کشف یک کولونی زیستی متعلق به عصر حجر
کشف یک کولونی زیستی متعلق به عصر حجر
فرسایش کف کانال مانش، موجب آشکار شدن بقایای یک کولونی زیستی پر جمعیت متعلق به عصر حجر شد.به گفته تیمی از باستان شناسان، این کولونی یا شهرک، مربوط به زمانی است اروپا و بریتانیا هنوز از طریق خشکی به یکدیگر متصل بوده اند. در سایتهای زیر آب، فقط سنگها باقی نمیمانند بلکه تمام ریزه کاریها و تجملات یک جامعه در زیر آب حفظ میشود. این منطقه که درست پس از جزیره وایت (Isle of Wight) قرار دارد، متعلق به 8000 سال پیش ، اندکی قبل از پر شدن کانال به خاطر ذوب شدن کوههای یخ، بوده است و این احتمال وجود دارد که آخرین ساکنان این کولونی به سمت زمینهای مرتفعتر کوچ کرده باشند. به گفته گری مومبر (Garry Momber) ، سرپرست موسسه باستانشناسی همپشایر و وایت، که حفاری اخیر نیز به مدیریت وی انجام میگیرد میگوید: " در انگلستان این تنها منطقه از نوع خود به شمار میرود و به خصوص از این جهت دارای اهمیت است که این دوره، زمانی است که انسان مدرن در حال شکل گیری بوده است، این نسل انسان تازه از عصر یخبندان خارج شده و به شکلی بسیار مشابه زندگی امروز ما، در دره ها و دشتها به زندگی پرداخته بوده است." حدود 10 سال قبل، یک محل ذخیره سنگهای آتشزنه مربوط به دوران میانه سنگی، توسط خرچنگهای دریایی که با تغذیه از لجنهای کف کانال موجب لایروبی طبیعی محل شده بودند، نمایان شد. این یافته، به کند و کاوهای بیشتر منتهی شد که به دنبال آن دو آتشدان یا اجاق باستانی که در زیر آب به طور ناپایداری از لبه یک صخره آویزان شده بودند، یافته شد. در تازه ترین جستجو، قطعاتی از چوب سوخته با آثاری از بریدگی بر روی آنها و یک لایه از خرده چوب در عمق 35 پایی (10 و نیم متری) زیر آب یافته شد. غواصان این مواد را در حالی که هنوز در میان تکه هایی از کف کانال قرار داشتند را در جعبه های مخصوص قرار داده و از آب خارج کردند تا در آزمایشگاه در کنار هم قرار گرفته، آزمایش شده و تاریخ آن معین شود. به گفته مومبر :" ما اکنون شاهدی صریح و بی ابهام از فعالیتهای انسان در این منطقه در دست داریم . در اینجا مردمی میزیسته اند که به طور فعال به ساختن ابزار پرداخته و بسیار ماهر و کوشا بوده اند." این کولونی با 8000 سال سن، تنها منطقه مسکونی بازمانده از دوران میانه سنگی یافت شده در بریتانیاست و به نظر میرسد که این منطقه مسکونی بزرگتر از اینها باشد که حفاریهای بیشتر آنرا نمایان خواهد ساخت." در حدود 10000 سال قبل، حوالی پایان عصر یخبندان، آب و هوا رو به گرمی رفت و مردم به سمت اروپای شمالی حرکت کرده و در دره هایی که پس از ذوب شدن قطعات عظیم یخ برجا مانده بود، ساکن شدند. بسیاری از این دره ها، مانند این مورد اخیر، در نهایت با رسیدن دمای هوا به حالت طبیعی، پر از آب شدند. مناطق زیر آب در شرایط بهتری هستندعلی رغم مشکلات لجستیکی مربوط به باستان شناسی زیر آب، منطقه یافت شده در جزیره وایت و موارد مشابه دیگر معمولا نسبت به مناطق باستانی موجود در خشکی، در شرایط بهتری باقی مانده اند. هنگامی که آب به آهستگی در کانال مانش بالا می آمده است، لایه هایی از گل و لای بر روی بخشهای مختلف این کولونی ته نشین شده و این منطقه را در پوششی به دور از اکسیژن قرار داده و به همین دلیل مواد آلی مانند چوب و غذا نیز در این میان باقی مانده اند. مومبر چنین توضیح میدهد:" در سایتهای زیر آب، فقط سنگها باقی نمیمانند بلکه تمام ریزه کاریها و تجملات یک جامعه در زیر آب حفظ میشود." او افزود: "فرسایش و از میان رفتن این منطقه، ضرر بزرگی به اطلاعات و دانش بشر وارد میساخت. این محل هنوز جای بسیاری برای کشف شدن دارد و هنوز نکات بسیاری برای آموختن باقی مانده است."
