سفر محمود احمدی نژاد به الجزایر
سفر محمود احمدی نژاد به الجزایر
| آقای احمدی نژاد دومین رئیس جمهور ایران است که به الجزایر سفر کرده است. |
آقای احمدی نژاد با استقبال رسمی عبدالعزیر بوتفلیقه رئیس جمهور الجزایر وارد این کشور شده و منوچهر متکی و حسین صفار هرندی وزرای خارجه و ارشاد اسلامی وی را در این سفر همراهی می کنند.
در اولین روز سفر رئیس جمهور ایران، آقای احمدی نژاد با آقای بوتفلیقه دیدار کرده و روابط سیاسی و اقتصادی دو کشور و مسائل جهان اسلام از جمله موضوعات مورد بحث در مذاکرات طرفین بوده است.
آقای احمدی نژاد پیش از ترک تهران در فرودگاه مهر آباد تهران، جایگاه الجزایر را در منطقه عربی و شمال آفریقا بالا توصیف کرده و گفته بود: "ملت الجزایر پیشگامان مبارزه و آزادی خواهی در شمال آفریقا بودند و فرهنگ این منطقه بالا و آرمانی است و از این جهات با انقلاب اسلامی پیوند فرهنگی مشترکی دارند."
محمود احمدی نژاد همچنین گفت روابط دو کشور در سطح خوبی است اما از ظرفیت های اقتصادی به نحو مطلوب استفاده نشده است.
روابط تجاری دو کشور ایران و الجزایر بسیار محدود است و دو کشور امیدوارند که بتوانند سطح روابط اقتصادی را افزایش دهند.
همکاری های سیاسی و اقتصادی
روابط دو کشور تا سال 1379 خورشیدی در سطح بسیار پائینی بود اما در این سال محمد خاتمی رئیس جمهور وقت ایران در سفر به نیویورک با عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس جمهور الجزایر دیدار کرد و روابط دو کشور وارد مرحله تازه ای شد.
در سال 1382 خورشیدی آقای بوتفلیقه از ایران دیدار کرد و یک سال بعد نیز آقای خاتمی به الجزایر سفر کرد.
الجزایر در پایان دادن به مناقشه مرزی بین ایران و عراق در دهه 1970 میلادی و کمک در حل بحران گروگان های آمریکایی در تهران نقش اساسی ایفا کرده است.
در دهه 1970 اختلافات ایران و عراق بر سر اروند رود به اوج خود رسیده بود که با میانجیگیری "هواری بومدین" رئیس جمهور وقت الجزایر، دو کشور ایران و عراق در سال 1975 موافقتنامه ای برای حل مناقشه مرزی امضا کردند. االبته این موافقتنامه بیشتر از پنج سال دوام نیاورد و صدام حسین رئیس جمهور عراق در سال 1980 با پاره کردن قرارداد، به ایران حمله کرد و جنگی آغاز شد که هشت ساله ادامه یافت.
در اواخر سال 1980 الجزایر در حل بحران گروگان گیری سفارت آمریکا در تهران نیز نقش اساسی ایفا کرد و با امضای موافقتنامه ای که به "موافقتنامه الجزایر" مشهور شد، گروگان های آمریکایی بعد از 444 روز آزاد شدند.
الجزایر از کشورهای نفت خیز منطقه شمال آفریقاست و بخش عمده ای از تولیدات نفتی و گازی خود را به اروپا صادر می کند.
الجزایر به همراه ایران عضو کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) است و این کشور روزانه حدود یک میلیون و 370 هزار بشکه نفت تولید می کند.
این کشور از ذخایر غنی گاز برخور دار است و تولید گاز این کشور سالانه بیشتر از 80 میلیارد متر مکعب است که بخش اعظم آن صادر شود.
دو کشور ایران و الجزایر در اوپک، سازمان کنفرانس اسلامی و گروه کشورهای غیر متعهد عضو هستند اما الجزایر به همراه کشورهای عربی از حاکمیت امارت بر جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی دفاع کرده است. این در حالی است که ایران این جزایر را جزء جدایی ناپذیر خاک خود می داند و معتقد است حاکمیت بر این جزایر غیر قابل مذاکره است.
