نفر اول المپیاد: آرزوی خانواده ام را برآورده کردم
رأی دهید
نفر اول المپیاد: آرزوی خانواده ام را برآورده کردم
همان طور که در شماره پیش خواندید اعضای چهار نفره ایرانی در مسابقات المپیاد بین‌المللی کامپیوتر در کرواسی مدال‌های طلا و نقره کسب کردند، این مسابقات با حضور 285 شرکت‌کننده از 77 کشور جهان برگزار شد که طی آن سپیده مه‌آبادی توانست عنوان نخستین دختر ایرانی در جهان و دومین دختری که طی نوزده دوره برگزاری این مسابقات مقام اول را کسب کند. با این دختر خانم ایرانی که چنین افتخاری را برای کشور کسب کرد به گفتگو نشستیم که چکیده‌ای از آن را خواهید خواند. علاقه به حل مسائل ریاضی
میگوید: در دهم فروردین‌ماه سال 1368 در تهران به دنیا آمدم و فرزند اول خانواده هستم. برادرم چهار سال از من کوچک‌تر و پدرم مهندس عمران و مادرم خانه‌دار است. در دبستان‌های حقیقت و راضیه درس خواندم دوران راهنمایی و دبیرستان را در فرزانگان تهران گذرانده‌ام و حالا هم می‌خواهم در دانشگاه صنعتی شریف در رشته مهندسی کامپیوتر ادامه تحصیل بدهم. ما المپیادی‌ها بدون کنکور وارد دانشگاه می‌‌شویم. وی در ادامه میگوید: خانواده‌ام از کودکی دوست داشتند که من در المپیاد شرکت کنم، به همین خاطر همیشه این تفکر در ذهن من بود تا سال دوم دبیرستان که به شکل جدی در کلاس‌های المپیاد مدرسه شرکت کردم و مطالعاتم را به شکل جدی و به صورت فردی ادامه دادم و وارد المپیاد شدم ضمن این‌که اعتماد به نفس عجیبی در حل مسائل ریاضی داشتم، سپس در مسابقات انتخابی شرکت کردم و به مسابقات جهانی اعزام شدم. درس خواندن به شکل گروهی وی در مورد روش‌های درس خواندن میگوید: معمولا روش‌های درس خواندنم متفاوت است و از الگوی خاصی پیروی نمی‌کنم، اما من گروهی درس خواندن را می‌پسندم. چون فکر می‌کنم به این طریق، هم بهتر یاد می‌گیرم و هم جمع، انگیزه‌ای بیشتری برای مطالعه دارند اما اصلی‌ترین نکته این است که باید درس خواندن با برنامه‌ریزی باشد، آن هم در سطوح مختلف از بلندمدت (چندین ساله و حتی بیشتر) تا کوتاه‌مدت (روزی و ساعتی)... این برنامه‌ها قابل تغییرند، اما یک دانش‌آموز باید مطالعه را برای خود قانونمند کند، قدرت تحملش زیاد باشد و برنامه‌ریزی آن هم به شکل قانونی برای فرد باشد. سپیده در مورد آشنایی خود با کامپیوتر میگوید: با کامپیوتر از دوران دبستان آشنا شدم، اما هیچ‌گاه به آن علاقه آنچنانی نداشتم، شاید باورتان نشود که جدیدا به کامپیوتر علاقه‌مند شدم. المپیاد جهانی کامپیوتر ارتباط زیادی به ارتباط انسان با کامپیوتر ندارد، این مسابقات به توانایی پیدا کردن الگوریتم و قدرت برنامه‌نویسی فرد مربوط است. مشوق اصلی سپیده مه‌آبادی در مورد مشوق اصلی‌اش میگوید: «بدون شک خانواده‌ام نقش مهمی داشتند، آنها همیشه از من حمایت می‌کردند و در شرایطی که استرس زیادی داشتم، به من می‌گفتند که توکل به خداوند را فراموش نکنم،آنها توانایی‌هایم را به من شناساندند. رفتارشان با من طوری بود که اعتماد به نفس خود را هیچ‌گاه از دست ندهم. ضمن این‌که باید از تمامی معلم‌هایم از اول دبستان تا پایان دوره دبیرستان تشکر کنم که باعث شدند من مسیر خود در علم‌اندوزی را پیدا کنم و همچنین از تمامی دوستان و همکلاسی‌هایم. او در ادامه در مورد تاثیر کامپیوتر و ارتباط آن با دیگر مهارت‌های زندگی میگوید: به طور کلی علوم کامپیوتر، قدرت تحلیل و منطق انسان را بالا می‌برد و روش درست فکر کردن و برخورد منطقی با مسائل را به انسان می‌آموزد، به طور کلی باید بگویم، ذهن را منظم و سازمان‌یافته می‌کند. بنیاد ملی نخبگان اما بنیاد ملی نخبگان چیست؟ سپیده میگوید، این بنیاد به منظور ایجاد شرایط مناسب تحصیلی و کاری برای نخبگان تشکیل شده که چندی پیش هم اولین همایش خود را برگزار کرد. از دیگر فعالیت‌های این بنیاد باید به تلاش برای ایجاد جو علمی و مقتدر در ایران اشاره داشت. آنان سعی می‌کنند نخبگانی را که از ایران مهاجرت کرده‌اند را برگردانند و یا از مهاجرت آنان جلوگیری کنند و با افزایش امکانات باعث شوند که آنان، به ایران خدمت کنند. البته چشم‌انداز آنان به این است که حتی پای نخبگان دیگر کشورها را به ایران باز کنند که جا دارد از آنان تشکر به عمل آورم. وی در ادامه میگوید: همه انسان‌ها با تلاش و توکل به خدا می‌توانند کارهای بزرگ انجام دهند. اما اگر نگاهی به روند رو به رشد تمدن بشری داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که دانشمندان بزرگ، فیلسوفان، هنرمندان، شاعران و منجمان اکثرا ایرانی بودند و اینها همه دلیلی بر اثبات توانایی‌های ایرانیان است که به لطف خداوند و با تکیه به اسلام، دوباره این تمدن عظیم دوران طلایی را تکرار میکنیم. عاشق موسیقی سپیده مه‌آبادی میگوید: پیانو می‌زنم، موسیقی را عاشقانه دوست دارم، اما مدتی به دلیل فشار کار و تمرینات زیاد برای شرکت در المپیاد جهانی آن را کنار گذاشته بودم که تصمیم دارم دوباره موسیقی را از سر بگیرم. مه‌آبادی میگوید: زمانی که مدال طلا کسب کردم دومین دختر دنیا در تمامی نوزده دوره رقابت‌ها شناخته شدم، سر از پا نمی‌شناختم، پدر و مادرم زمانی که با من تماس گرفتند، فریاد می‌کشیدند و از خوشحالی نمی‌توانستند خودشان را کنترل کنند آنها به آنچه که آرزو داشتند رسیدند امیدوارم زحمات آنان را جبران کنم.
