تغییر و تحول ندارند. تمام اختیارات قانونی و فراقانونی در دست رهبر است که به شیوه سلاطین خودکامه بر حکومت حکم می راند."

آقای گنجی در دوران حبس نیز حکومت ولی فقیه که در اختیار آیت الله علی خامنه ای است را به چالش گرفته بود.

'محرومیت از حق حیات'

او در نامه خود به بان کی مون با اشاره به یکی از تبصره های ماده 295 قانون مجازات اسلامی و ماده 226 این قانون می نویسد که این قوانین به حکومت امکان می دهد دگر اندیشان را از "حق حیات" محروم کند.

در تبصره ماده 295 قانون مجازات اسلامی ایران آمده است: "در صورتی که شخصی کسی را به اعتقاد قصاص یا مهدورالدم بودن بکشد و این امر بر دادگاه ثابت شود و بعداً معلوم گردد که مجنی علیه مورد قصاص و یا مهدورم الدم نبوده است، قتل به منزله خطا و شبه عمد است. و اگر ادعای خود را در مورد مهدورالدم بودن مقتول به اثبات برساند قصاص و دیه از او ساقط است ".

آقای گنجی در پیوست نامه اش، پیام دفتر رهبر جمهوری اسلامی را آورده است که حکم رهبر را در خصوص "برخورد با افراد مهدورالدم" به قوه قضائیه ابلاغ می کند: "در موارد احکام قصاص صادره از محاکم در مورد ماموران و بسیجیانی که در مقام انجام وظیفه شرعی یا به اعتقاد مهدورالدم یا تحت عنوان نهی از منکر مرتکب قتل عمدی شده یا می شوند، مقام معظم رهبری ضمن تشکر از اعمال حساسیت به موارد مذکور مقرر فرموده اند هر مورد از این قبیل با عنایت و تکیه برجهتی که شایسته است موجب تبدیل قصاص به دیه شود به معظم له منعکس گردد".

اکبر گنجی در پایان نامه خواستار دخالت "موثر" سازمان ملل و همه آزادیخواهان جهان در حمایت اخلاقی و معنوی از مردم ایران می شود:

"ما حمله نظامی به ایران، به هر دلیل و بهانه ای، را رد می کنیم. و در عین حال، از شما و تمام روشنفکران و آزادیخواهان جهان تقاضا و انتظار داریم که حکومت ناقض حقوق بشر در ایران را اخلاقاً محکوم نمایید، و خصوصاً از شخص جنابعالی به عنوان دبیرکل سازمان ملل متوقعیم که در جهت ایفای وظیفه قانونی خود حکومت ایران را به واسطه نقض گسترده مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر، و نیز سایر تعهدات بین المللی اش در رابطه با حقوق بشر مورد شماتت و توبیخ قرار دهید."

وی همچنین به انتقاد از شورای امنیت می پردازد: "ملت ایران از خود می پرسند که آیا شورای امنیت سازمان ملل فقط برای تعلیق غنی سازی اورانیوم قاطعیت و کارآیی دارد، اما زندگی مردم ایران که حقوق اساسی آنها روز به روز به نحو فزاینده مورد تعرض قرار می گیرد از منظر آن شورا مهم تلقی نمی شود؟ آزادی، دموکراسی، و حقوق بشر حق مسلم مردم ایران است. ما ایرانیان امیدواریم که سازمان ملل و نیز تمام نهادها و افراد مدافع دموکراسی و حقوق بشر حمایت خود را از جنبش آزادیخواهی و دمکراسی طلبی مردم ایران دریغ نکنند."

سیصد شخصیت و فعال برجسته جهان از جمله اورهان پاموک، برنده جایزه نوبل ادبیات 2006 ، جی.ام.کوتزی برنده جایزه نوبل ادبیات 2003، ساموس هآنی برنده جایزه نوبل ادبیات 1995، ناداین گوردایمر برنده جایزه نوبل ادبیات 1991 و مرید کوریگال-ناگیره برنده جایزه صلح نوبل 1976 این نامه را امضا کرده اند.