تاکسی‌های الکترونیک در انگلستان راه‌اندازی می‌شوند
تاکسی‌های الکترونیک در انگلستان راه‌اندازی می‌شوند
سوار آسانسور می‌شوید و به اولین ایستگاه می‌رسید. با قرار گرفتن در کنار تاکسی قرمز یا سفید رنگی کارت اعتباری خود را وارد دستگاه می‌کنید. حالا باید کد مسیر خود را بر روی دستگاه فشار دهید. سپس سر جای خود در تاکسی می‌نشینید تا درها بسته شوند بعد بر روی ریل‌های آهنی در آسمان به پرواز درمی‌آیید.
شبکهء حمل ونقل شخصی سریع‌السیر، تاکسی‌های کوچکی هستند که در آسمان و بر روی ریل‌هایی که نیروی حرکتی آن‌ها توسط برق تامین می‌شود نقش توزیع‌کنندگی و تغذیه شبکهء حمل ونقل را عهده‌دار می‌شوند.
گفته می‌شود با به پایان رسیدن مطالعات این شبکه حمل و نقلی در مسیر فرودگاه شهر لندن، نخستین خط آن تا سال 2008 به طول یک کیلومتر به بهره‌برداری می‌رسد. این طرح همچنین به زودی در شهر روچستر انگلیس به آزمایش گذاشته می‌شود و شورای شهر روچستر در مراحل ابتدایی مطالعه این طرح قرار دارد.
مراحل مطالعه بر روی این طرح از سال 2002 میلادی در پی پیشنهاد گروه مهندسی ترافیک شهر روچستر آغاز شده است.
این شبکه مانند منوریل عمل می‌کند اما در هر تاکسی تنها چهار نفر جای می‌گیرند و انتخاب همسفران بر عهدهء خود شخص است. کامپیوتر مرکزی سیستم را کنترل می‌کند و با انتخاب کوتاه‌ترین راه مسافران را در پنج دقیقه و یا حداکثر 10 دقیقه به مقصد می‌رساند. وزن هر تاکسی بسیار کم است که این امر باعث افزایش سرعت حرکت وسیلهء نقلیه می‌شود.
گرچه مسیر حرکت تاکسی‌های هوایی کوتاه است اما این سیستم، شبکهء حمل ونقل ریلی سبک و شبکهء اتوبوسرانی را تغذیه می‌کند و یا به عنوان تکمیل‌کنندهء سیستم‌های توسعهء حمل و نقل کاربرد دارد.
مسیر این تاکسی‌ها بیشتر به سمت پایانه‌های راه آهن‌ها، فرودگاه‌ها، پارک‌ها و مراکز خرید است.
هر تاکسی از شبکهء هوایی سریع‌السیر بدون هیچ توقفی مسافران را به مقصد می‌رساند و مزیت آن توقف نداشتن در ایستگاه‌های مختلف است که این امر در استفاده از زمان بسیار مفید است.
به این منظور هر ایستگاه برون خطی است یعنی طوری طراحی شده که از ریل اصلی منشعب می‌شود و توقف هر تاکسی خللی در حرکت سایر تاکسی‌هایی که در آن ریل تردد دارند، ایجاد نمی‌کند.
ظرفیت این سیستم چهار هزار سفر در ساعت در هر دور کامل تاکسی‌ها ست. این سیستم فواید بسیاری دارد که از آن جمله می‌توان به استفاده از آن‌ها در خیابان‌های پرتردد و فاقد پارکینگ اشاره کرد.
فضای داخلی تاکسی به اندازهء کافی جا برای گذاشتن وسایل و حتی دوچرخهء مسافران را دارد.
در این سیستم برخلاف اتومبیل‌هایی که در مکان‌های پرتردد 30 تا 50 درصد فضای زمین را اشغال می‌کنند پایه‌های خطوط راه‌آهن تنها یک درصد زمین را _در بر می‌گیرد. در راه‌اندازی سیستم حمل ونقل منوریل این فضا در حدود 40 درصد محدودهء نصب پایه‌هاست.
این سیستم با نیروی الکتریسیته به حرکت در می‌آید بنابراین تولید صدا‌های نامناسب را کاهش می‌دهد و حتی در مطالعه‌ای حرکت این سیستم حمل و نقلی با انرژی خورشید به آزمایش گذاشته شده است که در هر صورت به عنوان خودروی سبز که به محیط زیست آسیب نمی‌رساند شناخته می‌شود. همچنین فعالیت این شبکهء هوایی 24 ساعته است. یکی از مشکلات راه‌اندازی منوریل در دنیا آلودگی صوتی این خطوط بوده که در سیستم تاکسی‌های هوایی الکتریکی مرتفع شده است. ریل‌ها به راحتی می‌توانند از خیابان‌های باریک عبور کنند و امکان تردد در کنار ساختمان‌ها و مسیرهایی که سیستم حمل ونقل بزرگ‌تر نمی‌تواند از آن‌ها بگذرد فراهم می‌شود. در حالی که امکان چنین مانوری برای منوریل وجود ندارد.
هزینهء احداث این شبکه نسبت به ساخت شبکه‌های ریلی سنگین و سبک بسیار کم‌تر است. اما نسبت به توسعهء شبکهء اتوبوسرانی بیشتر است به طوری که برای ساخت هر مایل 16 تا 24 میلیون دلار اعتبار نیاز است در حالی که شبکهء ریلی سنگین و سبک به ترتیب 150 و 45 میلیون دلار اعتبار در هر مایل می‌خواهد و این مبلغ در بخش اتوبوسرانی و گسترش خطوط ویژهء اتوبوس تنها پنج میلیون دلار است.
علت این که این نوع سیستم در شبکهء حمل و نقل عمومی دنیا به طور گسترده استفاده نمی‌شود بیشتر سیاسی است تا فنی. به این موضوع جان ادوارد اندرسون استاد سابق دانشگاه بوستون اشاره می‌کند . او به مدت 40 سال بر روی خطوط پرسرعت حمل و نقل شخصی (PRT) کار کرده اما معتقد است در شهرهایی مثل شیکاگو یا سیاتل سیستم PRT فراموش شده است.
کارشناسان حمل و نقل معتقدند PRT تا سال 2020 می‌تواند چهرهء شبکه‌های کوچک حمل و نقلی را تغییر دهد. در کشور ایالت متحده حداقل پنج شهر در حال مطالعه بر روی این سیستم جدید حمل و نقلی هستند و اخیرا این مطالعات در شهر نیوجرسی آمریکا به پایان رسیده و نتایج آن در 141 صفحه بر روی اینترنت گذاشته شده است.
توسعه و تجهیز این وسیلهء حمل و نقلی که به خطوط پرسرعت حمل و نقل شخصی یا PRT معروف است ما را متوجه این نکته می‌کند که امکان انقلاب در حمل ونقل عمومی در آیندهء نزدیک با این ایده‌ها وجود دارد.
هم اکنون در بسیاری از شهرهای جهان احداث نمونه‌هایی به مانند این تاکسی‌های ریلی در حال اجراست که شاید تنها در موارد بسیار جزیی با یکدیگر تفاوت دارند.
