احمدی نژاد برای دومین بار راهی سوریه شد

سوریه نزدیکترین متحد ایران به شمار می رود و سفر آقای احمدی نژاد به این کشور دو روز پس از آن صورت می گیرد که بشار اسد، رئیس جمهور سوریه دومین دوره هفت ساله ریاست جمهوری خود را رسماً آغاز کرد.

بشار اسد نیز از زمان روی کار آمدن محمود احمدی نژاد دو بار به ایران سفر کرده است، او نخستین رهبر خارجی بود که پنج روز پس از به قدرت رسیدن محمود احمدی نژاد به ایران سفر کرد.

محمود احمدی نژاد پیش از این هم یک بار در ژانویه 2006 (دی 1384) به سوریه سفر کرده بود.

وی هنگامی که فرودگاه مهرآباد تهران را برای دومین سفر خود به سوریه ترک می گفت خطاب به خبرنگاران گفت که هدف او از این سفر، تبریک به مناسبت انتخاب مجدد بشار اسد به ریاست جمهوری سوریه است و قرار است در دیدار با بشار اسد با او در خصوص مسائل مورد علاقه منطقه ‌ای و جهانی گفتگو و موضعگیریها و روابط دو کشور را در سطوح عالی پیگیری کند.

وی با اشاره به اینکه وزیر مسکن و شهرسازی ایران هفته گذشته به سوریه سفر کرده بوده، ارتقای سطح روابط اقتصادی ایران و سوریه را از جمله دیگر اهداف سفر خود بر شمرد و گفت قرار است طی دیدار او از سوریه، توسعه همکاری اقتصادی دو کشور در بخشهای نیروگاهی، صنعتی و آب مورد گفتگو قرار ‌گیرد.

محمد سعیدی کیا، وزیر مسکن و شهرسازی ایران در هیئت همراه محمود احمدی نژاد در سفر به سوریه نیز حضور دارد.

منوچهر متکی، وزیر امورخارجه، امیرمنصور برقعی معاون امور برنامه ریزی رئیس جمهور و سید مجتبی ثمره هاشمی معاون سیاسی وزارت کشور از دیگر همراهان آقای احمدی نژاد در سفر به سوریه اند.

روابط ایران و سوریه پس از انقلاب 1357 همواره روندی رو به رشد داشته است.

دو کشور این همکاریها را استراتژیک می خوانند، اگر چه برخی مقامهای سوری هر از چندگاهی تأکید می کنند که سیاستهای سوریه با ایران تفاوت دارد و این کشور آماده است تا با گرفتن امتیازهایی با کشورهای غربی از در دوستی وارد شود.

سوریه تاکنون در مجامع بین المللی از حامیان ایران بوده و از حقوق هسته ای ایران دفاع کرده است.

این کشور در نهادها و مجامع بین المللی همواره به نفع ایران رأی داده است.

سوریه تحت رهبری حافظ اسد، پدر رئیس جمهور کنونی، پیش از انقلاب از مخالفان حکومت شاهنشاهی در ایران حمایت می کرد و پس از انقلاب نیز، در زمان جنگ ایران و عراق، تنها کشور عربی بود که تا پایان جنگ در کنار ایران ماند و از این کشور حمایت کرد.

در آن زمان، دولت حزب بعث در سوریه که تحت تسلط شیعیان علوی است و با دولت حزب بعث در عراق رقابتی دیرینه داشت، به جای حمایت از کشوری عربی، به طرفداری از ایران پرداخت و از جمله لوله انتقال نفت عراق از طریق سوریه را قطع کرد.

ایران نیز در مقابل از لحاظ اقتصادی به سوریه یاری رسانده و نفت خود را به بهای اندکی در اختیار سوریه قرار داده است.

آمریکا ایران و سوریه را به دخالت و تلاش برای بی ثباتی در عراق، لبنان و سرزمینهای فلسطینی متهم می کنند، اتهامی که ایران و سوریه همواره رد کرده اند.

ایران و سوریه در بسیاری از مسائل منطقه ای و بین المللی اشتراک نظر دارند.

در مورد مسئله فلسطین، دو کشور خواهان پایان اشغال سرزمینهای فلسطینی از سوی اسرائیل و تأمین حقوق فلسطینیان از جمله آوارگان فلسطینی اند.

دو کشور از گروههایی مانند حماس در مناطق فلسطینی و حزب الله در لبنان حمایت می کنند که اسرائیل، آمریکا و اتحادیه اروپا آنان را گروههای تروریستی می دانند.

در مورد عراق، هر دو کشور خواهان پایان یافتن حضور نظامی آمریکا در این کشورند و بی ثباتی در عراق را به حضور ارتشهای آمریکا و متحدانش در این کشور نسبت می دهند.

در لبنان نیز ایران و سوریه متهم به دخالت در اوضاع داخلی و تلاش برای بی ثبات کردن دولت فؤاد سنیوره، نخست وزیر این کشورند که از حمایت آمریکا و دولتهای اروپایی برخوردار است.

ایران و سوریه این اتهام را هم رد می کنند.

اگر چه ایران و سوریه روابط نزدیک و مستحکمی دارند اما برخی دولتهای غربی تلاش می کنند که سوریه را از حلقه دوستان ایران دور کنند.

تلاش برای آغاز مذاکرات صلح میان اسرائیل و سوریه اگر چه روند بسیار کندی دارد، اما در صورت تحقق، می تواند سوریه را یک گام از ایران دور کند، اقدامی که قطعاً چندان مورد پسند حکومت ایران نخواهد بود.